ผมว่ายน้ำไม่เป็นตั้งแต่เด็กๆ ตอนไปเที่ยวทะเล ก็ลงไปเดินในทะเล ไม่ต้องว่ายน้ำ เลยว่ายไม่เป็น
และกลัวจม เป็นที่สุด มีอยู่ครั้งนึง ตอนนั้นเด็กมากๆ ไปเที่ยวน้ำตก ผมนั่งบนโขดหินที่มีตะไคร่
และก็ลื่นหล่นลงไปในน้ำ ส่วนของน้ำลึก จมน้ำ ว่ายน้ำไม่ได้เป็น ได้แต่ตะกายๆ แล้วคว้าขาของ
ลูกพี่ลูกน้อง ให้เขาลากขึ้นมาได้ หวุดหวิดตาย ไปแล้ว

โตแล้ว เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับการว่ายน้ำได้ จึงได้มีโอกาสไปสระว่ายน้ำ
เพื่อว่ายน้ำออกกำลังกาย แต่ ต้องว่ายน้ำเป็นก่อน
เพื่อนก็เลยสอนให้ เขาสอนง่ายมากครับ

สำหรับคนที่ไม่เคยว่ายน้ำมาก่อน สิ่งที่เรากลัวที่สุด ตอนว่ายน้ำก็คือ กลัวจม
แต่ หากเรา จม ให้เป็นซะก่อน เราก็ไม่กลัวจม แล้วระหว่างทำให้ตัวเองจม จนไม่กลัวจม
ให้ฝึกหายใจในน้ำ และลอยตัวในน้ำให้ได้ จากนั้น ค่อยเริ่่มว่ายให้เคลื่อนที่ ในน้ำครับ

ผมจึงเริ่มฝึกและว่ายน้ำเป็น แต่ ท่าทางไม่ได้ตรงตามตำรา ที่เขาสอนกัน
มีเพียงท่าทางที่เหมาะสำหรับตัวเอง แรกๆ จะติดขัด ค่อยๆ ปรับจนได้ท่าทางที่ไม่ฝืน

เด็กๆ นอกเมือง ตามชนบท ผมเห็นกระโดดน้ำ ตูมๆ ว่ายน้ำเล่น กันในคลองบ้าง แม่น้ำ บ้าง
ถึงแม้ท่าทางเขาจะไม่ตรงตามตำรา แต่ เขาก็ว่ายน้ำได้
เรียกได้ว่า ถ้าโยนเขาลงไปในน้ำ เขาก็ไม่จม แล้วสามารถอยู่ในน้ำได้

ตอนไปว่ายที่สระ ผมเห็นมีคนสอนกันว่ายน้ำ หลายราย เห็นแล้วบางครั้งก็สงสารเด็ก
บางคนต้องการเพียงแค่ ว่ายน้ำเล่นสนุก แต่ ต้องถูกบังคับให้ว่ายตามท่าทางที่กำหนด
ความสนุกก็หาย ชีวิตเด็ก ก็หายไป คงต้องหา คนที่สอนให้เด็กมีความสุขกับการว่ายน้ำ
เด็กๆ จะได้ว่ายน้ำอย่างมีความสุข ไม่ต้องทนทุกข์

อยากให้เด็กๆ ว่ายน้ำอย่างมีความสุขครับ