ของแต่ละคนขำ ๆ ดีจัง ของน้องอ้อก็ฮาได้อีก 555 ว่าแต่เรื่องทุเรียนนี่ดูท่าคุณแม่ ๆ จะเป็นกันหลายคนเลยเนอะ พี่แหววก็เป็น อ่านของคุณ Kan น่าสงสารจังค่ะ ต้องไปนอนให้น้ำเกลือที่รพ. เลย

ของตัวเองนี่จะว่าแพ้ นึกย้อนไปตอนนั้นก็รู้สึกเฉย ๆ นะคะ แต่จริง ๆ เท่าที่จำได้ เวียนหัวตลอดเวลา จะมีน้ำลายตรงมุมปากตลอด อาเจียรนี่ไม่ต้องพูดถึง แถมยังเป็นติดเชื้อในไตอีกตอนเป็นทรมานมาก เพราะหนาว ๆ ร้อน ๆ และมีไข้สูงมาก สามีพาไปรพ. พอวัดไข้แล้วหมอขอแอ๊ดมิทเลย อยู่ที่นั่น 5 วันได้
พอผ่านห้าเดือนไปแล้ว (เหมือนเคสคุณกานเลย) หายสนิทเลยค่ะ อู๊ย ดี๊ด๊ามาก อยากกินมะม่วงไทย (ซึ่งที่เมืองที่อยู่ไม่มีขาย) เลยเสริชทางเนต เจอร้านขายมะม่วงไทย ลูกละ $12-15 เนี่ยล่ะค่ะ แต่เอาฟระ ตอนนั้นอยากกิน โดนไป 3 ลูก
อีกแปลกที่อยากกินคงจะเป็นปั้นขลิบ ที่นี่ก็ไม่มีอีกเช่นกัน โทรไปหาพ่อ ให้ซื้อเจ้าอร่อยส่งมาให้หน่อย พ่อส่งมาให้ 2 โล ค่าปั้นขลิป รู้สึกจะ 200 บาท โดนค่าส่งไป $100 (3,500 บาท) เลิกอยากอีกเลย อ้อ ได้ไปดูคอนเสิรตมาเหมือนน้องอ้อค่ะ ไปดู John Mayer อู๊ย กรี๊ดซะลูกแทบหลุด
อ้อ เพิ่งนึกได้ว่าตอนนั้นไม่ใช้น้ำหอมเลย เหม็นและเวียนหัวมาก กระเป๋าแบรนด์เนมก็ไม่ใช้ รู้สึกขยะแขยง LV นี่นึกถึงแล้วจะอาเจียร ทั้ง ๆ ที่ปกติเป็นคนบ้าน้ำหอม และก็ชอบพวกกระเป๋า พอนึกย้อนไปแล้วมันก็แปลกเหมือนกันเนอะ ว่ามันเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร