เฮ้อ...ปัญหาโลกแตก ยิ่งเลี้ยงดียิ่งแย่ อาหารให้เรานิดเดียว เวลาไปตลาดหล่อนก็ซื้อไม่ยั้ง ชอบทานอยู่ครัวกันไงคะ ก็เหมือน ๆ กัน พอไปดู โอ้โห อาหารเพียบเลย เรางี้ได้ทานแต่ไอ้ที่สั่ง ที่ไม่สั่งไม่ได้ทาน แต่พากันซื้อมาตามใจฉัน แต่เราก็ไม่ว่าถ้าไม่ที่สุด แล้วขี้เกียจ แอบนอนอยู่ชั้นสาม เวลาไปเจอทีก็ตะลึงพรึงเพริศไปตาม ๆ กัน บางทีไปเจอกำลังยลโฉมตัวเองหน้ากระจก เอาแว่นกุชชี่เรามาใส่เดินกวาดบ้าน ดู ดู๊ เคยเห็นไม๊คะ นี่แหละคิดว่าต้องมีแน่ ๆ ไม่บ้านเราคนเดียวหรอก ไวน์ขวดแพง ๆ นี่หล่อนชิมค่ะ ชิมแบบไม่รู้มันคืออะไรยิ่งเราว่าอร่อยด้วยนะ ไม่รู้หรอกชิมก่อนล่ะ เสื้อผ้าเราก็คงลองไปหมดทุกตัว เราก็ เออ.. เค้าไม่มีเค้าอยากมี แต่ตอนนี้นะ หลุยส์กระเป๋าตังค์ตัวที่มันเยิน หล่อนคงแอบหยิบไปใช้ นึกว่าของไม่ใช้แล้วแต่ไม่รู้ราคามั้ง อันนี้กำลังเก็บกดไม่อยากว่า หล่อนไม่รู้หรอกว่ามันแพงกว่าเงินเดือนหลายเท่า บางทีก็คงเอาไปใช้แหละเราไม่เก็บไงคะ วางเฉพาะที่วางไม่ได้ล็อกตู้หรืออะไร ก็ให้อภัยแหละ ดีแล้วที่ได้ระบายบ้างค่ะ