บ้านเด็กอ่อนพญาไทค่ะ T^T

[ting_ja]

อยากไปเหมือนกันค่ะ สงสารน้องๆ อยากไปช่วยเหลือ แต่บ้านอยู่ หนองคาย ตอนนี้ย้ายมาอยู่

บ้านนอก เลย ต้องมาเลี้ยงหนูน้อยบ้านเด็กหนองคาย ตอนเรียนมีโดนบังคับ ไปทำกิจกรรม

เหมือนกันค่ะ ตอนนั้น ยังไม่ค่อยคิดอะไร ยังเด็ก เคยแต่ทำบุญที่วัด พอได้ไปเลี้ยงเด็กก็ ดีไปอีกแบบค่ะ

ขออนุโมทนาด้วย ให้สวยวัน สวยคืนน่ะค่ะ

[Lookyeeja]

หยีก็ชอบไปบ้านเด็กอ่อนพญาไท ที่ปากเกร็ดอ่ะค่ะ ถ้าว่างๆ ผ่านไปแถวนั้น ก็จะแวะไปเรื่อย
อยู่กับเด็กๆ แล้วมีความสุขดีค่ะ (แต่แอบเหนื่อยเหมือนกัน เวลาเด็กงอแง 555)
พี่เลี้ยงที่นั่นก็บอกว่า ไม่ต้องอุ้มน้องเค้า เวลาเค้าขออ้อนให้อุ้มอ่ะค่ะ เพราะเค้าจะติด และงอแงเวลาเราปล่อยเค้า
เราก็ต้องทำใจแข็ง เหมือนแม่มดใจร้าย ไม่อุ้ม ไม่อุ้ม แต่เห็นเด็กผู้ชายหน้าตาดีทีไร ต้องเข้าไปอุ้มทุกทีสิน่า 5555
(ครั้งล่าสุดที่ไป เจอน้องผู้ชายคนนึง หน้าเกาหลีมากๆๆๆ ทนไม่ไหว ต้องเข้าไปหอมแก้มอ่ะ น่ารักสุดๆ)

ถ้าเพื่อนๆ สนใจไปเลี้ยงเด็กเนื่องในโอกาสต่างๆ ก็ติดต่อเค้าไปได้นะคะ เบอร์โทรจำไม่ได้ละ ต้องไปค้นก่อน
หยีเคยไปเลี้ยงวันเกิดอยู่ปีนึง ปั่นป่วนดีค่ะ ป้อนนมป้อนขนม กินทิ้ง กินทิ้ง วิ่งไปมา เหนื่อยมากกกกกกกกกกกก

อ้อ ถ้าเลี้ยงมื้อกลางวัน เค้าคิด 3500 บาท แล้วเค้าจะจัดอาหารไว้ให้เลย
แต่ถ้าเลี้ยงช่วงอาหารว่างก็ช่วงบ่ายสอง เค้าให้เราเตรียมไปเอง เป็นนม ขนม อะไรพวกนี้ค่ะ

-----------------------------------------------------

เล่าเพิ่ม มีที่นึงที่เคยไป แบบว่าน้ำตาปริ่มๆ เลยอ่ะ ตอนนั้นขับรถเล่นกับเพื่อนแถวๆ แจ้งวัฒนะ
แล้วผ่านมูลนิธิบ้านครูหยุย (อย่าถามว่าไปยังไงตอนนี้ เพราะตอนนั้นมั่วทางไปมากๆ จำไม่ได้แล้ว 55)
ก็เลยแวะเข้าไปทำบุญ ดูผ่านๆ ก็เฉยๆ เป็นเด็กมีปัญหา เด็กถูกทิ้ง อะไรประมาณนั้น
แต่ไปสะดุดน้องผู้หญิงคนนึง อายุประมาณ 4 ขวบ เค้ายืนๆ นั่งๆ รอโทรศัพท์ ที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะในมูลนิธิ
หยีก็มองๆ ไป แต่ก็ยังไม่ได้คิดไรนะคะ ทีนี้ครูที่มูลนิธิบอกว่า น้องเค้าคุณแม่พึ่งตายไม่นาน แล้วต้องอยู่กับยาย
แต่ยายเลี้ยงไม่ไหว ต้องปล่อยให้อดๆ อยากๆ เนื้อตัวมอมแมม ทางมูลนิธิก็เลยไปรับตัวมาอยู่ด้วย
แต่น้องเค้ายังรู้สึกว่าแม่เค้ายังอยู่ แม่เค้าจะมารับ จะโทรมาหา
เค้าก็จะนั่งรอโทรศัพท์อยู่อย่างงั้นทั้งวันเลย ภาพที่เราเห็น กับความรู้สึกที่สัมผัสได้ เราฟังปุ๊บน้ำตาเอ่อเลยอ่ะ
เฮ้อ สังคมเรา จะมีอย่างงี้อีกเยอะมั้ยเนี่ย ประเทศไทย คนจนก็ยังคงจนต่อไป คนรวยก็รวยเอารวยเอาสิน่า

-------------------------------------------------

อีกที่ที่เคยไป แล้วไม่คิดจะไปอีกเลยคือ บ้านเด็กพิการซ้ำซ้อน เห็นแล้วสงสารมากกกกกกกกกกกกก
ได้แต่บริจาคเงินไป บริจาคของไป แต่จะไม่เข้าไปเล่นกับน้องๆ อ่ะ
เคยไปเล่นครั้งนึงแล้ว บอกตรงๆ ว่าเรากลัวมาก สงสารมากด้วย
คือหยีเป็นคนประหลาด ไม่ชอบอะไรที่เคลื่อนที่แบบไร้ทิศทาง เดาไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แล้วน้องเค้าแบบว่า อยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ ร้องกรี๊ด นอนเอาขาป่ายหัวกัน ถีบหัวกันก็มี ชักกระตุก มองตาขวางๆ
เห็นแล้ว บอกตัวเองว่า เราโชคดีขนาดไหนแล้ว ที่เกิดมาไม่มีเวรกรรม ต้องมาลำบากรันทดเหมือนน้องเค้า
ดังนั้นเกิดมาทั้งที ต้องทำอะไรดีๆ ให้สังคม ครอบครัว และตัวเองนะจ๊ะ

เป็นการตอบที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาเลย อดทนอ่านกันหน่อยนะจ๊ะ อิอิ