test

[Nakderntang]

ปี 2546 ประวัติศาสตร์ การดำรงอยู่ ของ ศูนย์การเรียนรู้บ้านแก่นวิชา "แก่นวิชา มากกว่า ความรู้" ผ่านการสื่อสารที่เรียกว่า "ใบปลิว"

ศูนย์การเรียนรู้บ้านแก่นวิชา จ.นครปฐม (ต่อไปขอเรียกย่อๆ ว่า "แก่นวิชา")
ก่อตั้ง โดย คุณเอกราช จันทร์ดอน ร่วมกับ คุณราเชน ศุภสินธุ์

คุณเอกราช มุ่งมั่น ที่จะสร้างงานการศึกษา อย่างที่ตน อยากได้รับ เมื่อเป็นเ็ด็ก
ซึ่ง ไม่เคยมี การจัดการ การศึกษา ที่มากกว่าแค่ การเรียนหนังสือ ที่ทำจนเป็น ระบบการศึกษา

และเห็นความทุกข์ของเด็ก ที่อยากได้รับ การจัดการ การศึกษา ไม่ใช่ แค่ การเรียนหนังสือ
แต่ ไม่มีที่ไหน สามารถให้เขาได้

คุณเอกราช เชื่อมั่นว่า การจัดการ การศึกษาที่ถูกต้อง จะช่วยให้
ผู้ที่ได้รับ การจัดการ การศึกษานั้น สามารถ "เรียนหนังสือเองเป็น พึ่งตนเองได้ทางการศึกษา"

"การ เรียนพิเศษ สามารถช่วยส่งเสริมให้เด็กเกิดการเรียนรู้ได้
แต่ การเรียนพิเศษ ไม่ใช่ การเรียนมากเป็นพิเศษ หากแต่เป็น การเรียนเพื่อให้เรารู้จริง"

(ข้อความบางส่วนจากเอกสารพิเศษ อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ ที่ลิงก์นี้)

นี่คือ กรอบคิด ในการจัดการ การศึกษา ที่ คุณเอกราช ใ้ช้ในการดำเนินชีวิตมาตลอด
คือ จัดการ การศึกษา ให้กับ ตนเอง ไม่ใช่ แค่ การเรียนหนังสือ

จึงชักชวนคุณราเชน ศุภสินธุ์ ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยวัยเด็ก ให้มาทำ การศึกษา ร่วมกัน ที่แก่นวิชา
ทั้งๆ ที่ คุณราเชน เอง ยังไม่เข้าใจ การศึกษา เข้าใจแต่เพียงว่า เป็นโรงเรียนกวดวิชา แห่งหนึ่งเท่านั้น

แต่ คุณเอกราช พยายามอย่างหนัก ในการถ่ายทอด กรอบคิด การศึกษานี้ ให้กับคุณราเชน
และทีมงานคนอื่นๆ ที่เลือกทำการศึกษาร่วมกัน

จนทั้งคุณราเชน และทีมงานคนอื่นๆ เริ่ม จัดการ การศึกษา ของตนเอง ขึ้นมาได้

ทั้งคู่เริ่มต้น ด้วยจำนวนเงินที่เรียกได้ว่าทั้งคู่มาด้วยเงิน 0 บาท
จึงต้องเข้าไปขอเงินกู้จาก ธนาคารออมสิน จำนวน 150,000 บาท
เพื่อเริ่มต้น เส้นทางประวัติศาสตร์ของแก่นวิชา

แก่นวิชา จึงได้เริ่มต้น เมื่อ มีนาคม 2546 ที่ อ.เมือง จ.นครปฐม
เปิดทำการ ณ อาคารเลขที่ 8/1 ซ.เทศา 7 ถ.เทศา ต.พระปฐมเจดีย์ อ.เมือง จ.นครปฐม 73000
ตั้งอยู่ ข้างโรงเรียนพระปฐมวิทยาลัย ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดนครปฐม
และอยู่ในละแวกใกล้กับ โรงเรียนอนุบาลสุธีธร, โรงเรียนอนุบาลนครปฐม, โรงเรียนวัดห้วยจรเข้

เนื่องจาก ทั้งสองคน ไม่ได้เป็นคนในพื้นที่ อ.เมืองนครปฐม
จึงไม่ได้มีใคร รู้จักกับทั้งสองคน เป็นการส่วนตัว
ดังนั้น การที่จะชวนคนที่รู้จัก ให้พาลูกหลานมาเรียนที่ แก่นวิชา ตั้งแต่วันแรกที่เปิดนั้น จึงเป็นไปไม่ได้

แล้ว ทำอย่างไร ที่จะให้มี เด็กเข้ามาเรียน ให้เราได้สอน ???
คุณเอกราช ซึ่งก่อนหน้านี้ เคยริเริ่ม สร้างงาน มาก่อนหน้านี้แล้ว
จึงเอากรอบคิด หลักการ วิธีการ ในวิถีการสร้างงานที่ตนได้เรียนรู้ มาถ่ายทอด ให้เอาไปใช้ทำงานกัน

และยังได้ชักชวนเพื่อนอีก 2 คน คือ คุณสุเมธ เกตุศรี และ คุณสุรเทพ เขียวหอม
เข้ามาร่วมกันทำงาน และสร้างหลักสูตร ให้กับแก่นวิชา

ในการหาลูกค้า ชวนลูกค้า ให้เข้ามาใช้บริการของเรา ก็ต้องทำการ ประชาสัมพันธ์ ป่าวประกาศ
วิธีการหนึ่งที่เลือกทำได้ ณ ขณะนั้น คือ แจกใบปลิว

จึงเกิด ใบปลิวของแก่นวิชา แผ่นแรกขึ้น อย่างง่ายๆ เป็นแบบแผ่นพับ
เราเริ่มต้นด้วยการ กำหนดกลุ่มเป้าหมาย เด็กที่เราจะทำการสอน คือ กลุ่มเด็กมัธยม
ใบปลิวจึงออกมาหน้าตาอย่างนี้

บรรยายรวมกลุ่มใหญ่ แยกเรียนเป็นกลุ่มย่อย
เพราะทุกคนแตกต่าง เราจึงรังสรรค์งานสอนเป็นรายคน

จากนั้นก็แจกหน้าโรงเีรียนพระปฐมวิทยาลัย เป็นโรงเรียนแรกของเรา
แจกหมดแล้ว ก็ รอ ...

แต่ ยังไม่มีใครมา ...

ก็ต้อง รอ ... รอ ต่อไป ...

หากเรา ไม่อยาก รอ ... เราต้องทำอะไรซักอย่าง

โชคดีได้พูดคุยกับเจ้าของร้านขายก๊วยเตี๊ยว ซึ่งมีลูกชายเรียนอยู่ โรงเรียนประถม ละแวกนั้น
เรากลับมาคิด ทบทวน ดีแล้วหรือ หากเราเลือกกลุ่มเด็กหลัก เป็นมัธยม

จากการได้พูดคุยกับ เจ้าของร้านขายก๊วยเตี๊ยวนี่เอง
เขาแนะนำให้ ประชาสัมพันธ์ ไปยัง โรงเรียนประถม ซึ่งลูกชา่ยเขากำลังขึ้น ป.6 ชื่อน้องบีม
และพ่อ แม่ ผู้ปกครอง ส่วนใหญ่ นิยมให้ลูก เรียนพิเศษ

นอกจาก ก๊วยเตี๊ยว ของเขา จะอร่อยมากแล้ว
ยังให้คำแนะนำดีๆ กับลูกค้าของเขาอีกด้วย
ทั้งยังชวน น้องบีม มาพูดคุยด้วยกัน

และน้องบีม มีส่วนช่วยในการทำใบปลิว ที่สื่อสารตรงไปยัง กลุ่มเด็กประถม อีกด้วย

และคุณสุเมธ ซึ่งเป็นตัวแทนนักเรียนไทยแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิกวิชาการ ปี 2537
กลายเป็น ผู้อำนวยการหลักสูตร ให้กับ หลักสูตรคณิตศาสตร์ ของแก่นวิชา
ในโครงการ "เพาะสมองสู่โอลิมปิกวิชาการ"

เราจึงทำใบปลิว ฉบับใหม่ ขึ้นมา อีกชิ้น

ภูเขาตำราสูงสุดชัน ขยันปีนป่านแม้เหนื่อยยาก
ทะเลความรู้ไร้ฝั่งฟาก บั่นบากเป็นเรือโลดแล่นไป
บทกลอน ที่ ลูกชายเจ้าของร้านขายก๊วยเตี๊ยว เลือกมาให้

เสร็จแล้ว แจกหน้าโรงเรียนประถม ละแวกนั้น
เป็นโอกาสให้ แก่นวิชา ได้รับศิษย์แก่นวิชา เด็ก 2 คนแรก (น้องบีมและเพื่อน น้องกอล์ฟ)
ได้สอน และ ได้เรียน พัฒนาการเรียนรู้ให้กับเด็กทั้งคู่ ในช่วงเวลานั้น

โดยเริ่มทำการสอนวันแรก คือ 11 มี.ค. 46 มีนักเรียนเพียง 2 คน
เป็นช่วงที่ใกล้จะปิดเทอมของโรงเรียนประถม อีก 3-4 วัน

เมื่อปิดเทอมแล้ว เด็กๆ ที่เคยได้รับเอกสาร ใบปลิว ไปจากเรา
จึงเริ่มทะยอยกันมา ในช่วงต้น เม.ย. ทำให้ ที่ แก่นวิชา เริ่มคึกคัก มีคนเข้าออกเพิ่มขึ้น
และแล้ว แก่นวิชาก็ได้เริ่มต้น ตั้งตัว ดำเนินงาน เป็นได้ด้วยดี
ซึ่งเป็นผลจากใบปลิวที่ 2 ทำงานได้อย่างดี มีเด็กที่เข้ามาเรียน ให้เราได้สอน จำนวนมากจากใบปลิวนี้
และเริ่มมีการ บอกต่อ ปากต่อปาก ของเด็ก และ ผู้ปกครอง จึงทำให้ แก่นวิชา เริ่มเติบโต ตั้งต้นได้ สำเร็จ

ในระหว่างนี้ คุณเอกราช ได้พยายาม ปรับจูน กรอบคิด ถ่ายทอด หลักการ และให้ความรู้
ให้กับคุณราเชน และคุณสุเมธ เพื่อใช้ในการบริหารและจัดการงาน ของแก่นวิชา
ให้มีกรอบคิดทางการศึกษาตรงกัน และได้กำหนดวิสัยทัศน์ ของแก่นวิชา ไว้ว่า

แก่นวิชา สถาบันเพื่อค้นหาและพัฒนาความเป็นเลิศด้านคณิตศาสตร์และวิืทยาศาสตร์
แก่เยาวชน สู่การเป็นภูมิปัญญาของสังคม

เมื่อกำลังจะเปิดเทอม จึงต้องมีใบปลิวเพิ่ม เพื่อแจกให้กับเด็กๆ ในวันเปิดเทอมวันแรก

ก้าวหน้า คือ เข้าใจแก่นแท้ของสิ่งต่างๆ ไม่ยึดติดอยู่กับสิ่งเล็กน้อย
ถอยหลัง คือ ยึดติดกับการสะสมเทคนิคที่ไม่สำคัญอะไร

ผ่านไป ประมาณ 7 เดือน เพราะเริ่มเข้าสู่ช่วงปิดเทอม ภาคการเรียนที่ 1
เราจึงทำใบปลิวที่ 4 ให้เสร็จทันก่อนปิดเทอม

ครูส่วนใหญ่เสียเวลาไปกับการตั้งคำถามเพื่อค้นหาว่า "นักเรียนไม่รู้อะไร"
แท้จริงแล้ว การตั้งคำถามที่ดี ควรถามเพื่อค้นหาว่า "นักเรียนรู้อะไร หรือมีความสามารถที่จะรู้อะไร
ไอน์สไตน์ : ผู้คิดทฤษฎีสัมพัทธภาพ

ด้วยการทำงานของเรา ในปีแรก
มี พ่อ แม่ ผู้ปกครอง เด็กๆ ให้ความสนใจ การเรียน การสอน ที่แก่นวิชา มากมาย
มีการบอกต่อกัน ในกลุ่มผู้ปกครอง แก่นวิชา ทำให้ แก่นวิชา ได้รับการสนับสนุนจากผู้ปกครอง

แก่นวิชา ขอขอบคุณ ผู้ปกครองทุึกท่าน ที่ให้ความเชื่อถือ แก่นวิชา

ที่แก่นวิชา เรา ไม่ได้ให้ความสำคัญ แค่ การเีรียนหนังสือ แต่ เราให้ความสำคัญที่ การเรียนรู้ เป็นหลัก
เรา เข้มข้นในการเรียน การสอน เรามี กรอบคิด มี หลักการ มี ความรู้
ทำให้ แก่นวิชา ตั้งตัวติด ก่อนจะครบปีแรก
และดำเนินงานเรื่อยมา จนปัจจุบัน

ติดตามตอนต่อไป ปี 2547 ได้ตามลิงก์นี้