แวะมาให้คำแนะนำค่ะ จากปสพ.ส่วนตัว...
เราเลิกกันมาปีนี้เข้าปีที่ห้า เราเพิ่งจะตัดใจเลิกรอและมีความหวังเมื่อปีนี้เอง
เราสองคนเป็นแฟนคนแรกของกันและกัน และคิดว่าจะอยู่กันไปจนแก่เฒ่า
มีแผนจะแต่งงงานกัน พ่อแม่รับรู้ ญาติ มิตร ทุกฝ่าย

แต่ความเป็นจริงมันโหดร้ายค่ะ... วันนึงเค้าก็หยุดรักเราและขออิสระคืน
ทิ้งทวนไว้ด้วยว่าเค้าขอเวลาไปค้นหาตัวเอง ถ้าเราเป็นคำตอบเค้าอาจจะกลับมา
แต่ไม่ต้องรอเค้า เพราะเค้าไม่รู้ว่าวันนั้นเราจะใช่คำตอบรึปล่าว...
ในสายตาเรา เค้าเห็นแก่ตัวมากกกก กับทุกๆอย่างที่เค้าทำไว้
ช่วงที่หายไป เราได้ข่าวว่าเค้าคบผู้หญิงมากหน้าหลายตามากๆๆ

เราก็ประเภทรักมั่นคง เหมือนสาวไทยโบราณ ยึดมั่นกับรักแรกเหลือเกิน
เพิ่งมารู้ว่า เรานี่มันช่างโง่เขลา โง่งม หลอกตัวเอง....
เค้าไม่มีค่ากับความรักมั่นของเราแม้แต่น้อย... เราพอจริงๆ
"คนที่เค้ารักเรามากๆวันนึงเค้าอาจจะเลิกรักเราก็ได้ และคนที่เรารักมากๆวันนึงเราก็อาจจะเลิกรักเค้าได้เช่นกัน" วลีนี้จึงเป็นที่ถูกใจเรามากๆๆ

ไม่อยากให้คุณต้องเป็นคนโง่งมอย่างเรานะ ที่ใช้เวลาไปกับการเสียใจนานเหมือนเรา
ทางออกที่เราแนะนำ
1. หาเวลาทำบุญ ปฏิบัติธรรมมากๆ สวดมนต์ไหว้พระ อโหสิกรรม และอวยพรให้ตนเอง
ทุกรูปแบบที่เป็นบุญ ธรรมะจะสอนให้เราอยู่กับปัจจุบัน และฝึกจิตให้เราทำได้
อย่างที่เพื่อนๆหลายคนแนะนำ เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ใช้ช่วงเวลานี้ในการศึกษาธรรมะ เข้าใจสัจธรรมชีวิต (แนะนำให้นั่งสมาธิ ดีมากๆๆ วัดธรรมมงคล)
2. ห้ามฟังเพลงอกหักเด็ดขาด เราเลิกฟังเพลงแนวนี้โดยเด็ดขาด
ทุกวันนี้ฟังแต่เพลง dance rock hiphop เลิกหนังรักโรแมนส์เด็ดขาด
3. หากิจกรรมอย่างอื่นทำ ทำตัวเองให้วุ่นๆ หรือจะให้ดี ไปทำบุญกับเด็กกำพร้า เด็กอ่อน พิการซ้ำซ้อน ทำประโยชน์ให้ผู้อื่น แล้วเราจะรู้สึกดีขึ้นกับตัวเอง เห็นคุณค่าตัวเอง

มันจะผ่านไปได้นะคะ เราต้องพยามอย่ายึดกับอดีต
อยู่กับปัจจุบันค่ะ

เอาใจช่วยนะคะ เรารู้ว่าช่วงแรกมันยากเย็นแค่ไหน
แต่มันจะผ่านไปค่ะ time heals
ยิ่งเราเสียใจนานแค่ไหน มันก็ยิ่งเสียเวลาค่ะ