มาเป็นกำลังใจให้นะคะ เคยเป็นแบบนี้เหมือนกันเลยเข้าใจ ไม่อยากให้คุณจขกท.คิดว่า ขาดเค้าแล้วชีวิดจะไม่มีใคร เชื่อเถอะ ยังมีเพื่อนๆที่เค้าคอยเราอยู่ ลองดูเบอร์มือถือในโทสับแล้วกดโทไปสิคะ เค้าอาจะช่วยได้จิงๆ เพราะตอนนั้นที่เราผ่านมาได้ก้อเพราะเพื่อนๆนี่แหละค่ะ ที่มาคอยอยุ่เปนเพื่อน มาปลอบใจ มานั่งฝังเราบ่นเปนหมีกินผึ้ง 555 ตอนนั้นเราพยายามทำตัวยุ่งเข้าไว้ๆ ไปโน่นนี่นั่น แม้ว่าไม่อยากไป แต่มันก้อดีขึ้นค่ะ ดีกว่ามานอนร้องไห้ที่บ้านคนเดียว ชีวิตมีอะไรให้สนุกอีกเยอะแยะค่ะ มีเรื่องดีๆรอเราอยู่ข้างหน้า สู้ๆนะคะ