ข้อคิดดีดีจากหนังสือเข็มทิศชีวิตของคุณ ฐิตินารถ ณ พัทลุง
ต้นเหตุของความโกรธมีสาเหตุเดียวกับต้นเหตุของความทุกข์ในทุกเรื่อง
คือใจเราที่ยืดออกไปบังคับคน บังคับสิ่งต่างๆให้เป็นอย่างใจเรา...
คุณเคยโกรธใครสักคนมั้ย เราโกรธเพียงเพราะเขาทำตามกิเลสตัวเอง
แต่ตัวเราสิ ทำตามกิเลสตัวเองยังไม่พอ
ยังเที่ยวส่งใจไปบังคับให้เขาทำตามกิเลสเราอีกต่างหาก
เราอาจจะคิดตำหนิแต่กิเลสของเขา
สิ่งที่เขาทำมันไม่ดี กิเลสเราต่างหากที่ถูกต้องควรทำ
แต่เมื่อเรามีประสบการณ์การตามสังเกตตัวเอง
เราจะพบว่าตัวเราก็พูดผิด คิดผิด ทำผิดอยู่ตลอดเวลา
นับประสาอะไรกับคนอื่นที่เราจะเที่ยวไปบังคับให้เขาพูดถูก ทำถูก คิดถูก
และที่สำคัญคือ ให้ถูกใจเรา
การป้องกันไม่ให้ความโกรธทำลายชีวิตเราก็คือ
ทันทีที่ความหงุดหงิด ความกรุ่นเล็กน้อยในใจเกิดขึ้น
รีบรู้มันให้ทัน ก่อนมันจะพัฒนาเป็นความโกรธแรงๆ
เห็นให้ทันว่ามันเป็นคนละส่วนกันกับใจ เป็นแขกที่เจ้าของบ้านไม่ต้อนรับ
เพราะฉะนั้นมันจะมาชวนเราไปไหนไม่ได้
เฝ้าระวังจับตาดูมันให้ดี
อย่าคะนองปาก อย่าคะนองใจ พูดไปตามที่มันชักนำ
เพราะปฏิกิริยาโต้ตอบจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
จนถึงจุดที่ไม่สามารถควบคุมความโกรธได้อีกต่อไป
เมื่อนั้นความเสียหายอาจไม่สามารถถูกลบล้างได้...................