ยอมรับว่า พิมข้อความทู้นี้ทั้งน้ำตาคะเพราะอาการตอนนี้ เศร้าขึ้นมาเอง แบบบอกไม่ถูก เคยสงสัยตัวเองว่าเราเป็นโรคที่มีอาการทางจิตหรือเปล่า ไม่ได้อกหัก หรือเสียใจเรื่องชู้สาวใดๆๆทั้งสิ้นนะคะ

แฮม เป็นเด็ก ตจวคะ มาเรียนกทมอยู่คนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่กทม พ่อแฮมเสียได้สามเดือนก่อน แฮมคิดถึงคุณพ่อมากๆๆ บางครั้งแฮมคิดถึงแม่ ห่วงความรู้สึกคุณแม่ แม่แฮมมักจะแอบร้องให้เพราะคิดถึงพ่อ

บางเวลาที่เหงา อยู่ดีๆๆก็ร้องให้ และเศร้าขึ้นมา มีวิธีแก้ไงยังไงกันบ้างคะ ร้องให้ไม่หยุดเลยไม่เข้าใจตัวเองจริงๆๆ