"มนุษย์เราก็เช่นกันมิใช่หรือ
คนส่วนมากฉลาดที่จะมองข้อเสียของผู้อื่น และมักมองไม่เห็นข้อเสียของตัวเอง
และหากเขามองเห็นข้อเสียของตัวเองก็มักทำเป็นลืมไปเสียโดยเร็ว"


เห็นด้วยค่ะ และที่อยากจะพูดดดดมากกกๆเลย มานานนนนนแล้วววว
เรื่องการศึกษาในบ้านเรา ตั้งแต่ที่เราเป็นทุนนิยมเนี่ย
การศึกษาได้ปรับให้คนเรียน เรียน เรียน สอนแต่วิชาการ แข่งกันฉลาด
แต่ไม่ได้เน้นสอน คุณธรรม ความอดทน ความมีน้ำใจ การให้อภัย การมองโลกในแง่ดี
พ่อแม่ก็มัวแต่ทำงาน ไม่มีเวลามานั้งสอนเรื่องพวกนี้ หรือบางทีพ่อแม่ก็ขาดเหมือนกัน
วัดก็ไม่เข้า เข้าไปก็แค่ทำบุญ 20 บาท 100 บาท แค่นี้ก็ดีใจแล้วว่าวันนี้ชั้นได้บุญแล้ว
รู้จักแต่ทำทานอย่างเดียว แต่ไม่รู้จักการทำบุญด้วยการให้ เช่น การอภัย
การช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน หรือการมองโลกในแง่ดี
ก็ได้บุญมากกว่าการทำทานอีกด้วย ทำให้เดี๋ยวนี้มีแต่คนที่มีความรู้มาก
แต่อยู่ไม่ได้ ไม่มีความสุข เหมือนความสุขมันเป็นของหายากกกก ก็เลยฆ่าตัวตายกันเยอะ
ทั้งที่ความสุขมันไม่ได้ไปไหนเล้ย มันก็อยู่ที่ตัวเราเอง อยู่ที่ใจเราเอง เราจะคิดให้สุข
เราก็สุข ร่างกายก็สดชื่นแข็งแรงดี เราจะคิดแต่เรื่องทุกข์ เราก็ทุกข์เอง ร่างกายก็ไม่สบาย
หน้าตาก็ไม่สดชื่น (แก่ง่าย ตายยากกก)
อย่างนี้แล้วถามว่าเราโง่หรือฉลาดกันแน่

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ ถ้าทำให้ใครไม่สบายใจก็ต้องขออโหสิกรรมด้วยเด้อออ!! แบบว่าอัดอั้นตันใจมานานค่ะ วันนี้มาขอระบาย สบายแล้วไปดีก่า คุณhut รับหน้าเสื่อต่อแล้วกันนะคร๊าาาา พี่ดิวตีชิ่งแว้วววว 5555