ปวดจายยมากค่ะ

ถ้ามีลูกอยู่แล้วคงต้องลองอดทนนะคะ ให้อภัยคะ แต่คงใช้วิธีสกัดโดยการไม่ร่วมกิจกรรม
กับอีกครอบครัวมากเท่าเมื่อก่อน คือ ของที่ไม่ได้เนี่ย คนเรายิ่งเห็นมันยิ่งอยากได้
แล้วจะเจอเพื่อกระตุ้นต่อม want คนของเราไปอีกทำไม

แต่ ณ ตอนนี้ ต้องเคียร์กับสามีว่า ขอให้คิดถึงลูกและครอบครัวแล้วกัน พูดดีๆนะคะ
ถ้าโวยวายไป เราเสร็จแน่ สามียิ่งเตลิดแน่ ส่วนน้องสะใภ้ก็ต้องมีการกั้นท่าบ้างนะคะ
เราไม่รู้ใจเขาหรอกค่ะ ถ้าได้คุยเปิดอก ก็อย่าโวยวายใส่ ไม่งั้นเราจะเป็นนางร้าย
น้องสะใภ้ยิ่งดูดีไปใหญ่ ก็บอกแบบนิ่มๆ แต่แอบดักคอเล็กๆ พร้อมสายตาอำมหิตเล็กๆ
ถึงสามีเราผิด แต่บางครั้งเราก็ต้องลุกขึ้นสู้เพื่อรักษาครอบครัวไว้นะคะ ถ้าเราทำดีที่สุด
แล้วแต่ใจเขายังไป ก็เป็นความโง่เขลาของเขาเอง อย่างน้อยเราก็ดีเท่าที่เราทำได้แล้ว

อีกทางนึงก็ต้องเผื่อใจไว้ด้วยคะในกรณี worst case scenario ถ้าวันนึงเขาสอง
เกิดชอบกันขึ้นมา เราจะทำยังไง คิดเรื่องแยกทางเผื่อไว้เป็นการทำใจ จะได้ไม่ช๊อค
ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา

คนที่ไม่เจ้าชู้บางที บทจะไปก็เกิดไปหลงรักหัวปักหัวปำได้เหมือนกันนะคะ อ่านแล้ว
เห็นใจเพื่อนคนนี้เลยคะ