"ตามรอยพ่อ" ในหลวงของแผ่นดิน ทางที่เรา ควรเดิน ตาม

[yourfwd]

ท่ามกลางความผันผวน
และความรุนแรงทางการเมือง
ตลอดระยะเวลา ที่พระองค์
ทรงครองราชย์มา แสดงให้เราเห็นถึง
พระปณิธานอันมั่งคงของพระองค์
พระองค์จะยึดมั่นในกฎ
กติกา ทั้งทางจารีตประเพณี
และทางกฎหมายอย่างเคร่งครัด
พระองค์ยังดำรงพระองค์ด้วย
ความเป็นกลางทางการเมืองเสมอมา



พระบาทสมพระเจ้าอยู่หัว
มิได้ทรง ‘ครองราชย์’ เท่านั้น
แต่ทรง “ครองหัวใจราษฎร์” ทั้งมวล



สองมือนี้กราบแทบเท้าในหลวง
ขอพระองค์...จงทรงพระเจริญ : Long Live the King

[yourfwd]

เพราะ ธรรมชาติ เป็นแหล่งสำคัญ
สำหรับการดำรงชีวิตเราจึงควรเรียนรู้
ที่จะเข้าใจ ธรรมชาติ อนุรักษ์
และใช้ทรัพยากรธรรมชาติ
ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด



The Footsep of My Father

“ Through the dark jungle, very dense,
Which stretches out interminably , somber and immense…
I follow without stopping the footstep of my Father.
Oh Father, I am dying of hunger and I am tired.
Look! The blood is running from my two wounded feet…
Father! Will we arrive at our destination?

-Child!… On the earth there exists no place
Full of pleasure and comfort for you.
Our road is not covered with pretty flowers.
Go! Always,even if it breaks your heart.
I see the thornes prick your tender skin.
Your blood: rubies on the grass, near the water.
On the green shruberry, your tears dropped.
Diamonds on emerald, show their beauty.
For all the human race does not lose its courage
In the face of pain. Be tenacious and wise.
And be happy to have and ideal so dear.
Go! If you want to walk in the Footstep of your Father.”




เดินตามรอยเท้าพ่อ

“ ฉันเดินตามรอยเท้าอันรวดเร็วของพ่อโดยไม่หยุด
ผ่านเข้าไปในป่าใหญ่ น่ากลัว ทึบ
แผ่ไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด มืดและกว้าง
มีต้นไม้ใหญ่เหมือนหอคอยที่แข้มแข็ง

พ่อจ๋า…
ลูกหิวจะตายอยู่แล้วและเหนื่อยด้วย
ดูซิจ๊ะ…
เลือดไหลออกมาจากเท้าทั้งสองที่บาดเจ็บของลูก
ลูกกลัวงู เสือ และหมาป่า
พ่อจ๋า…
เราจะถึงจุดหมายปลายทางไหม?

ลูกเอ๋ย…
ในโลกนี้ไม่มีที่ไหนดอกที่มีความรื่นรมย์
และความสบายสำหรับเจ้า
ทางของเรามิได้ปูด้วยดอกไม้สวยสวย
จงไปเถิด แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่บีบคั้นหัวใจเจ้า
พ่อเห็นแล้วว่า หนามตำเนื้ออ่อนอ่อนของเจ้า
เลือดของเจ้า เปรียบดั่งทับทิมบนใบหญ้าใกล้น้ำ
น้ำตาของเจ้าที่ไหลต้องพุ่มไม้สีเขียว
เปรียบดั่งเพชรบนมรกตที่แสดงความงดงามเต็มที่
เพื่อมนุษยชาติ จงอย่าละความกล้า
เมื่อเผชิญกับความทุกข์ให้อดทนและสุขุม
และจงมีความสุขที่ได้ยึดอุดมการณ์ที่มีค่า
ไปเถิด…
ถ้าเจ้าต้องการเดินตามรอยเท้าพ่อ.”

[yourfwd]

คำว่าเศรษฐกิจพอเพียงนี้ไม่มีในตำรา
ไม่เคยมีระบบเศรษฐกิจพอเพียง..
เศรษฐกิจพอเพียงนี้
กว้างขวางกว่า "self-sufficiency"...
พูดจาก็พอเพียง...ปฏิบัติก็พอเพียง...
ความคิดก็เหมือนกัน...ถ้­าใครมีความคิดอย่างหนึ่ง
การพอเพียงในความคิดก็คือแสดงความคิดของตัว
ความเห็นของตัว และปล่อยให้อีกคนพูดบ้าง
และมาพิจารณาว่า ที่เขาพูดกับที่เราพูด
อันไหนพอเพียง อันไหนเข้าเรื่อง
ถ้าไม่เข้าเรื่องก็แก้ไข เพราะว่าพูดกัน
โดยที่ไม่รู้เรื่องกันมันก็เป็นการทะเลาะ
จากการทะเลาะด้วยวาจา ก็กลายเป็น
การทะเลาะด้วยกาย ซึึ่งในที่สุดก็นำไปสู่ความเสียหาย...

[yourfwd]

คราใดเสียงทรงพระเจริญดังกึกก้อง
เราทุกผู้นาม มักได้เห็น
ในหลวง ทรงโบกพระหัตถ์
แย้มพระสรวลทักทายประชาชน.



ควรดำเนินการพัฒนาการประมง
ให้เหมาะสมกับลักษณะภูมิประเทศ
โดยการพัฒนาแหล่งน้ำธรรมชาติ
เช่น ห้วย หนอง ให้เป็นแหล่งขยายพันธุ์ปลา
และส่งเสริมให้ราษฎรสามารถใช้ประโยชน์
จากแหล่งน้ำนั้นได้ ทั้งการประมงและการปลูกพืชผัก
บริเวณรอบ ๆ หนองน้ำด้วย เพราะการขุดบ่อใหม่
มักประสบปัญหาการขาดแคลนน้ำ
หรือน้ำท่วม ปลาก็จะหนีไปหมด.

[yourfwd]

ทรงมีพระราชกิจต้องตามเสด็จ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ
ไปทรงเยี่ยมเยียนราษฎรในต่างจังหวัด



สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ทรงรู้สึกว่ามีเจ้าตัวทาก
กัดติดดูดพระโลหิตที่พระวรกาย
ทรงหยุดรถและรับสั่งให้สมเด็จพระเทพฯ
ช่วยดึงตัวทากที่ติดอยู่และดูดกินพระโลหิต ...

[yourfwd]

เวลาที่มีค่าสำหรับ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ตลอดเวลา
เพราะทุกๆ เวลาที่หมุนเวียนผ่านไปนั้น
คือเวลาอันมีค่าที่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ทรงพระราชทานให้กับพสกนิกร ของพระองค์

[yourfwd]

เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 2498
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ
เสด็จกลับจากนมัสการพระธาตุพนม ผ่านเส้นทาง
บ้านธาตุน้อยศรีบุญเรือง
เพื่อเสด็จประทับที่
จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม
ในระหว่างทางมีราษฎรมาเฝ้า
รอรับเสด็จเป็นจำนวนมาก
ซึ่งทางราชการได้กำหนดจุด
สามแยกบ้านธาตุน้อยศรีบุญเรือง
เป็นที่สำหรับเฝ้ารอรับเสด็จ คุณยายตุ้ม จันทนิตย์
ซึ่งมีอายุ 102 ปี ได้ให้ลูกหลานพามาเฝ้ารอรับเสด็จ
เพื่อเฝ้าชมพระบารมีแต่เช้า
โดยได้นำดอกบัวสายสีชมพูมาด้วย
แต่ก่อนเวลาเสด็จเจ้าหน้าที่ได้ทราบว่ามีคุณยาย
ซึ่งมีอายุมากถึง 102 มาเฝ้ารอรับเสด็จด้วย
จึงได้พายายมารอเฝ้ารับเสด็จที่แถวหน้าสุด
เพื่อให้ได้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาท
มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

ตั้งแต่เช้า สาย เที่ยง จนบ่าย
เปลวแดนเจิดจ้าร้อนแรง
ดอกบัวสีชมพูจำนวน 3 ดอก
ในมือที่เหี่ยวย่นของแม่เฒ่าตุ้ม
จึงเริ่มเหี่ยวโรยแต่หัวใจรักและภักดี
ของหญิงชราผู้นี้คงยังเบิกบานเต็มเปี่ยม
ไปด้วยพลังและศรัทธา จนกระทั่ง
เมื่อทั้งสองพระองค์เสด็จพระราชดำเนิน
มาถึงตรงหน้าที่แม่เฒ่ารอรับเสด็จอยู่
แม่เฒ่าได้ยกดอกบัวขึ้นจนทูลเกล้าฯ
ถวายแสดงความจงรักภักดีอย่างสุดซื้ง
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ทรงโน้มพระองค์ลงมาต่ำที่สุด
จนพระพักตร์แนบชิดกับศีรษะของแม่เฒ่า
แย้มพระสรวญอย่างเมตตา
พระหัตถ์แตะที่มือซึ่งกร้านคล้ำของเกษตรหญิง
ชราชาวอีสานอย่างอ่อนโยน ไม่มีใครรู้ว่า
ทรงกระซิบคำใดกับแม่เฒ่า แต่แน่นอนว่า
แม่เฒ่าไม่มีวันลืม เช่นเดียวกัน
กับที่ "พระเจ้าแผ่นดิน " พระองค์นั้น
ไม่ทรงลืมราษฎรคนสำคัญที่เข้าเฝ้าฯ ในวันนั้น