และมีการพูดคุยกันต่อมาโดยเพื่อนสมาชิกในกรุ๊ป หนังสือดี มีหัวใจ ความว่า ดังนี้...

Quote Originally Posted by MRKooPMoo
ขอบคุณนายสติที่ทำให้รู้ว่า

นอกจาก โทสะ จะทำให้
ปัญหาแก้ไม่ได้แล้ว

ถึงแก้ได้ ก้เพียงเป็นปัญหาที่มองเห็น
และยังบ่มให้เกิดปัญหามากขึ้นตามมา

ไว้ต้องไปอ่านทำความเข้าใจอีกเช่นเคย
อ่านๆที่คุยกัน
รู้เลยว่าเจอปัญหาไหน
ต้องไปอ่านจุดไหนเล่มไหน
Quote Originally Posted by Phung
ขอบคุณพัฒน์ค่ะ ที่อธิบาย พี่เข้าใจว่าพัฒน์คงพยายามใช้กิเลส(ในที่นี้คือ โทสะ)แทนที่จะให้มันใช้เรา อย่างที่หนังสือพร่ำบอกไว้เสมอใช่ไหม

อ่านแล้วยังไม่เข้าใจค่ะว่า ใช้พรหมวิหาร4กับเจ้าโทสะนี้ยังไง

โดยเฉพาะ อุเบกขา

จริง ๆ แล้วอุเบกขามีอาการยังไง

คือการวางเฉยต่อความรู้สึกของเราที่มีต่อเขา อย่างที่พัฒน์บอกใช่ไหม รวมความรู้สึกทั้งดีและไม่ดีใช่ไหม

ความรู้สึกที่ว่านี้ ผ่านมาจากอารมณ์ หรือเป็น สิ่งที่เรารู้สึก แต่ใส่ ความ เพื่อเป็นคำนาม

ถ้าเป็นการอุเบกขาต่อจากมุทิตา อันนี้สัมผัสได้ว่า เราควรอุเบกขา จะได้ไม่ไปอิจฉาอยากได้อยากมีเหมือนเขา

แต่อุเบกขาหลังจากทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน ยังไม่เคยสัมผัสค่ะ (เคยแต่วางเฉยแบบ ช่างมัน ซึ่งไม่ใช่อุเบกขาแน่)

เอ๊ะ หรือหมายถึงเราวางเฉยต่อความรู้สึกของเราทั้งหมด ทั้งรู้สึกพอใจ ไม่พอใจ เหมือนเป็นการเอากิเลสออกก่อน แล้วค่อยคิดจัดการปัญหาต่อไป


มันไม่รู้สึกค่ะ มีแต่ความคิด ปวดหัวแล้ว


สังคมที่ไร้มุทิตา...
คือ สังคม ที่ คนส่วนใหญ่ ไม่รู้ว่า ใครคือคนที่ทำให้

เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนควรต้องมีหัวใจ
สังคมนี้ แผ่นดินนี้ คงอยู่ ให้เรา อาศัย อยู่ร่วมกัน ได้ต่อไป
"ผู้เสียสละทุกคน ที่ตาย ล้วนมีชีวิต และเรา ติดหนี้บุญคุณ"
ขอบคุณใน ความเสียสละ ที่ทำให้เรา ได้อาศัยอยู่ร่วมกัน

เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนควรต้องมีหัวใจ
ด้วยความเคารพในความเสียสละ อย่างสูงยิ่ง
ประเทศใคร.. ในหนึ่งวัน<Click>


ความเห็นแก่ตัว ทำให้ คน โง่ ขึ้น