คิดเหมือนกันว่าให้ไปหางานทำ หรือ ไม่ก็ออกไปข้างนอกทุกวันจะได้ไม่ต้องมาเจอหน้ากัน เจอเฉพาะตอนกลางคืน แต่จริง ๆ แล้วในความรู้สึกของตัวเองคือน่าที่จะไปใช้ชีวิตอยู่กันตามลำพัง พ่อ แม่ ลูก เพราะมันเหมือนกับว่าถ้าเราอยู่บ้านเดียวกัน สามีของคุณก็คือลูกแหง่ ใครอยากจะหาว่าเนรคุณก็เชิญก็ในเมื่อเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ อ้อ เห็นบอกว่าลูกสะใภ้อีกคนไม่ต้องทำอะไรก็แสดงว่าอยู่บ้านเดียวกันใช่ไหมค่ะ ก็ดีเลยเราย้ายออกมา แล้วให้สะใภ้คนโปรดอยู่ปรนนิบัติไปสะ ฮะฮ่า เขียนแล้วมันส์สสสสสสสส เพราะเหมือนกับตัวเองมาก ก็คือแม่สามีไม่ค่อยชอบเหมือนกัน แต่เราก็ไม่กลัว เค้าพูดอะไรมา แรก ๆ ก็ ยอมนั่งทนฟัง แต่พอหลัง ๆ ทนไม่ไหว เรื่องอะไรจะให้เราเป็นฝ่ายทน คงไม่ทนไปตลอดชีวิตหรอก เราก็เึถียงกลับเลย บอกไม่อยู่บ้านเดียวกันแล้ว ย้ายออกเลย เบื่อมาก ทะเลาะกันแบบว่า สุดสุด คือ ตอนนั้นเราอยู่ที่ออสเตรเลีย แล้วพ่อ แม่สามีก็อยู่ที่นั่น เวลาเราไปพักบ้านเค้า เราก็ให้เงินเหมือนกับค่าเช่าบ้านทุกเดือน แล้วยังจะมาบ่นอีก ก็เลยสวนกลับไปเลย แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีอะไรแล้ว ไม่กล้ามาว่าอะไรแล้ว เพราะรู้ว่าถ้ามาว่าอะไรเราอีก เราสวนกลับทันทีเลย คนแก่ก็เถอะไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะถือว่าถ้าเค้าไม่ให้เกียรติเรา ต่อให้เป็นแม่สามี เราก็ไม่นับถือเค้าเหมือนกัน (แรงไปหรือเปล่า ไม่รู้น่ะ แต่ว่าใช้ได้ผล)