สับสนกับชีวิตจัง ระบาย

[thida]

กล่าวสวัสดีปีใหม่ ๒๐๐๙ กับเพื่อนๆทุกๆคนก่อนเลย
ขอให้สวยๆ สุขภาพแข็งแรงกันถ้วหน้าทุกคนเลยนะคะ

เข้าเรื่องกลุ้มดีกว่า เรื่องครอบครัวเรานี่เอง แต่งงานมาจะเข้า8ปีแล้วค่ะ
เพิ่งมารู้ว่าสามีเป็นหมัน ไม่ได้เป็นหมันแบบตั้งแต่เกิดหรอก แบบน้ำเชื้ออ่อนลงๆๆ
ที่ว่าอ่อนลง เพราะเมื่อช่วง3ปี ทำการตรวจ ฉีดเชื้อ หมอบอกก็ยังมีเชื้ออยู่
ไม่กี่พันตัว แถมยังไม่ค่อยวิ่ง นอนดิ้นดุกดิกๆเฉยๆ ก็ฉีดเชื้อไป สองรอบ แห้ววว..

จนปีนี้ทำอิ๊กซี่กัน เลยรู้ว่าสามีน้ำเชื้อหมดไปแล้ว ทีแรกไม่แน่ใจก็ให้คุณหมอเจาะอันทะสามีหาดู
ไม่มีจริงๆค่ะ สรุปเป็นหมันจริงๆแล้ว..

ปัญหาเริ่มก่อ สามีไม่ยอมรับน้ำเชื้อบริจาค ไม่ยอมให้ขอเด็กมาเลี้ยง แต่เราอยากมีลูกมาก
สามีก็อยากมี แต่เค้าขอเป็นลูกเค้าเอง จะให้ทำยังไงก็ปัญหามันอยู่ที่เค้า เค้าเป็นหมัน มีไม่ได้
สามีก็จะให้เรายอมรับตรงนี้ อยู่กันแบบสองตายาย สามีบอกถ้าไม่ใช่ลูกเค้าก็ไม่มีดีกว่า

แต่เราทำใจไม่ได้เลย เราอยากเป็นแม่ สามีก็เสียใจกอดกันร้องไห้ แต่เราสับสน..

สามีเป็นคนดีมากมาตลอด เค้ารักเรามากจริงๆเราสัมผัสตรงนั้นได้ด้วยความรู้สึก ตั้งแต่คบกันก่อนแต่ง2ปี
มานับหลังแต่งงานจะเข้า8ปีแล้ว รวมๆจะเข้าสิบปีที่อยู่ด้วยกัน ผูกพันกันสารพัด
ไปท่องเที่ยวด้วยกันในหลายประเทศต่อปี สนุกสนานกับชีวิต ไม่ลำบากขัดสนใดๆเลย
สามีเป็นคนไม่มีพิษมีภัย ลูกน้องทุกคนรัก ใครๆก็ว่าเราโชคดี ทุกคนจะถามตลอดเมื่อไหร่จะมีตัวน้อย
เราก็ยิ่งช้ำใจ อยากเลิก อยากเดินหนี แต่ก็สงสารสามี สับสนจัง

เราจะทำไงดีคะเพื่อนๆ เราทำใจยอมรับตรงนี้ไม่ได้ เราอยากมี พ่อแม่ลูก
ถ้าไม่มีตรงนี้สำหรับเรา เงิน บ้านหลังใหญ่ ของแบรนด์ รถหรู เมืองนอก มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลย

กลุ้มจังจะให้เปลี่ยนความคิดเป็นยังไง แบบไหนดี ทั้งรักทั้งสงสารทั้งผูกพันกับสามี แต่มันไม่ใช่อย่างที่เราต้องการแล้ว

...............

[ting_ja]

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

ไม่รู้จะแนะนำยังไง เพราะเราก็ประสบการณ์ด้านนนี้ไม่มาก เพิ่งแต่งงาน เอง

เป็นเรื่องที่ ตอบลำบากจริงๆ แต่อยากให้อยู่ด้วยกัน น่ะค่ะ ถึงจะไม่มีลูก แต่ก็มี

คนที่รักเรามากน่ะค่ะ

[suiteeruk]

มาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

เรื่องอย่างนี้ ไม่มีใครอยากให้เกิดกับชีวิตตัวเองหรอกนะคะ
หยกก็เข้าใจนะคะ ว่าคุณสามี รู้สึกยังไง
(คือ หยกลองคิดว่า ถ้าชีวิตคู่ มีคนเป็นหมันเนี่ย การที่เราจะรับน้ำเชื้อ+ขอลูกมาเลี้ยง เราจะทำใจได้จริงๆหรอคะ ว่าเค้าไม่ใช่ลูกเรา หยกว่ายังไงๆ มันก็คงมีความรู้สึกตะหงิดๆ อยู่แล้วอ่ะค่ะ หยกคิดว่า ถ้าเป็นตัวหยกเอง หยกก็คงไม่ทำเช่นนี้เหมือนกันน่ะค่ะ)
แล้วหยกก็เข้าใจความรู้สึกเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ
การที่แต่งงานกันแล้ว ผู้หญิงก็อยากมีลูกเป็นธรรมดาค่ะ

หยกไม่ทราบเกี่ยวกับการแพทย์ใดๆทั้งสิ้นนะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
การไม่มีลูก ก็มีความสุขในชีวิตคู่ได้นะคะ

เอาใจช่วย เจ้าของกระทู้ จากใจค่ะ

[oum_ja]

ใจเย็นๆๆนะค่ะ บางครั้งอาจไม่เลวร้ายกว่าที่คิดก็ได้ค่ะ

บางคนเลิกหวังว่าจะมีลูก แต่ตอนหลังก็มีจนได้

แต่ถ้าไม่มี ลองปรึกษากันดูว่า ถ้าขอเด็กมาเลี้ยง เป็นลูกๆของญาติพี่น้องของเราหรือสามี ก็อาจเป็นทางเลือกที่ดีก็ได้ค่ะ

บางครั้งอยู่สองคนก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีเสมอไป ตราบใดที่เรายังมีความสุขอยู่

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[mymimi]

หนูก็ยังเป็นเด็กเลยอาจจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่
แต่อยากเป็นกำลังใจให้อะคะ
อยากแนะนำให้ลองไปไหว้พระ ที่เค้าไปไหว้ๆกันอะคะ
ที่ไปไหว้แล้วจะสมหวังเรื่องลูก เคยได้ยินว่า มีหลายๆที่
ที่ฮ่องกงหรือในเมืองไทยเองก็มีคะ
ทำแล้วก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร อาจจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นก็ได้คะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

[pehn]

จากประสบการณ์เรานะ ไม่แนะนำเด็ดขาดเลยค่ะที่จะไปขอเด็กมาเลี้ยง เห็นจากคนข้างบ้าน+กู๋เราเองด้วย คำพังเพยไทยยังใช้ได้นะคะ เอาลูกเค้ามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเค้ามาอม(ถูกเปล่าเนี่ย) สู้ทำใจดีกว่าค่ะ คิดว่าถ้าเค้าอยากมาเค้าก็มาเอง อยู่กัน 2 คนก็มีความสุขได้ค่ะ หรือเอาหลานมาเลี้ยงแทนก็ได้ค่ะ เราก็มีเพื่อนนะคะ บ้านเค้าก้รวยมากๆเลยค่ะ เค้าก็ไม่มีลูกแต่เค้าก็มีความสุขนะคะ จริงๆนะคะเรื่องขอเด็กมาเลี้ยวอ่ะ เค้าอาจน่ารักแต่ตอนเด็กๆนะคะโตขึ้นมาถึงเราเลี้ยงเค้าดีแค่ไหนยังไงเชื้อทางเค้าต้องติดมาอ่ะค่ะ เหมือนเด็กที่กู๋เราเอามาเลี้ยงค่ะ จริงๆนะคะ อยู่กัน2คนเราก็สามารถหาความสุขแบบ2คนได้ค่ะอย่าคิดมากค่ะ บางทีเราเฉยๆไม่เครียดเค้าก็อาจจะมาเองนะคะ

[ppjung]

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

ตอบยากจัง เพราะสิ่งที่มุ่งหวังของแต่ละคนต่างกัน ผึ้งว่านะคะ...คุณธิดาโชคดีมากๆที่มีสามีที่น่ารัก คอยเอาใจใส่ดูแลสารพัด

หลายครอบครัวที่ไม่มีลูกแต่ก็มีความสุขกับชีวิตคู่ได้นี่ค่ะ

ตอนนี้ผึ้งว่าคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้คือคุณสามีอ่ะค่ะ

ปล.ถึงไม่มีลูก อย่างน้อยคุณธิดาก็ยังมีคุณสามีคอยดูแล อยู่เป็นเพื่อนกันจนเป็นผู้เฒ่านะคะ

[huahorm]

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

ตอบยากจัง เพราะสิ่งที่มุ่งหวังของแต่ละคนต่างกัน ผึ้งว่านะคะ...คุณธิดาโชคดีมากๆที่มีสามีที่น่ารัก คอยเอาใจใส่ดูแลสารพัด

หลายครอบครัวที่ไม่มีลูกแต่ก็มีความสุขกับชีวิตคู่ได้นี่ค่ะ

ตอนนี้ผึ้งว่าคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้คือคุณสามีอ่ะค่ะ

ปล.ถึงไม่มีลูก อย่างน้อยคุณธิดาก็ยังมีคุณสามีคอยดูแล อยู่เป็นเพื่อนกันจนเป็นผู้เฒ่านะคะ

เห็นด้วยค่ะ

ขอเข้ามาให้กำลังใจคุณ thida ด้วยคนค่ะ
เข้มแข็งและเป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
ตอนนี้คุณสามีต้องแอบเศร้ามากแน่ๆ และคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุความทุกข์ใจของคุณ thida
กรณีที่มีลูกยากแบบนี้ คนที่เป็นสาเหตุให้มีไม่ได้จะแอบเศร้ามากๆ เลยค่ะ (สังเกตจากเพื่อนหลายคู่ที่ไปทำลูกกับคุณหมอแล้วตรวจรู้น่ะค่ะ)
ที่คุณสามียอมไปตรวจสารพัดนี่ แสดงว่าเค้าเองก็อยากมี หรือถ้าไม่อยากมี ก็ต้องทำเพราะรักคุณ thida มากๆ เลยนะคะ (พิมพ์ไปน้ำตาจะไหล) อยากบอกว่าลูกนี่มีก็ดี ไม่มีก็ดีไปอีกแบบนะคะ เราก็อยากมีแต่ยังไม่มีเหมือนกัน เข้มแข็งไว้นะคะ สู้ๆ ค่ะ

[orn]

อย่าเสียใจไปเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ถ้าสามีเป็นคนดี เค้ารักเรา เรารักเค้า ไม่มีลูกก็ไม่เห็นเป็นไรเลย
คุณถือว่าโชคดีแล้วค่ะ ถ้าเทียบปัญหากับคนอื่นๆ
ลองหางานอดิเรกอื่นๆทำเยอะๆ จะได้ไม่เหงาน๊า

[Ohh]

ไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไง เพราะยังไม่แต่งงานคะ ไม่มีประสบการณ์คะ

เห็นใจ และเข้าใจ K. thida มากคะ แต่ก็อยากให้คิดดีๆ คะ การที่เราจะหาสามีที่ดี และรักเราได้มากขนาดนี้

มันยากนะคะ เรื่องลูกอาจจะเป็นปัญหาใหญ่ก็จิง แต่เรื่องความรัก ความเข้าใจก็น่าจะใหญ่ไม่แพ้กันนะคะ

ถ้า k. thida ตัดสินใจเลิก แร้วไปหาแฟนใหม่แทน K.thida ว่าเค้าจะดีได้เท่ากะคนเก่ามั้ยคะ ถึงแม้ว่า K.thida มีลูกกะแฟนใหม่ได้

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า k.thida จะมีความสุขไปตลอดชีวิตนะคะ

อยากให้ลองคิด และทบทวนดูดีๆ นะคะ ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไป เพราะชีวิตคนเรา ถ้ามันพลาด หรือเสียไปแร้ว

ก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับคืนมาได้อีกแร้วนะคะ

ใช้ความรักที่มีทั้งหมด เป็นตัววัดนะคะ อยากให้คิดดีๆคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้ค่า