
Originally Posted by
wawe
ชอบคำพูดเพื่อนคุณน้ำมาก ๆ เป็นสัจจะธรรมของชีวิตมาก อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยนึกถึงตัวเองครั้งที่สูญเสียลูกชายคนเล็กไป พี่ไม่มีน้ำตาเลย เพราะช๊อคหรือเปล่าไม่ทราบ แต่พ่อเค้าร้องไห้ฟูมฟายมาก ๆ นอนเฝ้าศพลูกที่วัดทุกวัน สำหรับพี่แสดงออกภายนอกเหมือนคนเข้มแข็ง เพราะคิดว่าถ้าเราแสดงอาการฟูมฟาย โศกเศร้าอีกคน สามีก็คงมีจิตใจที่ห่อเหี่ยวมากกว่านี้ แล้วลูกชายที่เหลืออีกคนจะคิดน้อยใจว่าแล้วเค้าหละไม่มีค่าอะไรหรือ ก็แข็งใจดำเินินการจัดการงานศพลูกไป พี่จะไปร้องไห้คนเดียวตอนอาบน้ำในห้องน้ำปล่อยโฮ ๆ ทุกครั้ง นี่แหละหนอความเป็นเพศแม่ ต้องมีความอดทนสูงมาก ๆ เน๊อ