มองง่ายๆนะคะ คนเราอยากได้ อยากมี อยากเป็นเป็นธรรมดา แต่เมื่อในกรณีของเรามีขีดจำกัดเรื่องธรรมชาติก็ต้องทำใจยอมรับและเข้าใจกฎของธรรมชาติ อย่าคิดว่าทำไมต้องเป็นเราที่ไม่ได้มี ไม่ได้เป็นอย่างคนอื่นเขา คิดกลับกันว่าทำไมจะเป็นเราไม่ได้ล่ะ เราเท่านั้นหรือที่อยู่เหนือกฎธรรมชาติจึงมีสิทธิ์ได้อะไรอะไรทั้งหมดดังใจคิด

คุณมีสามีที่รักคุณและพร้อมร่วมสุขทุกข์กับคุณที่เป็นปัจจุบันที่จับต้องได้ที่ต้องการให้คุณระลึกถึงคุณค่า คุณกลับเอาเรื่องลูกซึ่งเป็นเรื่องที่คาดหวัง เรื่องในอนาคตมากดดันและทรมานทั้งตัวคุณเองและสามีแทนที่จะมีความสุขกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็นอยู่ ปัจจุบันขณะต่างหากที่สำคัญ

ลองมองดูในอีกแง่มุมที่คุณสองคนไม่มีลูกให้เป็นภาระทางกายและใจ คุณคิดแค่ว่าเมื่อตั้งครรภ์คุณจะมีความสุข มีความเป็นครอบครัวสมบูรณ์ แต่ไม่คิดยาวว่าถ้าลูกเราอาจจะเป็นเด็กไม่ดีล่ะ สร้างความเดือดร้อนรำคาญใจให้ทั้งพ่อแม่และคนอื่นได้อย่างไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ถึงตอนนั้นอยากให้มันกลับเข้าท้องหายไปก็ทำไม่ได้แล้ว มีมนุษย์อีกคนก็สร้างภาระให้กับโลกเพิ่มอีกหนึ่งในแง่ทรัพยากรที่ต้องเสียไปกับขยะที่เพิ่มมากขึ้น

คุณสองคนสามารถเป็นพ่อแม่อุปถัมภ์อุปการะเด็กที่เกิดมาแล้วแต่ขาดทั้งพ่อและแม่ให้เขาได้เรียน ได้มีอาหาร 3 มื้อกิน ได้มีอนาคตเป็นคนดีในสังคมได้และชื่นชมกับความสำเร็จของเขาที่มีคุณส่งเสริมมา เพียงเจียดเงินที่ซื้อกระเป๋าราคาแพงๆอีกใบให้ เจตว่าก็สุขใจไม่แพ้กัน

ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุ ปัจจัยและเวลาที่เสมอกัน อย่ามองหาสิ่งที่เราไม่มี แต่ให้ดูแลสิ่งที่เรามีให้อยู่กับเราได้อย่างมีความสุขตราบที่เรามีลมหายใจอยู่ดีกว่าค่ะ สุดท้ายฝากไว้ว่ามองโลกให้มองต่ำ มองธรรมให้มองสูงนะคะแล้วชีวิตจะทุกข์น้อย