สับสนกับชีวิตจัง ระบาย

[pin]

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังไงก็รักกันมาตั้งนาน ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ

[wawe]

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ชะตาชีวิตของคุณ Thida อาจกำหนดว่าต้องพบแต่สิ่งดี ๆ งาม ๆ เลยต้องใช้เวลาคัดเลือกกันหน่อย อย่าเป็นทุกข์ไปเลยนะคะ

[pieinlove]

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Nongmoobin]

ลองรับอุปการะเด็กดูดีมั้ยคะ แบบที่เราจ่ายค่าการศึกษาให้เค้าทุกปีอ่ะค่ะ

[ilovesome1wholoveanother1]

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอ่าคะ

'ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ'

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยคะ กับความรู้สึกนี้

...เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

แต่สามีก็รักคุณมากเลยนะ ดีออก บางคนอาภัพกว่านี้อีก