Originally Posted by
Phung
ขอบคุณพัฒน์ค่ะ ที่อธิบาย พี่เข้าใจว่าพัฒน์คงพยายามใช้กิเลส(ในที่นี้คือ โทสะ)แทนที่จะให้มันใช้เรา อย่างที่หนังสือพร่ำบอกไว้เสมอใช่ไหม
อ่านแล้วยังไม่เข้าใจค่ะว่า ใช้พรหมวิหาร4กับเจ้าโทสะนี้ยังไง
โดยเฉพาะ อุเบกขา
จริง ๆ แล้วอุเบกขามีอาการยังไง
คือการวางเฉยต่อความรู้สึกของเราที่มีต่อเขา อย่างที่พัฒน์บอกใช่ไหม รวมความรู้สึกทั้งดีและไม่ดีใช่ไหม
ความรู้สึกที่ว่านี้ ผ่านมาจากอารมณ์ หรือเป็น สิ่งที่เรารู้สึก แต่ใส่ ความ เพื่อเป็นคำนาม
ถ้าเป็นการอุเบกขาต่อจากมุทิตา อันนี้สัมผัสได้ว่า เราควรอุเบกขา จะได้ไม่ไปอิจฉาอยากได้อยากมีเหมือนเขา
แต่อุเบกขาหลังจากทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน ยังไม่เคยสัมผัสค่ะ (เคยแต่วางเฉยแบบ ช่างมัน ซึ่งไม่ใช่อุเบกขาแน่)
เอ๊ะ หรือหมายถึงเราวางเฉยต่อความรู้สึกของเราทั้งหมด ทั้งรู้สึกพอใจ ไม่พอใจ เหมือนเป็นการเอากิเลสออกก่อน แล้วค่อยคิดจัดการปัญหาต่อไป
มันไม่รู้สึกค่ะ มีแต่ความคิด ปวดหัวแล้ว
Citizen Member / 
Trusted Member
เพื่ออ่านคู่มือ ของเครื่องมือใดๆ ที่มีเครื่องหมายนี้ 
Previous
Downtown
yourfwd
Reply With Quote