รักกันมากก็ต้องทนและปรับตัวเข้าหากันไปค่ะ

แต่ด้วยประสบการณ์พี่นะ พี่ว่าถ้าว่ากันถึงครอบครัวนี่ ต่อไปในอนาคต ถ้าหากเราต้องเป็นครอบครัวเดียวกันนี่ลำบาก เพราะขนาดพ่อเราเค้ายังไม่ให้เกียรติ แล้วต่อไปตัวเราเค้าจะให้เกียรติเหรอคะ เพราะถ้าคบยาวคงต้องอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต อีกตั้ง 50 ปีขึ้นไปแน่ะ (แค่เฉพาะเวลาโมโหก็เถอะ) พี่ขอเล่าจากประสบการณ์นะ พี่คบกับแฟนมาตั้งแต่อายุ 23 ตอนนี้จะ 30 แล้ว และคิดมาตลอดว่าที่เค้าทำกับเราไม่ดีบางครั้ง เช่น ไม่สนใจ ไม่ห่วง ไม่ดูแล บางทีพูดแรงเวลาเค้าโมโห แต่เพราะเค้ารักเรามากก็เลยมองข้ามไป แต่มาถึงตอนนี้ยังคิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะรีบถอยออกมาก่อนที่จะรักเค้ามากขนาดนี้ เพราะความรักมันทำลายสุขภาพจิต และกำลังใจเราทุกวัน และโอกาสในการจะเจอคนที่เค้าดีกับเรามันก็ลดลงไปมากอ่ะค่ะ ยิ่งยื้อเราก็ยิ่งเสียดายเวลาเลยไม่กล้าจะเลิกกับเค้า พี่ว่าถ้ายังมีโอกาสก็ลองเปิดใจดูคนที่เค้าดีกับเราและเหมาะกับเราด้วยจะดีกว่านะคะ เพราะเวลาเราโตขึ้น เราก็มองความรักไปอีกแบบนึงค่ะ ถ้าเพื่อหลีกเลี่ยงอาการเจ็บปวด น่าจะเลือกคนที่เหมาะสมกับเรา และเข้าใจเรา รักเรามากกว่าที่เรารักเค้า จะดีกว่านะ ดูๆกันไป เดี๋ยวเราก็จะรักเค้ามากขึ้นเอง แต่ถ้ารักไม่ได้ก็มองคนต่อไปค่ะ ดีกว่าคบๆเพราะรักแต่ว่าเค้าไม่ใช่นี่มันก็ทรมานน่ะค่ะ

เฮ้อ พร่ามมาซะยาว ตกลงจะช่วยอะไรน้องได้มั้ยเนี่ย ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย กรรมจริงๆ อิอิ

แต่ที่แนะนำแบบนี้เพราะเหมือนสอนน้องสาวน่ะค่ะ กลัวอนาคตจะเป็นแบบเราตอนนี้ มีความสุขเวลาเจอกันครึ่งชั่วโมง มีความทุกข์เพราะทะเลาะกัน หรือ น้อยใจเค้าไปอีก 10 วัน ทรมานจริงๆค่ะ แต่ตอนนี้ก็ยังไปไหนไม่พ้น เพียงแค่เค้าพูดว่าเค้ารักเรา เค้าไม่ได้มีใคร แค่นั้นจริงๆน่ะค่ะ เศร้า