"โดยสัจจะ... แตกแยกในโลกเป็นเรื่องธรรมดา สามัคคีทั่วหล้า เป็นอุดมคติ"

ซึ้งเลยค่ะ ประโยคนี้ ทำให้ปลงได้อีก

"คนที่ทำกิจด้วยเจตนาสะสมบารมี ...ทำไปใจก็เบา เมื่อได้ทรัพย์มาแม้ต้องให้ครอบครัว ก็เข้าใจใหม่ว่า นั่นคือการบำเพ็ญทานบารมี เมื่ออยู่ร่วมแล้วไม่ราบรื่น นั่นก็เป็นที่ตั้งของการบำเพ็ญขันติบารมี วิริยะบารมี เมตตาบารมี ปัญญาบารมี อาศัยครอบครัวนี่แหละเป็นที่สะสมบุญ เพียงรู้สึกว่าได้ทำบุญ เบื่อก็จะหาย เซ็งซังกะตาย ก็จะลาจาก เพราะสารสุขไล่ส่ง"

อันนี้ภูมิใจที่ทำได้90% แต่พอเห็นคนที่คอยแต่เอาเปรียบคนอื่นแล้วทำให้
โทสะกินค่ะ

อนุโมทนาสำหรับบทความดีๆนะจ๊าาาา สาธุค่ะ