ถามใจตัวเองก่อน..ว่าคุณจะเล่นพระหรือสะสมพระเพื่ออะไร.

[meri]

คุณพ่อเก็บพระเก่าๆไว้เยอะมากค่ะ ตอนนี้ท่านเสียไปเกือบ20ปีแล้ว น่าเสียดายที่ท่านไม่ได้นำพระธรรมของพระพุทธองค์ไปด้วย
ตอนนี้เห็นพระเครื่องทั้งหลายที่ท่านสะสมไว้มากมายแล้วก็อดสะท้อนใจไมได้ ตอนที่ท่านประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตพระที่ท่านรักและบูชาติดตัวไว้ก็หายไป
อดคิดไม่ได้ว่าบางครั้งเราให้ความสำคัญกับพระพุทธรูปมากกว่าพระพุทธเจ้า ให้ความสำคัญกับพระคาถามากกว่าพระธรรม ให้ความสำคัญกับพระเครื่องมากกว่าพระสงฆ์ นี่เป็นวิถีทางของชาวพุทธจริงหรือ?
ถ้าความเห็นนี้สร้างความไม่พอใจให้กับท่านผู้อ่านก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ เพียงแค่ไม่อยากให้ประมาท...เท่านั้นเอง

การเข้าถึงพระพุทธศาสนา มีอยู่หลายทางนะครับ
ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคย สนใจในเรื่องของ ศาสนา เท่าใดนัก ..
จนเมื่อวันหนึ่ง ผมได้รู้สึกว่าอยากเก็บสะสม พระเครื่อง จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตามแต่
สิ่งนี้ กลับทำให้ผม รู้สึกว่าได้เข้าถึงพระศาสนา มากขึ้น รู้จักสวดมนต์ ระลึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ระลึกถึง ครูบาอาจารย์ ทั้งก่อนนอน และ เมื่อตื่นนอน ทุกวัน
ชีวิต มีความสงบนิ่งมากขึ้น อย่างน้อยวันละ 20-30 นาที ที่ได้อยู่นิ่งๆ ทบทวนสิ่งต่าง เมื่อเกิดปัญหาต่าง ๆ ก็รู้สึกว่า ตนเอง มีสติ และใจเย็น ที่จะต่อสู้กับปัญหา มากขึ้น
จะทำสิ่งที่ไม่ดี ไม่เหมาะสม ก็คิดอยู่เสมอว่าตัวเรามีพระของครูบาอาจารย์ ห้อยอยู่ที่ คอ
จะทำสิ่งใดก็ให้เกรงใจครูบาอาจารย์

และเมื่อถึงคราวคับขัน ในชีิวิตจริง ผมก็เคยขอ กับพระที่ผมห้อยคออยู่ แล้วก็ได้พบกับปาฏิหารย์ แบบที่ ถ้าคุณได้ฟัง คงไม่ออกมาพูดอย่างนี้แน่นอน

คนเราบางครั้ง อยู่ใกล้ กลับ ไกล นะครับ

คำว่า "ปัจจัตตัง" นั้น ถือเป็นความรู้ส่วนตนนะครับ

ความประมาทหรือไม่ อยู่ที่ตัวบุคคลนะครับ
การเข้าถึงพระธรรมคำสั่งสอน นั้น ก็อยู่ที่ตัวบุคคลอีกเช่นกัน
การค้นพบสิ่งต่างๆ ก็หนีไม่พ้น ตัวบุคคลอีกเช่นกัน

พระเครื่องไม่เคยช่วยชีวิต คนหรอกครับ
ไม่มีใครฝืนดวงชะตาชีวิตได้
หากแต่ ความเชื่อ ความศรัทธา และัสติ ต่างหาก ครับ ที่ทำให้หลายคนรอด

ผมอาจมีความห่างกับพระศาสนาอยู่พอสมควร จึงต้องใช้วัตถุมงคล เหนี่ยวนำเข้าสู่พระศาสนา เป็นสิ่งเตือนใจ ให้นึกถึง และอาราธนา กราบไหว้ พระรัตนตรัย และครูบาอาจารย์ ทั้งเช้าค่ำ

คนบางคนมองพระเครื่องว่าเป็นวัตถุ ไม่เถียงหรอกครับ แต่ขอบอกว่าไม่ใช่ทั้งหมด หลายคน มองไปถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า คำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ ซึ่งก็คือพระสงฆ์ ผู้เผยแผ่ คำสอนของพระพุทธองค์ คุณงามความดีของท่านเหล่านั้น คำสอนของท่าน
พระเครื่องบางองค์ทำไมคนถึงได้รักหละครับ ลองหาคำตอบดูบ้าง ถ้ารักเพราะแพง หรือหายาก อันนั้นจบครับ จบตั้งแต่แรก แต่ถ้ารักเพราะ รักในผู้สร้าง รักในคำสอนของผู้สร้าง รักในคำว่า พระ หรือพระพุทธเจ้า ตรงนั้นจะติดอยู่กับใจ ของผู้ที่รักและศรัทธา ไปไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน ผมเชื่ออย่างนั้น

สุดท้ายผมขอบอกว่า ผมไม่เคยลืมบุญคุณของครูบาอาจารย์ผู้สร้างวัตถุมงคล และนำผมเข้าสู่พระพุทธศาสนา ในเส้่นทางหนึ่งเลย
ทุกวันนี้ ผมทำบุญมากขึ้น ผมรู้จักให้มากขึ้น และผมมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และใช้เป็นกำลังใจในการต่อสู้ชีวิต และ พยายาม นำพาชีวิต ไปในทางที่ถูกที่ควร เสมอ
แค่นี้ ผมก็พอใจ มากๆ แล้วครับ สำหรับวิถีทาง ชาวพุทธแบบของผม

[mornlife]

สมาชิกใหม่ครับ เห็นพี่ ๆ แต่ละคน เสนอความคิดก็ซึ้งใจมากครับ ผมคนหนึ่ง ก็อยากมีส่วนร่วมในสังคมส่งเสริมจิตรสำนึกดี ๆ ให้กับคนรุ่นหลัง ๆ ไม่เคยรบหรู่ และศรัทธาในพระพุทธศานา มาโดยตลอด ไม่ใช่ความเชื่อแต่เป็นความจริง เพราะคนเราอยู่กับปัจจุบัน ผมไม่เคยมีความคิดที่จะเล่นพระเหมือนกัน แต่หลังจากที่ได้บวชเรียนแล้วก็ได้รู้อะไรอีกเยอะครับ เดี๋ยวนี้จิตใจคนเสื่อมลงทุกวัน ดังคำทำนายของพระพุทธองค์ แม้จะเป็นแค่ เทียนแท่งน้อย ๆ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้กระทู้ดี ๆ มีสาระครับ ซึ้งใจมากครับ ^^