ฮ่า ๆๆๆ ช่ายเระ... มีทุกอย่างแล้วแต่ขาดคุณแฟนแสนดี จะหาไงลาเนี่ย....
ขอตอบคำถามเจ้าของกระทู้หน่อย... เรา 28 นะ มีคอนโด รถ กระเป๋านิด ๆ หน่อย มีเงินเก็บบ้าง.. ที่ได้มาไม่ได้จากครอบครัวเลยนะ หาเช้ากินค่ำนั่นแหละจ้า.. ค่อย ๆ เก็บนะ.... เกิดแก่ไปไม่มีใครเลี้ยงอย่างน้อยก็มีที่อยู่เป็นของตัวเองไง ไม่ต้องพึ่งใคร..... เพื่อนเราหลายคนลงทุนด้วย พวกกองทุนอ่ะจ้า... แต่เราไม่กล้าเสี่ยงเลยฝากประจำโลด...แต่เงินส่วนใหญ่หมดไปกับกระเป๋าอ่า...เหอๆๆๆ
จริงๆ แล้วอย่างคุณทินีว่านะคะ แล้วแต่บุคคล โอกาส จังหวะชีวิต หลายอย่างค่ะ แต่ส่วนตัวแล้ว แต่งงานไว ทำงานมานานแล้วน่ะค่ะ แต่งงาน ยี่สิบสาม มีลูกยี่สิบห้า ตอนอายุสามสิบมีครบหมดแล้วค่ะ รถ บ้าน คอนโด ลูกสาวซึ่งก็โตแล้วอ่ะค่ะ ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตเรียบง่ายสบายๆ ไม่เครียด ทำงานของเราไปเรื่อยๆ มีเงินเก็บพอสมควร ประมาณนี้น่ะค่ะ ที่สำคัญอย่าเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นนะคะ เพราะบางทีถ้าคนอื่นมีมากกว่า เราอาจจะรู้สึกท้อถอย นะคะ เราก็เป็นตัวเรา ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง อย่างอื่นดีๆ จะตามมาค่ะ
ชอบคำตอบของคุณ meesook จ้า เราก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน
ถ้าสำหรับตัวเรา สมัยก่อนอายุ 27 ก็เฉยๆๆ อยากทำไรก็ทำคิดไม่ออก เงินทองใช้ๆไป ไม่เดือดร้อน เพราะมีงานทำ แถมไม่คิดว่าจาแต่งงานด้วย เพราะคาดว่าคงไม่มีใครมาขอ
จากนั้นต่อมา
บินไปบินมา ตอนนี้ 10 ปีเต็ม หลังจากเรียนจบทำงานไม่เคยอยู่เมืองไทยเลย ชีวิตร่อนเร่อยู่ 10 ปี
ในที่สุด..........มันก็ถึงเวลาหยุดอยู่กับที่สักที.......ตั้งหลักปักฐาน แต่งงานมา 1 ปีเต็ม รู้สีกชีวิตมีค่ามากขึ้น มีคนมาอยู่ข้างๆคอยเป็นห่วงตลอด
ทรัพย์สินเงินทอง ช่วยกันหา ช่วยกันคิด เหมือนเพื่อนสนิท............มีบ้าน มีรถ แทบจะไม่มีหนี้สินใดๆเลย........อยู่แบบสบายใจไปวันๆจริงๆ...อาจจะไม่ได้รวยอะไร แต่เรากะแฟนใช้ชีวิตเหมือนคนที่ retired แล้วอ่าค่ะ
ณ ตอนนี้ถึงรู้ว่าที่เรารอคอยมาตลอดมันอยู่ตรงนี้เองค่ะ..........ในใจเราตอบตัวเองได้ว่า นี่คือความมั่นคงในชีวิตของเรา อาจจะไม่ดีที่สุดถ้าเทียบกับคนอื่นๆ แต่เราพอใจในตรงนี้แล้วค่ะ
ตอนนี้อายุ 29 แล้ว
มีคอนโดเล็กๆๆ รถมอไซเล็กๆๆ
ทองนิดๆๆ ตังค์หน่อยๆๆ
ก้อมีความสุขดีน่ะค่อยๆๆเป็นค่อยๆๆไปน่ะค่ะ
จะเอาใจช่วย
เคยผิดพลาดมาเลยทำให้ชีวิตเซๆไปพักนึงตอนนี้ตั้งหลักได้แล้วว
กว่าจะถึง สามสิบ ก็อีกนานหลายปี ...อืมม..มมนู๋คิดมะออกอ่ะก่ะ...
พอ ๆ เลิกแบ๊ว...
ชอบคำตอบลุงฮัทอ่ะค่ะ เรื่องจริงนะคะ
สิ่งที่เห็นชัดชัด คือมีจิตใจ มีอารมณ์ที่มั่นคงขึ้นค่ะ
ทำให้มีสติมากขึ้น เราว่าดีมากนะอันนี้....
เวลาเกิดปัญหาอะไรก็ตาม ทางออกมันจะเกิดได้ต้องมีสติ
อย่างไรก็ดี ปัจจัยแวดล้อมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ภาระหน้าที่ เรื่องราว และการใช้จ่ายในชีวิตก็ต่างกัน
เอาเป็นว่า มีพอกิน พอใช้ มีเก็บ มีใช้ในสิ่งที่ชอบ
มีพอจะเลี้ยงครอบครัว พ่อแม่ให้มีความสุขได้โดยลำพังตัวเองค่ะ
อันนี้ล่ะ เราว่ามั่นคงสุดแล้ว
__________________________
"ทำเสียงอย่างนี้ ซื้อมาอีกใบแล้วสิ"
#### รู้ทันอีกแล้ว เซ็ง ####
ถ้าตอบในแง่สัจธรรม อยากบอกว่า ความสุขค่ะ ไม่ได้จะมาธัมมะธัมโมนะคะ
แต่อายุ26แล้ว แต่รู้สึกว่าสิ่งที่คนทุกวัยควรจะมีคือความสุขอ่ะค่ะ ที่มาจากภายในจริงๆ
สิ่งนี้สำคัญกว่าแก้วแหวนเงินทองอีกค่ะ ถ้าอายุ30แล้วเข้าใจชีวิตและมีความสุข
กับสิ่งที่เรามีเราเป็นได้ และได้ตอบแทนพ่อแม่หรือผุ้มีพระคุณกับเราบ้าง แค่นี้น่าาจะพอแล้ว
แต่ถ้าตอบแบบทั่วๆไป คงต้องบอกว่าควรมีรถ มีบ้าน มีแฟน มีลูก แต่ถามจริงๆว่ามีสิ่งเหล่านี้
แต่ใจยังไม่มีความสุข มันก็คงไม่มีความหมายอะไรอ่ะค่ะ
เราทำถูกกิเลสเขา...เขาก็ว่า...เราดี
เราไม่ทำถูกกิเลสเขา...เขาก็ว่า...เราไม่ดี
อายุ 30 มาเกือบ 10 ปีเเล้วค่ะ ต้องใช้เวลานึกนานหน่อยว่าตอนนั้นเริ่มมีอะไรเป็นของตนเองบ้าง ที่เเน่ๆตอนนั้นไม่มี LV เลยซักใบเเถมยังไม่รู้จักอีกต่างหากค่ะ เข้าเรื่องดีกว่านะคะ ตอนอายุ 30 เราเพิ่งเรียนจบกลับมาจากญี่ปุ่นใหม่ๆเลยค่ะ กลับมาก็ซื้อรถด้วยเงินตัวเอง ที่ซื้อรถเพราะจำเป็นต้องใช้เนื่องจากบ้านอยู่รามอินทราเเต่ทำงานเเถวสามย่าน ตอนอายุ 30 ยังอาศัยอยู่กับคุณพ่อคุณเเม่ค่ะ เเล้วก็ยังไม่สนใจของฟุ่มเฟือยอะไรเลย ต่อมาอายุ 34 เเต่งงานค่ะ ย้ายมาอยู่กับสามีซึ่งเป็นบ้านของเค้าเอง อยู่กัน 2 คนก็เหงาบ้าง ลูกก็ไม่ยอมมาเกิดค่ะ ตอนนี้เเหละที่เริ่มสนใจของสวยๆงามๆเเพงๆเพราะไม่ต้องเก็บเงินให้ใคร ที่เคยใช้รถญี่ปุ่นก็เปลี่ยนเป็นรถยุโรปค่ะ กระเป๋า นาฬิกากลายเป็นยุโรปหมดเลย ที่กล้าใช้จ่ายมากขึ้นก็เพราะมีความมั่นคงในหน้าที่การงานมากขึ้นเเละก็มีเงินเก็บพอสมควรค่ะ สำหรับเจ้าของกระทู้เราว่าไม่ต้องซีเรียสว่าต้องมีอะไรบ้างเมื่ออายุ 30 นะคะ ความต้องการของเเต่ละคนไม่เหมือนกัน ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ต้องรีบเพราะถ้ามีทรัพย์สินเยอะเเต่เป็นการผ่อนทั้งหมดก็จะเครียดเปล่าๆนะคะ ลองประเมินดูว่าเรารับภาระได้เเค่ไหนจึงตัดสินใจอีกครั้งค่ะ
เฮ้อ เลยเลข 3 มาก็หลายปีแล้ว... เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับคุณทินีค่า ขึ้นอยู่กับว่าเป้าหมายในชีวิตของเราคืออะไร ทุกวันนี้มีครอบครัวที่มีความสุขมากๆ ก็ทำให้รู้สึกว่าเราประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วค่ะ
************************
Time is like a river. You can not touch the same water twice,
So enjoy every moment of life...