บทเรียนจากห้องอาหารตา

[มุก]

ชอบความเห็นคุณมุกจังเลยค่ะ...ตรงดีค่ะ

ขอบคุณค่ะ ได้แบ่งปันความคิดกับเพื่อนๆแล้วสบายจายดีค่ะ

อ่านกระทู้นี้แล้วสอนใจดีจัง

เหมือนกับอ่านแล้วย้อนดูตัวเองว่าเราพอใจกับสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเปนรึยัง??

ถ้ายังมานก็ไม่มีความสุขจิงๆหรอกคะ

จิงอยู่ที่เวลาได้นู่นได้นี่ มีนู่นมีนี่แล้วจารู้สึกมีความสุขก่ามานมาก...

แต่มานก็แค่แปบเดียว ถ้าเรายังเปนคนไม่รู้จักพออยู่เด๋วก็ต้องไปหาใบใหม่แระ

จิงมั้ยค่ะ!! แล้วอย่างงี้เมื่อไหร่จ่สิ้นสุด

เห้อ.....ต้องรู้จักพอใจและมีสติค่ะ

โห!!วานนี้เขียนเปนทางการจิง (เพราะเราก็ต้องตัดกิเลศให้ได้...พยายามอยู่...)

จริงๆๆเลยค่ะ พอมีหนึ่งแล้วมันก็อยากได้ 2 3 4 5 ต่อๆไป

บางทีเราก็เข้ามาชมเป็นอาหารตา อาหารใจ ให้หัวใจชุ่มชื่น

แล้วก็จากไป เพราะตังค์ไม่มีค่ะ กร๊ากก

ก่อนหน้านี้ลูกยังไม่โต ก็ซื้อไปเรื่อย ตอนนี้ก็ใช้แบบที่มีค่ะ ก็สวยดี

ตอนนี้ต้องเก็บตังค์ไว้ให้ลูกเรียนเหมือนกันค่ะ ค่าเทอมเด็กอนุบาล นี่ แพ๊ง แพง

8)8)8)

กำลังหยดหยองกับค่าเรียนอนุบาลเหมือนกันค่ะ เพิ่งแว๊บไปดูเวป Harrow อนุบาล 400,000 กว่า แม่จ้าววว

บอกตรงๆว่าก็แอบคิดเหมือนคุณมุกเหมือนนะคะ แต่ว่าเราไม่คิดนานนะคะ เดี๋ยวต่อมอิจฉาทำงานจะเสียสุขภาพจิต ส่วนตัวเรื่องกระเป๋าราคาเป็นหมื่นเก็บเงินซื้อจากเงินที่เหลือเก็บ (งงมั้ยค่ะ) แบ่งเก็บเป็น 3 ส่วนอ่ะคะ

ส่วนที่ 1. เงินเก็บเพื่อสำรองกิจการ
ส่วนที่ 2. เก็บไว้แบงค์ เผื่อ ฉุกเฉิน
ส่วนที่ 3. เอาไว้ซื้อของที่อยากได้ (ส่วนนี้เงินไม่ร้อนคะ เงินเย็นๆ ) อาจจะซื้อได้ไม่บ่อยเท่าที่ใจอยากได้ แต่ซื้อมาแล้วไม่กระทบเงินส่วนอื่นๆ ไม่เดือดร้อน และนั้นทำให้เราสุขใจและ HAPPY กับของที่ซื้อมา

เราก็ปล่อยให้ไอ้ต่อมนิสัยไม่ดีทำงานไม่เกิน 10 นาทีค่ะ รู้สึกเหมือนกันว่ามันทำให้เสียจริต