ยินดีด้วยค่ะที่น้องคิดอย่างนี้.....พี่เองก็เคยคิดคล้ายๆน้องเหมือนกัน เพราะวิชาEthicของทางมหาลัย(พี่ว่าเราสองคนเรียนที่เดียวกันแน่ๆๆ) ก็จัดกิจกรรมเหมือนของน้องเดะ

ตอนนั้นพี่คิดว่าตนเองโชคร้ายมาก เพราะเจ้าเพื่อนแสนดีของพี่ ดันไปจองกิจกรรมเยี่ยมศูนย์ผู้ป่วยโรคเอดส์ ที่จ.ระยอง ให้พี่(ช่วงนั้นเรียนหนักฝากเพื่อนจองให้) และถ้าจะไปเปลี่ยนก็ไม่ทันแล้วเพราะที่อื่นๆเต็มหมด เหลือที่นี้ที่เดียว ยังมีที่สำรองอีกเยอะ

ณ.ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่า.....ไม่อยากไป.......ไปเยี่ยมผู้ป่วยโรคเอดส์เนี้ยนะ.....ภาพที่พี่นึกในใจช่วงนั้น มีแต่ทัศนคติในแง่ลบ คิดว่าที่เค้าติดโรคมาก็เพราะเค้าทำตัวเอง

แต่เมื่อไปถึง ความคิดของพี่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เราได้ฟังคำบรรยายเกี่ยวกับโรคเอดส์ รวมทั้งประสบการณ์ของผู้ป่วย ต่อมาเจ้าหน้าก็ให้พวกเราไปเยี่ยม สัมผัส(คือได้จับมือจริงๆเลยนะค่ะ) และพูดคุย โอ้วแม่เจ้าไม่อยากทำเลยซึ่งเป็นความคิดณ.ตอนนั้น

อยู่ๆก็มีมือน้อยๆเข้ามาจับที่แขน พี่ขามาเล่นด้วยกันนะค่ะ หันไปพูดไม่ออกน้ำตาแทบไหล นี่น้องเค้าเพิ่งจะไม่กี่ขวบเองนะ แต่ทำไมหน้าตาดูเหี่ยวและหมองคล้ำมากกก และทำไมรูปร่างถึงผอมแกนเหมือนเด็กขาดสารอาหารอย่างนี้ ผิวพรรณก็มีสะเก็ดแห้งๆๆเต็มไปหมด

จะให้พี่เล่นอะไรค่ะ

มากับหนูซิค่ะมีเพื่อนๆหนูเขาอยากเล่นกับพวกพี่ๆ หลายคนเลย

ทำไมถึงอยากเล่นกะพวกพี่ละ

ก็ไม่มีใครอยากเล่นกะพวกเราค่ะ เขาว่าพวกเราหน้ากลัว
.............................

แล้วพ่อแม่น้องอยู่ไหนจ๊ะ

ไปสวรรค์หมดแล้ว หนูเกิดมาก็จำไม่ได้ว่าพ่อแม่หน้าตาอย่างไร

แล้วหนูไปรร.ไหม???

เคยไปค่ะ แต่ตอนนี้เรียนที่ศูนย์

ทำไมละ???

ก็ทุกคนกลัวหนู ไม่มีใครเล่นกะหนูเลย

และแล้วเราก็เอามือไปจับน้อง(อย่างหวาดๆๆ) ปะพาพี่ไปเล่นด้วยกัน อ้อเด๋วพี่ชวนเพื่อนๆไปด้วยพวกเราเล่นกะน้องเค้าจน อจ.ต้องมาตามให้เตรียมตัวกลับได้แล้ว

ประสบการณ์ตอนนั้น ทำให้เราเปลี่ยนทัศนคติใหม่ทั้งหมด ทำให้รู้ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ เพราะกรรมเป็นผู้ลิขิตทำให้เราเกิดมาเพื่อใช้กรรม แต่ขณะเดียวกันเราสามารถเลือกทำกรรมดีได้ในช่วงที่เรายังมีชีวิตอยู่

ผู้ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นถือว่าโชคดี ต่างจากผู้ที่เกิดมาเป็นสัตว์ เพราะเราสามารถทำกรรมดีได้ เราสามารถมีโอกาสนิพานได้

วันนี้คุณทำความดีแล้วหรือยังค่ะ?