
Originally Posted by
พัฒน์ สัตถาสาธุชนะ
อ้อเล่าได้ครับ
พอดีที่บ้านมีคนรู้จักที่เขารับทำอาจารย์ 3 แล้วเขาจะมาชวนที่บ้านทำ
เอกสาร แล้วจ้างที่บ้านทำรวมผมด้วยอะครับเขาจ้างทำในราคาที่สูงมากครับ
สำหรับงานที่ทำ ตอนแรกกะจะทำครับแต่พอคิดดูแล้วเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอะครับ
เพราะผลงานเหล่านี้ที่เขาให้ส่งนั้นเป็นผลงานที่ผู้สอนได้ทำไว้ หากเราทำให้ก็เหมือนร่วมมือกัน เมค ผลงานขึ้นมา แล้วเหล่าอาจารณ์เหล่านั้นก็ได้เพิ่มเงินเดือนแต่เด็กก็ยังไม่ได้อะไรเหมือนเดิม และการทำแบบนั้นเป็นกาทำให้ครูเบียดเบียนเด็กนักเรียนอีกไม่ควร เลยไม่รับครับ
แต่ทีบ้านไม่เข้าใจบังคับให้ทำ เลย ทะเลาะกันครับ ตอนนั้นโทสะขึ้นเลยเกิดการนองเลือดในครอบครัวครับ ว่ากันที เหมือนผลัดกันกีดหัวใจของอีกฝ่าย
วันถัดมาเรื่องราวเหล่านี้นังคลุกกลุ่นในถังขยะอารมณ์ครับ
ผมไม่รู้จะทำยังไง เลยอ่านหนังสือสิ่งที่พ่อไม่เคยรู้อะครับ ได้เห็นตอนที่พ่อสอนลูก
ให้แบ่งน้องอะครับ ทำให้ผมสัมผัสได้ถึงอุเบกขาครับ ทำให้นึกความรู้นี้ออกจึงเอามาใช้ครับ
อุเบกขานั้นไม่ใช่วางเฉยต่อเขาแต่วางเฉยต่อความรู้สึกของเราที่กลัวว่าบอกความจริงเขาไปแล้วเขาจะไม่รักอะครับ จากที่เคยใช้โทสะตอบโต้กันไปมา นำมันมาใช้โดยคิดเอาชนะปัญหานี้ แล้วก็อุเบกขาต่อความรู้สึกตน แล้วพูดความจริงกับเขา(ก่อนอุเบกขาต้องผ่าน เมตตา กรุณา มุทิตา แล้วจึงอุเบกขา ตามลำดับอะครับ)ที่บ้านจึงมีบ้างครับที่ฟังแล้วได้ยิน
เพราะอุเบกขาเนี้ยแหละครับ ที่พอช่วยได้ แต่พี่สาวไม่แท้อะครับตอนนี้ยังฟังไม่ได้ยินมีไฟวอล์กันอะครับ กำแพงโทสะ เลยไปไม่ถึงอะครับ ทำให้รู้ว่าบางปัญหาก็ต้องใช้เวลาเข้าช่วยอะครับ