อาจจะยังเด็กกว่าแล้วก็ไม่มีคำพูด คำแนะนำอะไรดีๆนะคะ แต่ว่าเข้าใจความรู้สึกค่ะ T^T
ตอนเลิกกันก็นั่งจับมือสัญญาว่ายังไงเราก็จะยังเป็นเพื่อนเค้าเสมอ มีอะไรโทรมาหาได้ เราอยากเห็นเค้ามีความสุข
แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันทำไม่ได้ค่ะ
เคยบังเอิญเจอเค้าเดินกับผู้หญิงที่คุยๆด้วย ก็ทำเป็นไม่เห็นแล้วรีบเดินหนี เค้าวิ่งตามมาทัก คุยด้วย
สัญญาไปแล้วว่าเป็นเพื่อน ทำได้แค่ฝืนยิ้มค่ะ หลังจากนั้นเพื่อนต้องมาตามเก็บศพที่ห้องน้ำพารากอนชั้น4

เพราะคำว่าเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องนี่แหล่ะค่ะ ทำให้ตัดใจยากเพราะลึกๆใจมันก็ยังหวังว่าเค้าจะกลับมา ทั้งที่เค้าไม่เคยแม้แต่จะคิดแบบนั้น
นานๆไปถ้าเค้าเริ่มจริงจังกับใครซักคน เราในฐานะคนเคยสนิทก็ต้องมานั่งทรมาน ฟังเรื่องราวของเค้า ให้กำลังใจ ทำให้เค้าสบายใจยิ้มได้ แ
ล้วเราก็ต้องมาร้องไห้คนเดียว ซึ่งเพื่อนคงไม่รู้สึกกันแบบนี้

จนวันนึงตัดทุกอย่าง เปลี่ยน/ลบเบอร์ เมลล์ ของที่ได้มาเอาเข้าตู้ล๊อค (แอบเอามาขายในนี้ด้วยบางอันเพื่อความสะใจ :P 555+)
หายจากชีวิตเค้าไปเลยค่ะ บางคนบอกว่าเป็นการหนี แต่บางทีคนเราถ้าสู้ไม่ไหว หนีบ้างก็คงไม่ผิด
ซึ่งเราว่ามันดีกว่าการที่ไปพึ่งพิงคนอื่นเพื่อจะได้ไม่ต้องอยุ่คนเดียวเยอะ...
เป็นปีค่ะ กว่าจะจัดการความรู้สึกตัวเองได้ นานแถมเจ็บไปเยอะ แต่ก็คุ้มค่ะ อย่างน้อยก็ได้กลับมารักตัวเอง ^^


อาจจะเคยมีอดีตที่สุขมากก็จริง แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าวันนึงข้างหน้าความสุขนั้นจะย้อนกลับมาเองค่ะ
มองอนาคตดีกว่าว่าจากนี้ไปทำยังไงให้ตัวเองมีความสุขโดยที่ไม่ต้องมีเค้า สู้ๆค่ะ ^^