เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ เท่าที่อ่านดู คุณไม่ได้เป็นคนขี้หึงเลยนะคะ แต่ด้วยความที่เรายังเป็นมนุษย์ปกติ ที่ยังมีความรู้สึก ยังมีหัวใจอยู่ เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ที่เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับเรา ซึ่งเกิดจากพฤติกรรมของคนที่เรารัก ซ้ำยังเป็นพ่อของลูกเราอีก เป็นไปได้ยากคะที่จะไม่รู้สึกอะไรเลย
มันอาจจะยาก ที่เราจะทำใจยอมรับได้ แต่ด้วยsituationแบบนี้(มีลูกๆที่น่ารักแล้ว)อาจจะต้องลองพยายามปรับตัวดูก่อนนะคะ ทั้งตัวคุณ และสามี อาจจะต้องช่วยกันค่ะ
1.อยากให้ลองไปซื้อหนังสือ"ธรรมมะทอรัก" ของท่าน ว.วชิรเมธีมาอ่านนะคะ เป็นหนังสือที่ดีมากๆ บางทีสามารถให้คำตอบและมุมมองทางด้านความรัก ที่เราอาจจะนึกถึง หรือนึกไม่ถึง นำมาเรียบเรียง ให้เข้ากับชีวิตปัจจุบันได้เป็นอย่างดี เข้าใจง่าย สามารถapplyได้จริง เป็นหนังสือที่ดีมากๆเลยค่ะ
2. อยากให้คุณ จขกท. เขียนจดหมายถึงคุณสามี (คนเราสามารถรับรู้จากการอ่านได้ดี และ ละเอียดที่สุด) เขียนบรรยายความรู้สึกเมื่อแรกพบกัน สิ่งๆต่างๆที่ต่อสู้ฝ่าฟันร่วมกันมา ความสำคัญของสามีต่อตัวคุณและลูก ความรู้สึกและความว้าวุ่นใจของคุณในตอนนี้กับสิ่งที่สามีทำ และ ผลที่จะตามมาจากการกระทำของสามีค่ะ
มนุษย์เราจริงๆแล้ว ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ100%ค่ะ บางทีคุณสามีอาจจะมี"อาการหลงผิด" ทำอะไรที่เลอะเทอะไปบ้าง แต่ด้วยความที่เค้ายังเป็นคนที่คุณรัก เป็นพ่อของลูกๆ เคยมีความสุขและสิ่งดีๆร่วมกันมา ต้องพยามยามฟันฝ่ามรสุมตรงนี้ ให้ดีที่สุด อย่าให้คนนอกมาทำลายได้นะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
p.s.อยากให้ผู้หญิงที่มาข้องแวะกับคนที่มีครอบครัวแล้ว รู้จริงๆค่ะว่ามันเป็นบาปมหันต์จริงๆ ที่คิดทำลายครอบครัวของคนอื่น(แต่ไม่แน่ใจว่า เค้าไม่รู้จริงๆว่ามีครอบครัว หรือแกล้งตาบอดหูหนวกกันแน่ ) สู้ๆ อย่ายอมแพ้เด็ดขาดนะคะ fighto!!!
+*+* Everything means nothing. If I ain't got you..u....u +*+*