มาให้กำลังใจค่ะ

เป็นอีกคนที่เคยเลิกกับแฟนตอนคบกันมา 7 ปีกว่าๆ
ตอนนั้นเสียใจเป็นบ้า เป็นบอ วันๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่ร้องไห้
ข้าวก้อไม่กิน น้ำก่้อไม่อาบ ไม่ทำอะไรเลย เอาแต่อยู่บนเตียง
นอนอยู่แต่กับน้ำตา ทุกคนที่บ้านเป็นห่วงหมดเลย
แต่ที่สำคัญคือ พ่อ แม่พี่น้อง และเพื่อนๆ เข้าใจ
เป็นกำลังใจอย่างดี พาไปเที่ยว กินข้าง ดูหนัง ฟังเพลง
แต่สุดท้ายกลับบ้านก้อร้องไห้เหมือนเดิม
แต่พอทำใจได้ ก้อใช้เวลานะคะ
ลุกขึ้นมาทำสวย หาความสุขกับชีวิต
เปิดโอกาสให้ตัวเอง
เลิกกันได้ 2 ปีกว่าๆ ไม่พูด..ไม่คุย.. ไม่ติดต่อ


สุดท้ายมาเจอกันงานแต่งงานเพื่่อน เลยได้คุยกันอีกรอบ
ทุกวันนี้เลยต้องอยู่เลี้ยงลูกด้วยกันลำพัง 2 คน
นับตั้งแต่คบแฟนคนนี้มาก้อ 15 ปีกว่าๆ เอง
จากบทเรียนครั้งนั้นทำให้เราเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น
ใส่ใจในความรู้สึกของกันและกันมากขึ้นค่ะ