The End
พี่สุก็เริ่มคิดได้ เพราะพี่สุเป็นคนที่รักตัวเอง หรือ เห็นแก่ตัวนั่นเอง หัวใจพี่มันเปราะบางกว่าหน้ามากๆๆ
พี่สุรับไม่ได้แน่นอน ถ้าตรูจะเป็นรองใคร (มันยังไม่ได้ทำอะไร และชั้นยังจิ้นอยู่ ทุกวันนี้ยังรอชายที่โชคร้ายอยู่)
พี่สุก็คิดเป็นตรรกะอ่ะนะ แบบที่ คอสโมโปลิแทน Cosmopolitan บอกไว้ว่า
ผู้ชายที่ไม่ควรคบ 10 ประเภท (จำไม่ได้ทุกประเภท คงประมาณ กินเหล้า เพราะอาจซ้อมเมียได้
หรือ เล่นการพนัน หรือ เป็นหนี้สิน แต่เค้าบอกว่า ผู้ชายที่ไม่น่าคบที่สุดในพวกนี้คือ คนที่มีเจ้าของแล้ว)
พี่สุก็คิดแบบ SWOT Analysis เลยนะ เพราะพี่สุชอบเค้า ไม่ได้ชอบเพราะเงิน
ถึงแม้เพื่อนจะบอกว่า ชั้นไม่เคยได้ยินแกว่าชอบเค้าเพราะอะไร นอกจากว่า รวย (เขิลลลล มันรู้ได้งัยวะ)
แต่จริงๆ ที่ชอบเค้า เพราะเค้าฉลาด และ ติดดิน เป็นผู้ใหญ่นะ (เงินไม่เกี่ยวเลย)
ถึงแม้เค้าจะบอกว่าเลิกกันมาพักนึงแล้ว กำลังทำ paper หย่าอะไรก็ตาม แต่เวลาอ่ะมันเป็นของพี่นะ
มันก็เหมือนบ้านพร้อมที่ดินที่ยังไม่ได้โอนมาเป็นของเรา แถมแต่แรกไม่มีการตกลงว่าใครเป็นคนออกค่าโอนด้วย
พี่สุรอไป ก็ไม่รู้จะเสียตัว หรือ เสียใจหรือเปล่า ที่รับไม่ได้ คือ รอแล้วชวดหล่ะ เซ็งเป็ดเลยนะนั้น
พี่สุก็เลยทำใจ ตัดใจจากเค้า นอนร้องไห้ (ร้องจริงๆ ว่านานๆ ทีจะมีคนแบบที่เราชอบ ถึงแม้ปีนั้นจะร้องไป 3 รอบก็ตาม)
อีกแง่ พี่สุก็ไม่อยากให้เมียคนที่อ้างว่าเลิกไม่สบายใจ เพราะขนาดเค้ายังไม่ได้เป็นอะไรกับเรา พี่สุยังเป่าปี่ขนาดนี้
เอ่อ ขอแก้คำว่า ร้องไห้ ดีก่า (หัวมันนึกไป)
สุดท้าย เนื้อคู่กันแล้ว ย่อมไม่แคล้วกัน ถ้าเค้าใช่ ซักวันเค้าจะกลับมา
รักในหลวง และ ครอบครัว...