ขอเล่าจากประสบการณ์ส่วนตัว ว่าเคยคบกับแฟน A 5 ปีพูดจาดี อารมณ์เย็นเป็นผู้ใหญ่ แต่เบื่อไม่มีรสชาติเลยไปคบกับคุณ B พูดคะขากับเราแต่นานวันเข้าพูดจา กดขี่ข่มเหง ทำกิริยาไม่มีมารยาท คล้ายคุณ Sorunya ช่วงนั้นเรียนปีสุดท้ายใกล้จบ เขาไม่เข้าใจเราว่าต้องอ่านหนังสือมากๆๆๆ ก็ใช้มึงกูเป็นบางครั้ง เวลาแม่โทรมาช่วงอยู่กับเขาก็โกรธ
ที่โกรธจะบอกเลิกประมาณเปิดประตูรถลงเลยก็เช้าวันนึงเขามารับที่บ้านไปส่งมหาลัย ก็ทำข้าวกล่องไว้ทานระหว่างรถติดตั้งแต่กลางคืน แต่สงสัยว่าอุ่นไม่ดีเลยมีบางเม็ดแข็ง
พอเข้าทานไปก็เปิดกระจกรถพ่นเข้าทิ้งแล้วพูดว่า " อี_่า _ึงทำข้าวอะไรมาให้กิน"
ก็ขอโทษเขา แต่ก็ด่าไม่เลิก ตัดสินใจบอกเลิกตรงนั้นแล้วเปิดประตูรถลง แต่เขาง้อ ว่าจะไม่พูดแบบนี้แล้ว เป็นได้ 2 week นิสัยสันดานกลับมาเป็นเหมือนเดิม เลยพยายามเริ่มห่างๆ อดทนคบมา ครึ่งปี ก็หลุดพ้น (ลืมบอกว่าเคยคบมาก่อนแฟน A แล้วเลิกไป กลับมาคบใหม่)
ปัจจุบันกลับมาคบกับแฟน A เขาให้อภัยที่นอกใจ และไม่เคยซักครั้งที่พูดจาให้เรารู้สึกแย่
พ่อแม่ญาติทุกคนรักเขาหมด ประมาณถ้าเลิกกัน A จะไม่ยกมรดกให้ ปีหน้าก็จะแต่งงานกันแล้ว
ที่เล่ามายาวยืดเพื่อบอกน้องว่า รัก กับ เข้าใจ มันคนละอย่าง
นาย B รักแต่ไม่เข้าใจความรู้สึกผู้หญิง ทนอยู่ไปก็มีแต่จะต้องเลิกกัน สู้คนที่รักและเข้าใจเราไม่ได้เพราะเขาจะทั้งรักเรา เข้าใจ ร่วมทุกข์ ร่วมสุขจริงๆ ให้กำลังใจเราและเผื่อแผ่ถึงครอบครัวเรา ก็ยากที่จะทะเลาะกับ
คบต่อจากตอนนั้นมาอีก 5 ปีไม่เคยมีวันไหนทะเลาะกัน และเข้าโทรมาหาทุกเช้าก่อนไปทำงานว่า "รักนะจ๊ะ"ทุกวันจนบัดนี้