บ้านเด็กอ่อนพญาไทค่ะ T^T

[Bourgeoise]

คือวันนี้ได้มีโอกาสไปเลี้ยงขนมน้องๆที่บ้านเดกอ่อนพญาไทค่ะ
เพราะวิชาEthicของทางมหาลัย (ที่นอกจากบังคับให้เข้าฟังอบรมก่อนสอบเทอมละ2ครั้งแล้ว)
ปี3ต้องออกบำเพ็ญประโยชน์ให้สังคม 1 อย่าง ไม่งั้นมหาลัยไม่ให้จบ!
บอกตามตรงว่าตอนตื่นมาเราก็งอแงไม่อยากไปแล้วค่ะ
ปวดหัว นอนไม่พอ ยังง่วงอยุ่เลย ไม่ได้รักเด็กอ่ะ มันงานตรูที่ไหนล่ะ(เรายังปี2อ่ะ เพื่อนลากไป)
แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

หลังหลงทางไป3ตลบ..
ไปถึงก็เอาขนม นม น้ำผลไม้ไปวางในห้องกินข้าวของน้องๆ
พอดีเวลาเหลือ คุณครู(หรือที่น้องๆเรียกแม่)ก็ให้ไปป้อนขนมเด็กเล็ก8เดือนก่อน
แล้วก็ย้ายไปป้อนเด็กขวบ-2ขวบ เสร็จก็อยุ่เล่นกับน้องๆต่อ

สังเกตว่าน้องๆจะพยายามให้เราอุ้มตลอดเลยค่ะ แต่เราไม่ยอมอุ้มเพราะรุ้มาว่าถ้าอุ้มแล้วพอวางเค้าจะร้อง
น้องก็พยายามปีนมานั่งตัก ยืนแล้วเข้ามากอดเราบ้าง

ตอนออกมาจากห้องเนี่ย หดหู่มากค่ะ น้ำตาจะไหล...
เพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาว่า "พ่อแม่ประเภทไหนวะ ทิ้งลูกตัวเองได้" ทุกคนก็คิดแบบเดียวกัน

พอกลับมาห้องกินข้าว แจกขนมน้องๆที่โตขึ้นมาหน่อย
ตอนกำลังจะแจก คุณครูก็บอกน้องให้ขอบคุณ น้องๆประสานเสียงกันพูดว่า "ขอบคุณมากค่ะ/คับ คุณแม่"
ทุกคนกลั้นน้ำตากันสุดๆค่ะ แต่ก็พยายามพูดกันให้ขำว่า
"อะไรเนี่ย เพิ่งจะ20-21มีคนเรียกแม่ซะแระ แฟนยังหาไม่ได้ ฮาๆ" (ตอนพิมพ์อยู่เนี่ยยังน้ำตาซึมๆเลยค่ะ)



จบงานเหนื่อยมากค่ะ ใช้พลังงานเยอะมากจิงๆ แต่ทุกคนก็ตกลงใจกันว่าจะมาอีก
คราวหน้าจะเอาของใช้ ของเล่น หนังสือมาให้มากกว่าของกิน (ในห้องน้องมีแต่ลูกบอลสีๆลูกเล็กๆเองค่ะ)
ที่สำคัญ อยากมาช่วยดูแลน้องๆอีก เพราะรุ้สึกได้เลยว่าบุคลากรไม่เพียงพอจิงๆ
ห้องนึงเดก10-20คน มีครูดูแลแค่3คน ทั้งที่เด็กต้องการๆสัมผัส มีคนมากอดเค้า อุ้มเค้า
ขนาดเราโตๆแล้วยังเปน แล้วเด็กเล็กๆล่ะ??


ที่ไปวันนี้มีผลกระทบมากจิงๆค่ะ....ตอนเย็นเราแวะไปกินข้าวที่เซนทรัลพระราม3กับเพื่อน
เหนเด็ก2-5ขวบ แบบพี่น้องกัน3คน ถือลูกโป่งสีแดงวิ่งเล่นกันหน้าร้านMK มีพ่อแม่ปู่ย่ายืนดูอยู่

เพื่อนกับเรามองหน้ากันแล้วไม่พูดอะไรค่ะ แต่คงคิดตรงกัน


บอกตามตรงว่าก่อนหน้านี้เรากับเพื่อนเคยไปมูลนิธิอะไรแบบนี้แค่2ครั้ง คือบ้านเด็กอ่อนกับบ้านพักคนชรา
คือโรงเรียนพาไป ก็ไปแบบแกนๆน่ะค่ะ ไม่ได้สนใจอะไรมาก ให้ทำอะไรก็ทำ...
อาจจะเพราะส่วนนึงคือเราอ่านเจอเกี่ยวกับพวกมุลนิธิที่ว่าของ/เงินที่บริจาคไปไม่ค่อยถึงเด็กจิงๆ....เราเลยไม่ศรัทธา

อีกส่วนนึงคือ เกิดมาพ่อแม่ดูแลให้ความรัก+ตามใจเตมที่ค่ะ เล็กๆนี่พ่อเรียกเจ้าหญิงเลย (แต่โตมาไม่แน่ใจ 5555+)
ไม่เคยมีความคิดที่ว่า การขาดพ่อแม่เปนยังไง.....

ไปคราวนี้มันทำให้เปลี่ยนความคิดจิงๆ
กลับบ้านมาคิดถึงพ่อแม่เลยค่ะ อยากกอด แต่พ่อแม่ไปเที่ยวมาเลย์ (โทไปก็ไม่รับอีกวุ๊ย อดซึ้ง -*-)


เหนพี่ๆหลายคนในนี้มีลูกแล้ว เลยอยากชวนถ้าพี่คนไหนมีเสื้อผ้าเด็ก(ตั้งแต่วัยคลานถึงประมาณ5ขวบ)
ที่ไม่ใช้แล้ว ของเล่น หนังสือเด็ก ไปมอบให้น้องๆต่อดีกว่าค่ะ

ไม่จำเปนว่าต้องเปนบ้านเดกอ่อนเท่านั้นนะคะ ที่อื่นๆก็ได้ ต้องไปให้เหนกับตาค่ะ แล้วจะเข้าใจ....
โปรดอย่าคิดอะไรแบบมีอคติอย่างที่เราเคยคิดเลยค่ะ


ต้องขอบคุณเพื่อนสุดที่เลิฟจิงๆ ที่โทมางัดศพเราขึ้นมาจากเตียงเมื่อเช้าได้
ทำให้วันนี้ได้มีโอกาสทำอะไรดีๆให้คนอื่น ^^

[oum_ja]

ยินดีด้วยค่ะที่น้องคิดอย่างนี้.....พี่เองก็เคยคิดคล้ายๆน้องเหมือนกัน เพราะวิชาEthicของทางมหาลัย(พี่ว่าเราสองคนเรียนที่เดียวกันแน่ๆๆ) ก็จัดกิจกรรมเหมือนของน้องเดะ

ตอนนั้นพี่คิดว่าตนเองโชคร้ายมาก เพราะเจ้าเพื่อนแสนดีของพี่ ดันไปจองกิจกรรมเยี่ยมศูนย์ผู้ป่วยโรคเอดส์ ที่จ.ระยอง ให้พี่(ช่วงนั้นเรียนหนักฝากเพื่อนจองให้) และถ้าจะไปเปลี่ยนก็ไม่ทันแล้วเพราะที่อื่นๆเต็มหมด เหลือที่นี้ที่เดียว ยังมีที่สำรองอีกเยอะ

ณ.ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่า.....ไม่อยากไป.......ไปเยี่ยมผู้ป่วยโรคเอดส์เนี้ยนะ.....ภาพที่พี่นึกในใจช่วงนั้น มีแต่ทัศนคติในแง่ลบ คิดว่าที่เค้าติดโรคมาก็เพราะเค้าทำตัวเอง

แต่เมื่อไปถึง ความคิดของพี่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เราได้ฟังคำบรรยายเกี่ยวกับโรคเอดส์ รวมทั้งประสบการณ์ของผู้ป่วย ต่อมาเจ้าหน้าก็ให้พวกเราไปเยี่ยม สัมผัส(คือได้จับมือจริงๆเลยนะค่ะ) และพูดคุย โอ้วแม่เจ้าไม่อยากทำเลยซึ่งเป็นความคิดณ.ตอนนั้น

อยู่ๆก็มีมือน้อยๆเข้ามาจับที่แขน พี่ขามาเล่นด้วยกันนะค่ะ หันไปพูดไม่ออกน้ำตาแทบไหล นี่น้องเค้าเพิ่งจะไม่กี่ขวบเองนะ แต่ทำไมหน้าตาดูเหี่ยวและหมองคล้ำมากกก และทำไมรูปร่างถึงผอมแกนเหมือนเด็กขาดสารอาหารอย่างนี้ ผิวพรรณก็มีสะเก็ดแห้งๆๆเต็มไปหมด

จะให้พี่เล่นอะไรค่ะ

มากับหนูซิค่ะมีเพื่อนๆหนูเขาอยากเล่นกับพวกพี่ๆ หลายคนเลย

ทำไมถึงอยากเล่นกะพวกพี่ละ

ก็ไม่มีใครอยากเล่นกะพวกเราค่ะ เขาว่าพวกเราหน้ากลัว
.............................

แล้วพ่อแม่น้องอยู่ไหนจ๊ะ

ไปสวรรค์หมดแล้ว หนูเกิดมาก็จำไม่ได้ว่าพ่อแม่หน้าตาอย่างไร

แล้วหนูไปรร.ไหม???

เคยไปค่ะ แต่ตอนนี้เรียนที่ศูนย์

ทำไมละ???

ก็ทุกคนกลัวหนู ไม่มีใครเล่นกะหนูเลย

และแล้วเราก็เอามือไปจับน้อง(อย่างหวาดๆๆ) ปะพาพี่ไปเล่นด้วยกัน อ้อเด๋วพี่ชวนเพื่อนๆไปด้วยพวกเราเล่นกะน้องเค้าจน อจ.ต้องมาตามให้เตรียมตัวกลับได้แล้ว

ประสบการณ์ตอนนั้น ทำให้เราเปลี่ยนทัศนคติใหม่ทั้งหมด ทำให้รู้ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ เพราะกรรมเป็นผู้ลิขิตทำให้เราเกิดมาเพื่อใช้กรรม แต่ขณะเดียวกันเราสามารถเลือกทำกรรมดีได้ในช่วงที่เรายังมีชีวิตอยู่

ผู้ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นถือว่าโชคดี ต่างจากผู้ที่เกิดมาเป็นสัตว์ เพราะเราสามารถทำกรรมดีได้ เราสามารถมีโอกาสนิพานได้

วันนี้คุณทำความดีแล้วหรือยังค่ะ?

[Kingyo]

เรียนที่เดียวกันเลยค่ะ เอแบคใช่มั๊ยคะ

เราอยู่ปี 3 พึ่งไปมาเหมือนกัน แต่ไปที่บ้านเด็กอ่อนรังสิตค่ะ

เด็กที่เราไปดูแลเป็นเด็กโตหน่อยค่ะ ประมาณ 4 ขวบได้

เรากะเพื่อนต้องไปเล่นกับน้องๆทั้งวันเลยค่ะ แล้วก็เลี้ยงข้าวเที่ยงกับอาหารว่าง

เล่นกับน้องเนี่ย บอกตามตรงว่าน้องซนมากกกกกกกกก เหมือนจับปูใส่กระด้ง

พยายามจะให้อุ้ม แล้วก็เอาแต่ใจกันมากๆๆ ไม่ได้ดั่งใจก็ร้องกรี๊ดๆอะไรประมาณนั้น

ใจนึงก็หงุดหงิด เพราะเราเป็นคนไม่รักเด็กค่ะ

แต่ก็แบบ อีกใจก็สงสาร เพราะน้องๆถึงจะเอาแต่ใจ ดื้อซน แต่ก็เพราะน้องยังเป็นเด็ก

แถมยังขาดความรัก เพราะว่าแม่เล็ก (ครูพี่เลี้ยงน่ะค่ะ) เค้าคงไม่มีเวลามาดูแลเด็กเป็นรายคนเหมือนพ่อแม่จริงๆ

เพราะเด็กก็เยอะ ห้องนึง 30 คน ต่อครูพี่เลี้ยง 1-2 คน

มีน้องฝาแฝด 2 คนเป็นลูกครึ่ง น่ารักมากๆๆๆ ผมหยิกเป็นลอน พ่อแม่ยังทิ้งได้ลงคอ ลูกน่ารักขนาดนี้

[duckkie]

อ่านแล้วเหนภาพเรยค่ะ เราเองก็เคยไปบ้านเด็กอ่อนมาเหมือนกัน ที่นั่นเด็กเล้กๆเยอะมาก บางคนก็น่าตาลูกครึ่งก็มี เค้าชอบให้อุ้ม ให้กอด บางคนก้อเอานิทานมาให้เล่าให้ฟัง เห็นภาพแล้วก้อแอบเส้าเหมือนกันค่ะ ว่าจะไปอีกท่ามีเวลาว่าง


ปล. จขกท. อยู่เอแบครึป่าววววววค้า เพราะเราก็เคยไปทำกิจกรรม ethic ตอนปี 3เหมือนกัลล แต่เราไปไหว้พระ 9 วัดคร่า

[Keeki]

เคยไปค่ะ มหาลัยบังคับเหมือนกัน อิอิ

หลังจากที่ไปอ่ะนะคะ กลับมาไม่ซื้อของแบรนด์ไประยะนึงเลยค่ะ เพราะคิดว่าราคากระเป๋าหนึ่งใบทำอะไรให้คนอื่นๆได้ตั้งเยอะ

แต่พอเวลาผ่านไป อิอิ กิเลสก็มาเหมือนเดิม

เหะๆ

ปล.ดีใจนะคะที่เจ้าของกระทู้มาแชร์เรื่องอ่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่า

[oatty]

ขอชมเชยกับทุกคนที่ได้ทำความดีด้วยคนนะ เพราะพี่เข้าใจน่ะ (มีลูกแล้ว อิ ๆๆ) ขนาดเห็นเด็กขอทานตัวเล็ก ๆ ยังเฮ้อ !! เวทนาน่ะ เพราะลูกเราเนี่ยอยากกินไร ได้กิน อยากได้ไรก็ยังพอที่จะได้ เห็นแล้วนึกถึงลูกเลย วันก่อนก็ให้ลูก (อายุ 4 ขวบ แล้ว) เอาเสื้อผ้าของเค้าตอนเล็ก ๆ ไปให้เด็กขอทานบน sky walk ที่พารากอนที่เดินไป CW น่ะ มีขอทานแม่ลูก หลายคู่อยู่นะ จะได้สอนให้เค้าจะได้รู้จักแบ่งปัน สงสาร และเข้าใจคนอื่นที่เค้าไม่มี พอถัดมาอีกวันเห็นเด็ก ๆ เอาชุดที่ให้มาใส่ ดีใจมาก ขวดนม ก็เอามาใช้จริง ๆ เราว่าบางทีดีกว่าให้เป็นเงินด้วยนะ เพราะตอนเอาไปให้แม่เค้าเนี่ย สายตาที่เค้ามองมา แล้วยกมือไหว้ขอบคุณ มันบรรยายไม่ถูกน่ะ เหมือนเค้าดีใจจริง ๆ เลย ตอนเดินกลับจึงมีความรู้สึกดีใจ ตื้นตัน อย่างไรบอกไม่ถูก มิน่าเค้าว่าทำความดีแล้วคนอื่นไม่เห็น แต่เราเห็นจริง ๆ น่ะมันเป็นอย่างไร