ที่มาภาพจาก http://www.oknation.net/blog/home/bl...ges/01_213.jpg
ผมเคยเป็นคนหนึ่งที่พยายามเรียนรู้คำว่า "ความรัก" มาตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกๆการกระทำเกิดด้วยแรงขับจากความรัก ทั้งรักครอบครัว เพื่อน หรือ คนรัก
แต่ไม่ว่าจะเป็นความรักจากที่ใด เมื่อความรักเกิดขึ้นแล้ว มันจะคงอยู่ตลอดไป ผมขอกล่าวถึงความรักที่เป็นเรื่องของ "คนรัก" นะครับ เพราะว่า รักกับคนรัก เป็นรักที่ผมพยายามเรียนรู้กับมันแต่ก็ยังไม่เคยเข้าใจมันมากที่สุด และผมก็เชื่อว่าทุกคนก็ตามหารักของตัวเองอยู่ตลอดเวลา ซึ่งมันต้องมีเวลาที่ท้อ เวลาที่ต้องการที่ระบาย และเวลาที่ต้องการกำลังใจ และเป็นที่มาของกระทู้นี้
ซึ่งผมอยากให้เพื่อนๆ ช่วยกับแชร์ความรักของตัวเอง และช่วยกันรับฟังความรักของคนเพื่อนๆ เพื่อที่จะทำความเข้าใจกับความรักของตนเองให้มากขึ้น
ผมขอแชร์ความรักของผมก่อนละกันนะครับ
*ปล. เรืองนี้ไม่ได้มีเจตนาในการประชด หรือกล่าวโทษใคร เพียงแต่ต้องการแชร์ประสบการณ์ความรักของคนๆ หนึ่งที่ผ่านเรื่องราวที่ไม่สามารถ ระบายสิ่งที่รู้สึกให้ใครรับฟังได้ จนรู้สึกว่ามันอัดอัดแค่ไหน และรู้ว่าเมื่อมีคนรับฟงเราแล้วเรารู้สึกดีแค่ไหน ดังนั้นโปรดเคารพบุคคลที่กล่าวถึงทุกคนในเรื่องราวนี้ด้วย
ขอกล่าวเพิมเติมนะครับว่าตอนนี้ผมก็มีคนรักของผมอยู่ แต่เรื่องที่จะขอแชร์เรื่องแรก เป็นเรื่องของคนรักคนแรกที่ผมเพิ่งหัดเรียนรู้คำว่า "ความรัก" ก่อนหน้าที่ผมจะมาเขียนเรื่องนี้ผมได้คุยกับคนรักผมแล้วว่าผมจะทำอะไร ซึ่งผมก็บอกเจตนาของผมว่า"ผมซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองเสมอ" คำว่า "รัก" ที่ผมรู้สึกกับใครแล้วผมรู้สึกได้ว่ามันมีอยู่จริง ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกกับเค้าคนเดียว ทำให้คนรักผมเข้าใจเจตนาที่จะทำจริงนะครับ
ขอย้อนเวลาไปเมื่อตอน ม.4 นะครับ ผมได้ย้ายเข้ามาเรียนมอปลายที่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง เป็นที่ๆ
ผมไม่คุ้นเคย รวมถึงเพื่อนๆ ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ในฐานะ "เด็กใหม่" ของโรงเรียนประจำ พวกเราถูกให้อยู่ที่ห้อง
เดียวกับ ดังนั้นพวกเราจึงสนิทกันมากเป็นพิเศษ และในห้องนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมแอบชอบ เธอใส่แว่น และไม่
ได้โดดเด่นเป็นดาวเหมือนใครๆ ครั้งแรกทีเราทำงานด้วยกันเป็นชั้นเรียนฟิสิกส์ ในตอนนั้นเวลาที่ผมอยู่ใกล้กับ
เธอ รู้สึกว่าจะทำตัวเกร็งๆ หัวใจมันจะหวิวๆ บอกไม่ถูก(ถ้าคนเคยแอบชอบใคร คงจะเข้าใจนะครับ ฮาๆ) นั้น
แหละครับ
ผมไม่กล้าสบตากับเธอตรงๆ คุยก็น้อย เฮ้อๆ ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเองเลยว่าเป็นอะไร หลายๆครั้งถาม
ตัวเองว่านี่หรอที่มันเรียกว่า "ความรัก" ผมก็ทำตัวอย่างนี้มา จนจะขึ้นม. 5 เย็นวันหนึ่งผมก็รูว่าเธอคนนั้นสอบได้
AFS ซึ่งจะไปเรียนที่อเมริกา 1 ปี ตอนนั้นผมคิดแล้วหล่ะว่า จะต้องทำอะไรสักอย่าง ผมจึงให้เพื่อนไปขอเบอร์
โทรศัทพ์(บ้าน) เฮ้อแล้วมันก็ลำบากที่จะโทรหน่ะสิ จนในที่สุดก็ได้คุยกันมาเรื่อยๆ มารู้ตอนหลังว่าเธอก็แอบชอบ
ผมเหมือนกัน (ฮาๆ) จนวันสุดท้ายก่อนที่สุดบิน วันนั้นมีแข่งโฟล์กซอง เพลงที่ผมเล่นคือเพลง "พรุ่งนี้" ของ
LOSO แต่เรื่องไม่ติดอยู่ที่ว่าเค้าไปเตรียมตัวอยู่ที่บ้านเลยไม่ได้มาดู ผมเลยยืมมือถือเพื่อนบอกให้มันโทรไปหา
เค้าให้หน่อยตอนที่ผมร้อง แต่เจ้ากรรม ลำโพงมันเบา เพื่อนเลยขึ้นมาบนเวลาแล้วเอาโทรศัพท์จ่อไมด์ผม คนดู
เลยรู้หมดว่าผมทำอะไร (แอบเขิล ฮาๆ) จนเค้าบินไปที่นุ่น
(พักก่อนครับ เดี่ยวมาต่อ ขอกำลังใจหน่อย)