เข้าใจดีเลยค่ะเพราะเภาก็เคยเลิกกับแฟนมาก่อน ทรมานมากๆ คล้ายๆกันแต่เหตุที่ทะเลาะกันเพราะต่างคนต่างหงุดหงิดที่ไม่มีโอกาสอยู่ด้วยกันเลยพาลอารมณ์เสีย เค้าเดินทางบ่อยและอยู่อเมริกา แต่ตอนนั้นเภาก็แค่อยากระบายให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้ามากแต่พอทะเลาะกันเค้ากลับขอเลิกซะดื้อๆ ทำเอาเภาพูดไม่ออกเลยเพราะคิดตลอดว่าทะเลาะกันเดี๋ยวเราก็ง้อกันไปมาและคืนดีเหมือนเดิม คิดแต่ว่าเค้ารักเภาและเภาก็รักเค้ามาก เรายังรักกันดีอยู่นี่ เดี๋ยวเราก็ดีกันคุยกันเหมือนเดิม
พอเค้าพูดว่า 'ผมว่าเราควรยุติทุกอย่างระหว่างเราได้แล้ว' เภาเงี้ยะน้ำตาตกเผาะๆเลยแต่เภาก็ไม่ยอมเสียหน้าก็เลยพูดได้แต่ว่า 'ตกลง' ไป แล้วก็ทำใจแข็งไม่ติดต่อเค้าอีก แต่เบื้องหลังร้องไห้มันทุกวัน นั่งๆอยู่น้ำตาไหลเสียอย่างนั้นเหมือนนางเอกมิวสิควีดีโอก็ไม่ปานค่ะ ต้องแอบร้องไห้ตลอดเพราะไม่อยากให้ใครเห็นกลัวว่าเราเพี้ยน เพลงทุกเพลงเหมือนแต่งมาเพื่อเรายังไงก็ไม่รู้ ใครไม่เจอไม่รู้หรอกค่ะว่าเสียคนรักไปแบบเค้าไม่ต้องการเราในขณะที่เรายังรักเค้ามากๆนั้นมันเจ็บปวดสาหัสขนาดไหน จ้องโทรศัพท์หวังว่าให้เค้าโทรมาจนแล้วจนรอดก็ไม่มี รอใน Messenger ตลอดวันตลอดคืน ดูอีเมล์ตลอดเผื่อเค้าเปลี่ยนใจคิดถึงเรา คิดถึงความดีของเราแล้วกลับมาหาเราก็ไม่มีอีกเหมือนเคย ย้ำคิดย้ำทำถึงอดีตที่เรามีด้วยกันอยู่นั่นแหละแล้วก็ร้องไห้เป็นแบบนี้อยู่เกือบ 4 เดือน
จนวันนึงเค้าส่งข้อความทาง Messenger ถามว่าเราสบายดีไหม เอาล่ะสิ! รอมาตั้งนานไม่มีอะไรเลย ไม่ได้ตั้งตัวดันติดต่อมาเภาก็คิดเป็นตุเป็นตะว่าเค้ามาง้อแล้ว ตอนนั้นดีใจมากๆแต่ก็ระคนปนกับความไม่แน่ใจ นั่งคิดพักใหญ่ว่าจะตอบไปดีมั๊ย กลัวเสียฟอร์มอีกแต่แล้วก็คิดว่าเอาก็เอาวะ ดีกว่าไม่รู้แล้วเข้าใจผิดๆ ร้องไห้มา 4 เดือนมากเกินไปละ เลยถามซะตรงประเด็นว่าเราจะกลับมาคบกันอีกได้มั๊ย เภาคิดว่าเค้าจะตอบตกลงเพราะเราง้อซะขนาดนี้แล้ว แต่เค้าตอบว่า 'ผมทำไม่ได้' เท่านั้นแหละค่ะ เขื่อนทำนบจากไหนไม่รู้แตกพลั่กๆ เภาก็ได้แต่ตอบไปว่า 'เข้าใจแล้ว' แค่นั้นจริงๆจากนั้นก็บอกตัวเองว่าให้ตัดเค้าออกไปจากชีวิตซะ ก่อนนี้ไม่มีเค้าเราก็อยู่มีความสุขได้ ทำไมล่ะตอนนี้ทำไมจะอยู่ไม่ได้ เภายังจำคำพูดเค้าที่ขอเลิกกับเภาได้ทุกวันนี้ เภาร้องไห้จนตาบวมเป็นนกกระปูด ร้องจนปวดหัวตึ๊บๆ จมูกหายใจไม่ได้เลยเพราะร้องไห้ไม่หยุด จนไปอ่านหนังสือธรรมะเบาๆเล่มนึงที่ว่าพระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าทุกข์อันเป็นที่สุดของมนุษย์คือการสูญเสียของรัก แต่ถ้าเราไม่รัก ไม่เอาใจไปผูกเสียแล้วเราก็ไม่มีเยื่อเหลือใยใดๆมาให้ทุกข์ และพระท่านหนึ่งกล่าวว่าคนที่ทำร้ายเราก็เปรียบเสมือนแทงเราด้วยมีด เหตุที่ทำให้ทนทุกข์ก็คือมีด ดึงทิ้งไปก็จบ แต่มนุษย์เราเองเสียอีกที่โง่เขลากลับถือเอามีดเล่มนั้นแทงตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้เจ็บปวดแทนที่จะทิ้งมันไป
เภาอยากจะบอกว่าในโลกนี้มีผู้หญิงถูกทิ้งทุกวัน เภาก็เป็นมาก่อนไม่ใช่คนแรกและไม่ใช่คนสุดท้าย คุณก็เช่นกัน เภารู้ว่ามันยากในตอนนี้ที่จะตัดใจแต่ถ้าไม่เริ่มทำเลยมันก็ไม่มีวันง่าย ไม่ต้องหักดิบแต่ค่อยทะยอยทำแล้ววันนึงคุณจะรู้สึกว่าเค้าก็เป็นแค่คนๆนึงในชีวิตคุณที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คนเราไม่จากเป็นก็จากตาย ความสุขแท้จริงในโลกนี้ไม่มีอยู่จริง มีแต่ทุกข์ที่น้อยจนเราไม่รู้สึกถึงนั่นเองที่เราเรียกว่าความสุข พอทุกข์มันมากขึ้นต่างหากเราถึงรู้สึกได้ ซึ่งหากทั้งชาตินี้ไม่มีผู้ชายเข้ามาในชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติหรือแปลกแยกแต่อย่างใดเพราะท้ายที่สุดแล้วทุกคนต่างมาแล้วก็ไป ไม่มีใครอยู่รักหรือเป็นเพื่อนใครได้ตลอด ขึ้นอยู่กับว่าจะไปเร็วหรือช้าเท่านั้น
เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปได้นะคะ
ถ้าเราได้ ไปทุกอย่าง ดังใจคิด...
ชั่วชีวิต จะเอาของ กองที่ไหน...
ได้มาบ้าง เสียไปบ้าง ช่างปะไร...
เอาอะไร ชีวิตเรา เท่านั้นเอง...
[SIGPIC][/SIGPIC]
Citizen Member / 
Trusted Member
เพื่ออ่านคู่มือ ของเครื่องมือใดๆ ที่มีเครื่องหมายนี้ 
Previous
Downtown
Reply With Quote
-bow-
RE: เลิกกับแฟน เศร้ามากมายเลยค่ะ...T-T
แล้วอย่าปล่อยตัวละ ต้องทำตัวให้สวยแจ่มแจ๋วกว่าเดิมนะตัวเอง ให้เค้ามาเห็นเราอีกทีแล้วเสียดายไปเลยนะ เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยดีค่ะ 
