เท่าที่อ่าน คุณไม่ได้เป็นคนขี้หึงหรอกค่ะ คุณเป็นภรรยาที่ดีที่รักสามีจริง ๆ เท่านั้นเอง

แต่ก่อนก็มีคนมาชอบเรามีตำแหน่งทางการเมืองในจังหวัดเหมือนกันแล้วก็มีเหตุการณ์แบบที่คุณ จขกท เล่าเนี้ยแหละคือมีผู้หญิงพร้อมที่จะเข้ามาหาเค้าเยอะ...เราดูลาดเลาและปรึกษากับแม่แล้วขอสละสิทธิ์ดีกว่าค่ะเพราะไม่ค่อยชอบแข่งขันกับใคร ใจก็เสียดายนะคะหน้าที่การงานก็ดี รวยด้วย หน้าตาโอเค ญาติพี่น้องคนอื่นก็บอกว่า แหม...เรื่องธรรมดาน่ะ ผู้ชายมีพร้อมก็ต้องมีผู้หญิงอื่นบ้าง แต่สำหรับเรามันไม่ใช่เรื่องะรรมดาค่ะ คนทั่วไปมักพยายามพูดว่าธรรมดาเพื่อปลอบใจตัวเอง จนทำให้เป็นบรรทัดฐานใหม่ในสังคมทั้งที่จริง ๆ มันเป็นเรื่องใหญ่มากนะ ระยะยาวคงไม่เวิร์คอ่ะ ก็เลยขอบายค่ะ เป็นความภูมิใจมากเพราะบอกเลิกเค้าก่อน

สำหรับ จขกท แต่งงานกันมานานแล้ว เราว่าลองคุยให้สามีเค้านึกถึงตอนที่เราเริ่มต้นสร้างหลักปักฐานกันดีไหมคะ ช่วงที่เราลำบากมาด้วยกันน่ะ ร่วมทุกข์ฝ่าฟันกันมา พอถึงช่วงที่จะสุขสบายทำไมมาทำกับเราแบบนี้ สำหรับเราพูดแค่นี้คุณสามีน่าจะมีจิตสำนึกหรือเรียกสติตัวเองคืนกลับมาได้

ถ้าเค้าไม่ดีขึ้น ก็คงต้องทำใจน่ะค่ะ ไม่ใช่ทำใจว่าเป็นเรื่องธรรมดานะคะ ทำใจว่าเรามองคนผิดน่ะค่ะ ไม่ได้เป็นการโทษตัวเองแต่มันคือการยอมรับความจริง ยอมรับว่าเราเลือกผิดแล้วเราจะเข้าใจความเป็นจริง เลิกฟุ้งซ่านค่ะ เราว่าตอนนี้ชีวิตคุณอยู่ได้เพราะลูก ไม่ใช่สามี ลองคิดดูนะคะว่าถ้ามันเป็นอย่างนี้แล้วคุณควรให้ความสนใจสามีหรือสนใจลูก

* อาจจะไม่ได้ให้คำแนะนำสวยหรูประมาณว่าให้ทน เดี๋ยวเค้าก็แพ้ความดีของเราเองอะไรเงี้ยนะคะ เพราะพูดน่ะมันง่ายแต่จริง ๆ มันทำยาก ก็ต้องอยู่เพื่อลูกน่ะค่ะเป็นความจริงที่สุดแล้ว