หาเรื่องตัวดำมาค่า เก็บบรรยากาศมาฝากงับ คลายเครียดๆ ^^



ปีนี้ สิงคโปร์ได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน F1 รอบกลางคืนเป็นครั้งแรกของโลก จริงๆ ไม่ค่อยได้ติดตาม F1 เท่าไหร่ ทั้งๆ ที่ชอบการแข่งรถ ครั้งสุดท้ายที่ได้ (บังเอิญ) เห็นคือที่ Monaco เพราะว่าไปเที่ยวพอดี นักแข่งที่ชอบ ก็แน่นอนว่าต้องเป็นพี่ Michael Schumacher แต่คุณพี่ก็อำลาไปซะแล้ว โธ่ อุตส่าห์ได้ดูกับเค้าก็ไม่อยู่ให้ชม
การจัด Night Race ครั้งนี้ คิดเอาเองว่า เป็นการจัดเอาใจแฟนๆ เพราะถ้าไปกลางวันมันก็ร้อน คนที่ลังเลๆ ก็อาจจะไม่อยากมา แต่นี่จัดกลางคืน ตัวเองยังอยากจะมาเลย มานั่งชิวๆ แถมแข่งใน cityscape ไม่ใช่เป็น race track โล่งๆ in the middle of nowhere ยิ่งน่าดูไปกันใหญ่ และงานครั้งนี้ กระตุ้นต่อมชอปได้เป็นอย่างดี ... อยากได้กล้อง dslr อีกแล้ว ...



บัตรครั้งนี้ ได้รับอภินันทนาการจากคุณเจ้าของออฟฟิส ที่มอบบัตรรอบ qualify ให้กับพนักงานทุกคนได้ไปชมกัน แถมยังมีโทรมาตามรอบ final round ว่ามีบัตรเหลือ เสียดายว่า ไม่มีแรงไปแถมงานยังไม่เสร็จ แต่ถ้ารู้ว่าพี่ Fernando Alonso จะมีแรงฮึดแซงแหลก พลิกกลับมาชนะได้ล่ะก็ คงสละทุกสิ่งอย่างไปดูแล้ว แหม เสียดาย คนข้างๆ บ่นว่าพี่อลอง จะแซงแหลกพลิกกลับมาชนะก็ไม่โทรมาบอกมั่งเรย ... เอริ่ม ได้ข่าวว่าเพิ่งรู้จัก F1 เมื่อวันงาน 555

เอาเถอะ มาชมบรรยากาศงานรอบวันเสาร์ final practice กับ qualify กันดีกว่า

หลังจากวันเปิดสนามรอบแรกในวันศุกร์ ช่วงเช้าฝนตกแหลก ฟ้าคำรามเหมือนจะถล่ม แถมรถติดนรกเพราะหลายถนนต้องปิด รถเมล์ต้องเปลียนเส้นทางการเดินรถ และคนที่หลั่งไหลกันมาชม ถึงช่วงเย็นอากาศจะดีขึ้น แต่ก็ยังครึ้มฟ้าครึ้มฝน แต่วันเสาร์แดดเปรี้ยง สมเป็นวัน outdoor จริงๆ ประตูเปิดบ่ายโมง เพื่อนนัดให้ไปดู motor show ก่อน เพราะจัดตรงกันพอดี แต่แอบรู้ล่วงหน้าว่าไม่ตื่นหรอก แล้วก็จริง เพราะกว่าจะออกจากออฟฟิสก็ตีสาม ร่ำๆ จะร้องไห้ลาออกเป็นรอบที่ล้าน กว่าจะตื่นก็เกือบเที่ยง ไหนจะต้องซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน แถมมีคนไม่ตื่นจนบ่ายสาม สรุปว่าออกจากบ้านก็เกือบสี่โมงเย็น ไม่เป็นไรนิ final practice เริ่มตอนทุ่มนึง ชิวๆ มีเวลาถมไป ฮ่าๆ




ที่นั่งอยู่ Pit Grand Stand ตื่นเต้นมากกกกก ว่าจะได้เห็นรถเข้ามา คนวิ่งมารุมๆ เปลี่ยนโน่นนี่นั่น เร็วๆ เหมือนในหนัง ฝันเข้าไป ป้ายบนบัตรบอกว่าให้เข้าที่ gate 1 แต่เพื่อนบอกว่า เข้าประตูไหนก็ได้ ทำเป็นรู้ดี เข้าประตู 4 ให้อารมณ์เหมือนเดินจากอโศก มาเอมฯ มากๆ เดินจนขาจะลาก แต่ก็สนุกดี ขาไปไม่เท่าไหร่ ขากลับล่ะกลัวจริงๆ ตอนเข้าต้องตรวจบัตร ตรวจกระเป๋า แล้วก็มีคนมาขาย survival kit ซึ่งก็คือเสื้อกันฝนและ ear plugs นั่นเอง ซื้อมาหนึ่งชุดด้วยราคา 2SGD เอาไว้ให้คนข้างๆ ใช้



ระหว่างทางมึนมากๆ หลงแหลก ป้ายก็มีเยอะ แต่ป้ายไม่ช่วยอะไร สำหรับคนที่ไม่ค่อยได้มาแถวนี้ ยิ่งปิดถนนวกไปวนมายิ่งงง ต้องคอยถามทางแหลก เดินๆ ไปเจอทางตันก็เยอะ แต่ด้วยความที่เดินวนไปวนมาทำให้ได้เจออะไรดีๆ ระหว่างทางมากมาย เรียกได้ว่าถึงหลงก็คุ้ม



ร้านขายของในงานมีเยอะมาก ซ้ำๆ กระจายเป็นหย่อมๆ พอมาถึงประมาณร้านที่หก เริ่มอยากเข้าไปดูของบ้างแล้ว เห็นคนมุงมากมายทุกร้าน แถมสาวๆ ที่ขายก็ดูหน้าตาจะน่ารักดี เสียแต่ว่าหน้าหงิกไปหน่อย จะเข้าไปดูก็ไม่กล้า กลัวไม่ซื้อแล้วเค้าจะว่าเอา ได้แต่ดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ 555