เราก็เป๊นนนนน ไม่บ่อยแต่เป็นเรื่อยๆ ใส่ผิดคู่ ผิดสี
บางทีเเต่งตัวซะ กะเอาให้เริ่ด หนีบดาวเทียมออกมาซะงั้น
อ่า.....เรื่องซิบรูดอีกอย่าง เราอ่ะประจำ อายเค้ามั้ยล่ะ
เราก็เป๊นนนนน ไม่บ่อยแต่เป็นเรื่อยๆ ใส่ผิดคู่ ผิดสี
บางทีเเต่งตัวซะ กะเอาให้เริ่ด หนีบดาวเทียมออกมาซะงั้น
อ่า.....เรื่องซิบรูดอีกอย่าง เราอ่ะประจำ อายเค้ามั้ยล่ะ
อันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับใส่ผิดคู่ ผิดข้างนะคะ
เราเคยเห็นที่ลานจอดรถห้างค่ะ ที่ข้างซองจอดรถ ด้านคนขับ
มีรองเท้าส้นสูงคู่งาม วางเป็นคู่อยู่อย่างเรียบร้อย
ไม่มีรถจอดอยู่แล้ว
คาดว่า เจ้าของคงจะถอดเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ เพืื่่่อง่ายในการขับรถ
แล้วคงลืมเก็บเจ้ารองเ้ท้าคู่สวยขึ้นรถ
น่าจ๋งจ๋านรองเท้าจังอ่ะ ถูกทิ้งเลย
ไม่รู้เจ้าของเค้านึกได้กลับมารับทันรึเปล้าน้อ
เหมือนแม่ขวัญเรยๆๆ
มีครั้งนึงไปรับที่โรงเรียน
คุณแม่ก็เปิดประตูเอารองเท้ามาวางนอกรถ
เป็นช่วงเดียวกับที่เห็นขวัญเดินมาพอดี
ก้อเรยหันกลับเข้าไปสตารทรถ ปิดประตู - -''
นึกได้อีกทีก้อตอนแวะซื้อของที่ห้างฯแล้ว
หารองเท้าไม่เจอ
แต่ยังโชคดีคุณครูเวรเห็นรองเท้าเรยยังเก็บไว้ให้
ตอนนี้นึกแล้วยังขำๆเรย
I believe we all have one true love
Somewhere in this world, I do
เพื่อนเราคนหนึ่ง ยิ่งกว่านี้อีก หุหุ
she รีบจัด
ปรากฏว่าใส่รองเท้าสองข้างเป็นคนละคู่กันออกจากบ้านมาอ่ะ
กว่าจะรู้ก็ นะ..
"ถึงที่หมายยยย สบายผิดกัน โฮะ โฮะ..."![]()
__________________________
"ทำเสียงอย่างนี้ ซื้อมาอีกใบแล้วสิ"
#### รู้ทันอีกแล้ว เซ็ง ####
เรื่องรองเท้านี่ไม่เคยค่ะ เพราะไม่มีให้เลือกมากนัก
อะไร อะไรก็ใส่ได้ค่ะ แต่จะมีปัญหาเรื่องโทรศัพท์มือถือเนี่ยแหละค่ะ
ที่น่าอายมากกกก ครั้งนึงตอนนั่งรถไปกับสามี (นานแล้ว) แล้วมีโทรศัพท์เข้ามา
เราก็รับ ทางโน้นขอเบอร์อีกคน เราลืมไปว่าใช้โทรศัพท์อยู่ โวยวาย
หาโทรศัพท์ ว่าหายไปไหน โมโหสามีใหญ่เลย ไม่ยอมหาโทรศัพท์ให้เรา
โวยจนเสียงเข้าไปในโทรศัพท์ สามีก็นั่งหน้างง งง แล้วบอกว่า
โทรศัพท์ก็อยู่ที่หูเธอไง เท่านั้นแหละค่ะ อายยยยย อ๊ายยยยย อายยยยย มากกกกก
จนคุยต่อไม่รู้เรื่องเลย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จริงๆค่ะ
เรารักอะไรก็จะทุกข์เพราะสิ่งนั้น
เพราะว่าสิ่งทั้งหลายล้วนแปรปรวนทั้งสิ้น
ไม่มีอะไรคงที่อยู่ได้ตลอดเวลา
อ่านแล้วขำ.....คุณดิว
ไป กทม. นั่งรถตู้ไปค่ะ อีแตะดี ๆ นี่เอง ก็จะไปหาซื้อข้างหน้าก็แล้วกัน ก็พาคนไปธุระโน่นๆ นี่ ๆ แต่ส่วนมากไม่ได้ลงรถ แล้วไงล่ะทีนี้ไป ๆ หยุด ๆ จนวันสุดท้าย ไม่ได้แวะซื้อรองเท้าซักที จนวันกลับ สรุป ทำใจ ชั้นไม่ได้ซื้อรองเท้า ใส่มาจนวันสุดท้าย เข้าห้างแล้วยังไม่มีประทับใจ เอาวะ ยังไงก็จะกลับแล้ว ไม่เสียตังค์ดีกว่า เลยใส่อีแตะกลับมาอย่างมั่นใจค่ะ
เราเคยแต่ใส่รองเท้าแตะที่ใช้ขับรถ เดินเข้าที่ทำงานเฉยเลย
กว่าจะรู้ก็ขึ้นตึกมาแล้ว เอ....ทำไมวันนี้เรามันดูโหลดเตี้ยจังว้า....
ก้มลงไปดู อ้าว...เวรกรรม....รีบกลับไปที่รถ...เปลี่ยนโดนด่วน...
แต่พี่เขยเรายิ่งกว่า ใส่รองเท้าแตะ สองข้างไม่เหมือนกัน
ออกไปนอกบ้านแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้เรื่องเล้ย...
คนที่กรรมกว่า...คือ สามีเรา เพราะ รองเท้าที่เหลือก็คนละข้าง....นั่นแหละ...
จะออกไปไหนก็ไม่ได้...ต้องรอคุณพี่กลับเข้าบ้านมาก่อน
เคยเป็นเหมือนกันค่ะ วันนั้นแอบมึนพอควร
เคยเป็นเหมือนกันค่ะ คุณลิ
แต่ใส่เป็นรองเท้าแตะ คนละข้างกันมาอ่าค่ะ คนละสีเลย เท่เลยวันนั้น 555
ปล วันนั้นไปกินร้านตะละลำ ตำตำ ตามที่คุณลิเคยเขียนไว้ในกระทู้ไหนไม่รู้อ่า
ให้น้อยจริงๆอ่า-*-