สับสนกับชีวิตจัง ระบาย

[jiji_ch]

ถ้ารับเด็กมาเพื่อเป็นลูกอิจฉาจะช่วยได้มั้ยเนี่ยค่ะ

ถ้าช่วยอะไรไม่ได้ก้อขอโทษด้วยค่ะ
แต่การเลิกกะสามีคุณคุณคิดผิดอย่างแรงแค่คิดก้อบาปเพราะฝ่าฟันกันมาต่างๆนานา
ไม่แน่น่ะทำลืมๆไปอาจโชคดีมีดาวดวงน้อยมาอยู่ในท้องก้อได้น่ะค่ะ

เอาใจช่วย

[DenMark]

เด่นเข้าใจทั้งคู่นะครับ

แต่อยากให้ลองคิดกลับกันนะคับ

ถ้าเกิดคุณ จขกท ไม่สามารถมีบุตรได้ แต่สามีจะรับเด็กมาเลี้ยง หรือหาผู้หญิงอื่นมาตั้งครรภ์แทน จขกท จะรู้สึกอย่างไร?

บางครั้งความรู้สึกลึกๆ มันห้ามกันไม่ได้นะคับ อย่างไรก็ดีเด็กคนนี้ก็ไม่ใช่ลูกของเรา

แล้วถ้าเรารับเค้ามาแล้ว ไม่ว่าจะวิธีใด ก็ต้องอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต

บางครั้งมันก็กัดกร่อนความรู้สึกนะคับ สู้ไม่มีซะดีกว่าครับ

[authentic_only]

อย่าไปเอาลูกคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูกแท้ๆ เลยค่ะ แต่อุปการะแบบใกล้ชิดก็พอค่ะ
คือเป็นเราๆ ก็ไม่อยากได้ลูกคนอื่นอ่ะค่ะ ไม่ว่ารับบุตรบุญธรรม หรือ เมค ขึ้นมา

ถ้าเด็กคนนั้นโตมาดีๆ ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ดีหล่ะคะ (มันไม่เหมือนลูกตัวเองที่เรารับได้อยู่แล้วอ่ะค่ะ)

แค่เราอุปการะเด็กคนนึงอย่างสม่ำเสมอ เราก็มีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้แล้วค่ะ
มันทดแทนได้บ้าง ถึงแม้ไม่หมดก็ตาม

เอาใจช่วยนะคะ ^^

[pin]

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังไงก็รักกันมาตั้งนาน ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ

[wawe]

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ชะตาชีวิตของคุณ Thida อาจกำหนดว่าต้องพบแต่สิ่งดี ๆ งาม ๆ เลยต้องใช้เวลาคัดเลือกกันหน่อย อย่าเป็นทุกข์ไปเลยนะคะ

[pieinlove]

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Nongmoobin]

ลองรับอุปการะเด็กดูดีมั้ยคะ แบบที่เราจ่ายค่าการศึกษาให้เค้าทุกปีอ่ะค่ะ

[ilovesome1wholoveanother1]

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอ่าคะ

'ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ'

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยคะ กับความรู้สึกนี้

...เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

แต่สามีก็รักคุณมากเลยนะ ดีออก บางคนอาภัพกว่านี้อีก

[hut2211]

ลองมองอีกแง่มุมนึงนะครับ
มีคนถามไว้ใน เวปรักษาธรรมะดอตคอมครับ ผมยกเอาส่วนหนึ่งของคำตอบ ซึ่งผู้ถามได้ทำทุกวิถีทางแล้วเพื่อให้มีลูกครับ แล้วไม่มีครับ .......
"หากว่าโดยวิบากแห่งกรรมจะไม่มีลูกแล้ว ก็แก้ไขไม่ได้ครับ ก็ต้องยอมรับนะครับ การที่เครียดจะยิ่งเป็นการทำร้ายตนเอง และเร่งให้ปัญหาทางกายเพิ่มมากขึ้น เพราะกายก็สัมพันธ์กับใจโดยตรง ควรหมั่นออกกำลังกาย ทานอาหารครบหมู่และมีประโยชน์ นอนหลับพักผ่อนให้ดี ก็จะสร้างความสมดุลได้ดีขึ้น
การที่ไม่มีลูก ก็จะทำให้ไม่ต้องทุกข์เพราะลูกนะครับ เพราะที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ครับ
ให้มองดูความจริงอย่างนี้บ้าง ก็น่าจะช่วยให้ลดคลายความหวังที่ทรมานตนเองมากอย่างนี้ได้ ....ควรเอาเวลาในชีวิตมาเร่งทำความดีคือบุญทั้งหลาย เพื่อประโยชน์ตนให้มากที่สุดเท่าที่จะสามารถ คุณย่อมอยู่เป็นสุข ไม่ลำบากตอนแก่ด้วยอาศัยบุญเหล่านั้นดูแลอยู่ครับ " เป็นกำลังใจให้นะครับ ลองทำใจให้สบาย ๆ ดู อย่าไปกังวลกับมันมาก แล้วทุก ๆ อย่างก็จะค่อย ๆ ดีขึ้นเองครับ บางที่เพราะความอยากได้มากอาจเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้สุขภาพของทั้งคู่ยิ่งไม่ดี ลองทำใจให้สบาย ออกกำลังกาย ไปเที่ยวพักผ่อนตามต่างจังหวัด ต่างประเทศบ้าง บางทีจิตใจที่ดีขึ้นทำให้ร่างกายดีขึ้นทุก ๆ อย่างก็จะดีตาม ๆ กันมานะครับ สู้ สู้ ครับ ......

[ruthai_s]

ส่วนตัวแล้ว ตองเองเป็นคนที่ไม่อยากมีลูก ก็อาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของ จขกท. ได้เต็มร้อย แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกก็คือ ในความโชคร้ายก็จะมีความโชคดีอยู่ด้วยเสมอ เพียงแต่ว่าเราจะเลือกมองที่มุมไหน

ตองมองว่า จขกท. โชคดีนะคะที่ได้สามีที่น่ารัก เป็นคนดี และที่สำคัญกล้าพูดเปิดใจในสิ่งที่เขาต้องการกับเรา ดีกว่าเขายอมเออออ รับเด็กมาอุปการะ แล้วไม่สามารถทำใจรับได้ นานวันเข้าก็จะกลายเป็นปัญหา ทำลายความสุขในครอบครัว และที่สำคัญชีวิตน้อยๆ อีก 1 ชีวิต ที่คาดหวังจะได้รับความอบอุ่นจากคำว่า "ครอบครัว" ที่เขาไม่เคยมี และโหยหาอยากจะได้รับ ก็คงจะต้องมาเจ็บปวดไปด้วย ถ้ามองในมุมนี้ จขกท.จะสัมผัสได้เลยค่ะว่า คุณโชคดีแค่ไหน ที่ได้พบกับผู้ชายแบบสามีคนนี้