บทเรียนจากห้องอาหารตา

[มุก]

เห็นด้วยนะคับ ว่าคนเราต้องรู้จักพอใจสิ่งที่เรามีค๊าบ

อย่างไรก็ดีลองอ่าน กฎ และ วัตถุประสงค์ของห้อง show off ดีๆ นะคับ

หน้าห้องเขียนว่า................
Show Off : ห้อง อาหารตา
ซื้ออะไรมาใหม่ ไปชอปอะไรกันมา ของแบรนด์เนมสวยๆจะมือหนึ่ง หรือ มือสอง เอามาแบ่งกันดูด่วนๆค่ะ นอกจากนี้มีกระเป๋าใบไหนซื้อมาน่าใช้ดีไม่ดียังไงแวะมารีวิวกันที่นี่ค่า จะได้เป็นประโยชน์แก่เพื่อนๆค่ะ

กฎห้องอาหารตานะครับ http://forum.siambrandname.com/showthread.php?t=19585

เด่นขอยก ข้อแรก มานะค๊าบ
กฏของการให้ห้อง Show Off : ห้อง อาหารตา กรุณาอ่านก่อนโพสค่ะ 1 บอร์ดนี้ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเอาไว้โชว์นะคะ ใครขี้อิจฉา หรือจะเข้ามาหมั่นไส้คนโพสก็เชิญออกจ้า แต่อย่างไรก็ตามแอ๊นไม่อยากให้เป็นห้องเอาไว้โชว์ของอย่างเดียว เพราะอยากให้เกิดประโยชน์ คืออย่างน้อย อยากให้เพื่อนๆช่วยเขียนอย่างน้อยก็ ชื่อรุ่น และ สี ด้วยค่ะ จะได้เก็บเป็นreferenceข้อมูลได้และเกิดประโยชน์ค่า
นอกจากนี้ความตั้งใจของห้องนี้คือ คือให้รีวิวสินค้าด้วย ซือมาหนึ่งชิ้นก็เชิญมารีวิวกันได้ค่ะ(การใช้งาน ดีไม่ดียังไง ถือแล้วดูเปนยังไง) และนั่นล่ะ เกิดประโยชน์มากมายที่สุดแน่นอน



อ่านกฎ ทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของเวป และห้องต่างๆ ก่อนตั้งกระทู้ หรืออ่านกระทู้นะคับ

ขอบคุณมากสำหรับความเห็นนะคะ เราเข้าใจเจตนาของคุณแอนท์ค่ะ คุณแอนท์ตั้งเวปนี้มาเพราะอยากให้มีที่ที่คนรักแบรนด์เหมือนกัน ได้มีที่มาพบปะพูดคุยเรื่องความรักในสิ่งเดียวกันโดยที่ไม่ได้มีรายได้อะไรจากตรงนี้เลย แถมต้องเสียเงินค่า host อีก และเราก็ปฎิบัติตามกฎ กติกาของเวปมากที่สุดเท่าที่เราทำได้ค่ะ

ส่วนตัวเราเราว่าความรู้สึกของคนเรามันห้ามไม่ได้ แต่วิธีจัดการกับมันต่างหากที่สำคัญ เหตุผลที่เราตั้งกระทู้เพราะเรารู้สึกดีใจและอยากจะแชร์กับเพื่อนๆ ที่ตอนนี้เราสามารถเข้าไปชื่นชมความสวยงามของของที่เพื่อนๆเอามาโชว์ โดยที่ไม่ได้รู้สึก 'อยากมี' หรือ 'อิจฉา' กับสิ่งที่เพื่อนๆคนอื่นมีได้แล้ว เพราะเรารู้สึกพอกับสิ่งที่เรามี และแค่ 'ตื่นตา' กับสิ่งที่คนอิ่นมี

อย่างที่บอก เราว่าเพื่อนๆรู้ limit ของตัวเอง เพื่อนๆที่มีเงินและมีความรักในกระเป๋าแบรนด์เนมเค้าก็มีสิทธิ์ที่จะซื้อหาของพวกนี้มาใช้ โดยที่ไม่เดือดร้อนใคร คงไม่มีใครถึงกับเอาเงินค่าเล่าเรียนลูกมาซื้อ Chanel ใบสวย หรือเอาเงินทองที่พ่อแม่ส่งให้มาเรียนหนังสือแอบไปซื้อบางลองหนังยับๆหรอก จริงไม๊คะ

[มุก]

ชอบความเห็นคุณมุกจังเลยค่ะ...ตรงดีค่ะ

ขอบคุณค่ะ ได้แบ่งปันความคิดกับเพื่อนๆแล้วสบายจายดีค่ะ

อ่านกระทู้นี้แล้วสอนใจดีจัง

เหมือนกับอ่านแล้วย้อนดูตัวเองว่าเราพอใจกับสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเปนรึยัง??

ถ้ายังมานก็ไม่มีความสุขจิงๆหรอกคะ

จิงอยู่ที่เวลาได้นู่นได้นี่ มีนู่นมีนี่แล้วจารู้สึกมีความสุขก่ามานมาก...

แต่มานก็แค่แปบเดียว ถ้าเรายังเปนคนไม่รู้จักพออยู่เด๋วก็ต้องไปหาใบใหม่แระ

จิงมั้ยค่ะ!! แล้วอย่างงี้เมื่อไหร่จ่สิ้นสุด

เห้อ.....ต้องรู้จักพอใจและมีสติค่ะ

โห!!วานนี้เขียนเปนทางการจิง (เพราะเราก็ต้องตัดกิเลศให้ได้...พยายามอยู่...)

จริงๆๆเลยค่ะ พอมีหนึ่งแล้วมันก็อยากได้ 2 3 4 5 ต่อๆไป

บางทีเราก็เข้ามาชมเป็นอาหารตา อาหารใจ ให้หัวใจชุ่มชื่น

แล้วก็จากไป เพราะตังค์ไม่มีค่ะ กร๊ากก

ก่อนหน้านี้ลูกยังไม่โต ก็ซื้อไปเรื่อย ตอนนี้ก็ใช้แบบที่มีค่ะ ก็สวยดี

ตอนนี้ต้องเก็บตังค์ไว้ให้ลูกเรียนเหมือนกันค่ะ ค่าเทอมเด็กอนุบาล นี่ แพ๊ง แพง

8)8)8)

กำลังหยดหยองกับค่าเรียนอนุบาลเหมือนกันค่ะ เพิ่งแว๊บไปดูเวป Harrow อนุบาล 400,000 กว่า แม่จ้าววว

บอกตรงๆว่าก็แอบคิดเหมือนคุณมุกเหมือนนะคะ แต่ว่าเราไม่คิดนานนะคะ เดี๋ยวต่อมอิจฉาทำงานจะเสียสุขภาพจิต ส่วนตัวเรื่องกระเป๋าราคาเป็นหมื่นเก็บเงินซื้อจากเงินที่เหลือเก็บ (งงมั้ยค่ะ) แบ่งเก็บเป็น 3 ส่วนอ่ะคะ

ส่วนที่ 1. เงินเก็บเพื่อสำรองกิจการ
ส่วนที่ 2. เก็บไว้แบงค์ เผื่อ ฉุกเฉิน
ส่วนที่ 3. เอาไว้ซื้อของที่อยากได้ (ส่วนนี้เงินไม่ร้อนคะ เงินเย็นๆ ) อาจจะซื้อได้ไม่บ่อยเท่าที่ใจอยากได้ แต่ซื้อมาแล้วไม่กระทบเงินส่วนอื่นๆ ไม่เดือดร้อน และนั้นทำให้เราสุขใจและ HAPPY กับของที่ซื้อมา

เราก็ปล่อยให้ไอ้ต่อมนิสัยไม่ดีทำงานไม่เกิน 10 นาทีค่ะ รู้สึกเหมือนกันว่ามันทำให้เสียจริต

[มุก]

คำจำกัดความของคำว่าพอเพียง
ในเเต่ละคนมันไม่เท่ากันอ่ะ
มีมากใช้มาก มีมากใช้น้อย เเล้วเเต่จะว่ากันไป ไม่เดือดร้อน

*มีน้อยใช้น้อย (แบ่งเหลือเก็บได้ ไม่เดือดร้อน)= พอเพียง
*แต่มีน้อยแล้วใช้มาก(ไม่เหลือเก็บ)=ไม่พอเพียง ทุกข์ใจ
กระวนกระวาย อยากด้ายๆๆๆ.............
-----
อันหลังมีตัวอย่างให้เห็นชัดเจน
v
v
ข้าเจ้าเอง ฮี่ๆ
(ดีนะที่ยังไม่มีเบ่บี๊กะเค้า)
มีเเต่เจ้าตัวเนี๊ยยยย
V
V

เคยได้ยินมั้ยคะ

ทุกสิ่งเหมือนเหรียญสองด้าน...อะไรที่เคยทำให้มีความสุข ก็จะเคยทำให้ม่ความทุกข์

..............สุข ทุกข์ ขึ้นๆ ลงๆ คะ..............
สำคัญ คือ อย่าไปจดจ่ออยู่กับมัน..ชีวิตมีอย่างอื่นอีกเยอะแยะ นอกจากกระเป๋า brandname..ตอนนี้เราทุกข์กับอย่างนึง ก็ลองปล่อยวางไปดูสิ่งที่เรามีความสุขแทน (เช่น กรณีคุณ อิจฉา กระเป๋าคนอื่น..ก็มองลูกอย่างมีความสุขแทน)

- ลูกเห็นแล้วมีความสุข เค้าดี เราก็ดีใจ...แล้วมีมั้ยที่เค้าเคยทำให้ทุกข์..."ใช่คะ"
- กระเป๋าสวยๆ ได้มาแล้วมีความสุข...แล้วเคยมั้ยที่กระเป๋าใบนั้นทำให้ทุกข์....."ใช่คะ"...เช่น..เลอะ (กรี๊ดดดด...)...กลุ้มกับเงินที่เสียไป...ขายราคาตกมาก...อยากได้อีกใบมากกว่า....เบื่อแล้ว (ก็มันออกใหม่กันบ่อยเหลือเกิน)...ฯลฯ

ทุกอย่างเป็นเหรียญสองด้าน
ทุกคนมีทุกข์มีสุขของตัวเองคะ

เราเคยรู้จักพี่คนนึง...ในสายตาเราว่าเค้า โคตระรวย แล้วนะ...ประมาณว่า มีทุกยี่ห้อในมือ...เสื้อผ้าก็ซื้อห้องดีไซน์เนอร์มาใส่.....เค้ายังเคยพูดว่า "เนี่ย..คุยกับคนรวยๆ ก็เครียดนะ...(ประมาณว่า คนที่เค้ามองว่ารวยกว่าเค้า)" ซึ่งในสายตาเรา เราเป็นเค้าก็คงพอใจแล้ว..แต่ในสายตาเค้า เค้าก็คงคิดว่า ถ้าเป็นอีกคนก็คงพอใจ...พอมองแบบนี้ก็เลยถึงบางอ้อ...อ๋อเนอะ...คนเรามันไม่มีความว่าพอหรอกคะ..จนกว่าจะ "พอจริงๆ"..ซึ่งต้องค่อยๆ หัด...การมองเห็นตัวกระตุ้นต่างๆ (เช่น ห้อง show off) แล้วปล่อยวางได้ "จริงๆ" จะช่วยฝึกจิตใจให้หลุดออกจาก สิ่งสมมติ ต่างๆ มากขึ้นคะ...

เราเคยถามเพื่อนเหมือนกัน...ว่า "คิดว่าเงินเดือนเท่าไหร่จะพอ"...เพื่อนหลายคนบอกว่า "ของแบบนี้ ยิ่งมากยิ่งดี"...เราฟังก็ เอ้อ เนอะ...!!! นี่ไง อีกตัวอย่างงงง...คนเราถ้ารู้จัก "พอ" มันก็คือ "พอ" คะ...ถ้ายังไม่รู้จัก ก็ต้องดิ้นรน หาสิ่งนอกตัวกันต่อไป...คนเงินเดือน รวมโบนัส หลายแสนต่อเดือน..ยังมองว่า อยากเติบโตมากขึ้นอีกคะ (จริงๆ คะ)...นี่แหละคะ มนุษย์...เราก็เป็น ขึ้นๆ ลงๆ เพียงแต่ ต้องค่อยๆ พยายาม จับความคิดตัวเองให้ทันว่า..นี่นะ นี่นะ...เรากำลังติดไปกับสิ่งเหล่านี้อีกแล้ว...สิ่งที่จริงๆ แล้ว คือ สิ่งที่สมมติมาทั้งสิ้นคะ

เรายังเคยคิดเลยนะคะ ว่า อินเดีย ที่แบ่งคนเป็นชั้นๆ แบบสมัยก่อน อาจทำให้คนเครียด และมีความอิจฉากันน้อยกว่าปัจจุบัน...ประมาณว่า ก็ไม่เคยได้ไปสังสรรค์อะไรกับคนคนละกลุ่ม มันก็ไม่เกิดข้อเปรียบเทียบ เค้าคงเล็งเห็นว่า มันห้ามยาก ที่คนธรรมดา จะรู้สึกอะไรแบบนี้กันคะ...แต่ในสังคมเรา มันมีกันเกร่อไปหมด ดังนั้น ต้องทำใจให้เข้มแข็งคะ...อิจฉาได้ อยากมีได้...แต่คิด แล้ว รีบวางเร็วเท่าไหร่ ยิ่งดีกับตัวเท่านั้นคะ

ชอบค่ะ มีข้อคิดดีจัง

[-bow-]

เป็นกระทู้ที่ดีจริงๆ ชอบค่ะ

มีน้อยใช้น้อย มีมากใช้ได้แต่พองาม อยู่บนพื้นฐานไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เท่านั้นเป็นพอค่ะ

[Tinuviel]

ชอบกระทู้นี้ค่ะ

[noo_pizza]

เข้าใจคุณมุกเลย ไม่ผิดค่ะที่คุณมุกคิดแบบนั้น
คนเราตราบใดยังเป็นแค่มนุษย์ปุถุชน
ความอยากได้อยากมีเป็นเรื่องธรรมดา ตัดกิเลสได้มากได้น้อย
แล้วแต่ว่าจะบริหารจิตใจตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน



quote=bombasiclove;479203]ในหลวงเคยตรัสเรื่อง เศรษฐกิจพอเพียงไว้ว่า

คำว่าพอเพียงของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน พอเพียงไม่ใช่การกัดก้อนเกลือกิน
แต่เป็นการอยุ่ได้ด้วยตัวเอง พึ่งพาตัวเอง โดยไม่เดือดร้อนถึงผู้อื่น

ตราบใดที่เราซื้อกระเป๋า ต่อให้ไปละเป็นล้าน แต่ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
ไม่ต้องให้ลูกเดือดร้อน เพราะไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอม
ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน เพราะเงินหมด
คือเรามีเงินอย่างพอเพียงที่จะใช้จ่ายในแบบของเรา

[/quote]

ชอบความคิดเห็นน้องคนนี้จัง เห็นว่ายังเรียนอยู่ คิดได้แบบนี้
น่ารักจังค่ะ ภูมิใจแทนคนเป็นพ่อเป็นแม่น้องจังค่ะ
ถูกต้องที่สุด ถ้าเราซื้อกระเป๋า
ภายใต้ที่เราและครอบครัวไม่เดือดร้อน

เห็นด้วยนะคับ ว่าคนเราต้องรู้จักพอใจสิ่งที่เรามีค๊าบ

อย่างไรก็ดีลองอ่าน กฎ และ วัตถุประสงค์ของห้อง show off ดีๆ นะคับ

หน้าห้องเขียนว่า................
Show Off : ห้อง อาหารตา
ซื้ออะไรมาใหม่ ไปชอปอะไรกันมา ของแบรนด์เนมสวยๆจะมือหนึ่ง หรือ มือสอง เอามาแบ่งกันดูด่วนๆค่ะ นอกจากนี้มีกระเป๋าใบไหนซื้อมาน่าใช้ดีไม่ดียังไงแวะมารีวิวกันที่นี่ค่า จะได้เป็นประโยชน์แก่เพื่อนๆค่ะ

กฎห้องอาหารตานะครับ http://forum.siambrandname.com/showthread.php?t=19585

และจะแจ่มที่ซู๊ดดดด ถ้าใช้ห้องอาหารตา ตามวัตถุประสงค์แรกนะคะ
เราเอง เข้าดูเวลาจะหาซื้อใบใหม่ค่ะ มันเป็นข้อมูลที่หาไม่ได้ใน shop นะคะ
มีบ้างที่เข้าไปชมเพลิน ๆ

โชคดีนะคะ อยู่กับจิตใจ และความเป็นจริงของเรา
มีความสุข ด้วยตัวของเราเอง

"หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข"

[noo_pizza]

ต่ออีกหน่อย

สำหรับเรา นอกจากประโยชน์ในการเลือกซื้อกระเป๋าแล้ว ก็เอาไว้แบบนี้ค่ะ

เปิดกระทู้ที่แฟนซื้อให้ ให้คุณแฟนดู แล้วกรี๊ดดดด...
บอกว่า "ตัวเองดูดิ แฟนน้องคนนี้น่ารักเนอะ ซื้อรุ่นนี้ให้ อยากได้มั่งจัง"
แล้วเอาหัวไปซุก ๆ ไหล่สักสองจึ๊ก....

แฟนเราก็จะหันมาดูแล้วถามว่า " เท่าไรอ่ะ...." บอกราคา เค้าก็จะ "อืม ๆ เดี๋ยวรอบหน้าวันเกิด เค้าซื้อให้นะคะ "

(อันนี้กรณีที่อยู่ภายใต้ราคาที่เราสองคนจ่ายได้ ไม่เดือดร้อนนะคะ)

มีบ้าง ที่รุ่นที่เราอยากได้ ใบแสนกว่า แต่เราก็ยังไม่ตัดสินใจซื้อ
เพราะเงินจำนวนเท่านี้ เรามีอย่างอื่นจำเป็นจะต้องใช้มากกว่า
ก็มองไว้ก่อนค่ะ แล้วทำแบบเดิม แต่คำพูดเราจะเปลี่ยนไปเป็น

เรา >> "ไว้เราหาเงินได้มากกว่านี้ เค้าขอซื้อสักใบนะที่รัก"

แฟน >> " เหอ เหอ ขอทำงานมากขึ้นเป็นวันละ 48 ชม.ได้ไหม จะได้ซื้อได้เร็ว ๆ แล้วไว้จะต่อตู้เก็บกระเป๋าให้นะ "

มองต่างมุมดูบ้าง เราไม่ได้ได้ทุกอย่าง ตามที่เราอยากได้
แต่เราก็เป็นสุข ในมุมที่เราเป็นค่ะ

[bombasiclove]

quote=bombasiclove;479203]ในหลวงเคยตรัสเรื่อง เศรษฐกิจพอเพียงไว้ว่า

คำว่าพอเพียงของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน พอเพียงไม่ใช่การกัดก้อนเกลือกิน
แต่เป็นการอยุ่ได้ด้วยตัวเอง พึ่งพาตัวเอง โดยไม่เดือดร้อนถึงผู้อื่น

ตราบใดที่เราซื้อกระเป๋า ต่อให้ไปละเป็นล้าน แต่ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
ไม่ต้องให้ลูกเดือดร้อน เพราะไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอม
ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน เพราะเงินหมด
คือเรามีเงินอย่างพอเพียงที่จะใช้จ่ายในแบบของเรา


ชอบความคิดเห็นน้องคนนี้จัง เห็นว่ายังเรียนอยู่ คิดได้แบบนี้
น่ารักจังค่ะ ภูมิใจแทนคนเป็นพ่อเป็นแม่น้องจังค่ะ
ถูกต้องที่สุด ถ้าเราซื้อกระเป๋า
ภายใต้ที่เราและครอบครัวไม่เดือดร้อน

ขอบคุณคับ อิอิ
เป็นปลื้มมมม

เป็นความโชคดีที่แม่กับพ่อ ไม่เคยว่าเรื่องซื้อกระเป๋าครับ
เพราะแม่เคยบอกว่า
"อะไรที่เราทำแล้วมีความสุขก็ทำไป แต่ความสุขของเราไม่ควรไปก่อความทุกข์ให้คนอื่น นั่นคือความสุขที่แท้จริงนะลูก"

อยากขอบคุณแม่ ที่ไม่เคยห้ามอะไรที่ลูกชอบเลย แต่แม่จะแค่เตือนให้เราได้สติครับ
>_<