Citizen Member / 
Trusted Member
เพื่ออ่านคู่มือ ของเครื่องมือใดๆ ที่มีเครื่องหมายนี้ 
Previous
Downtown
noii
เรื่องนี้เล่าโดยท่านพระอาจารย์พยอม
เศรษฐีคนหนึ่ง…อยู่กรุงเทพฯ…เป็นนักสะสม…ซากสัตว์…เขาสัตว์…งาช้าง…หนังเสือ…เต็มบ้านไป หมด…
ทุกเสาร์อาทิตย์…ก็ออกไปล่าสัตว์…
เมีย…มีลูกอ่อน…อายุประมาณ 3 เดือน…วันหนึ่ง…ขณะออกล่าสัตว์…เห็นลูกลิงตัวหนึ่ง…สวย…น่ารัก…ขนสีขาว…แปลกมาก…
อยากได้มาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ…ก็ปรึกษากับพรานป่า…คนนำทางว่า…ทำอย่างไรจึงจะได้ลูกลิงมาเลี้ยง…
พรานป่าบอกว่า…โดยสัญชาตญาณ…ลิงจะรักลูกมาก…รักสุดชีวิต…ตราบใดที่แม่ลิงยังไม่ตาย…ไม่มีใครสามารถเอาลูกมันออกจากอกได้…มันสู้สุดชีวิต…
สุดท้าย…เศรษฐีตัดสินใจ…ยิงแม่ลิงตาย…แล้วเอาลูกลิงสีขาว…มาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ…เมื่อยิงแม่ลิงตาย…ก็เอาเนื้อไปแกง…ให้ลูกน้องถลกหนัง…เก็บหนังไว้ประดับบ้าน…พอกลับถึงกรุงเทพฯ…ก็เอาลูกลิงเลี้ยงไว้ในบ้าน…
หยอกล้อ…วิ่งเล่นกับลูกลิง…เป็นที่สนุกสนาน…ส่วนหนังลิงตัวแม่…มันยังสดอยู่…มีกลิ่นเหม็น…
ก็เอาไปตากแดดที่ลานจอดรถหน้าบ้าน…
เช้าวันหนึ่ง…ขณะเมียเศรษฐี…กำลังให้นมลูกกิน…ในห้องรับแขก…หน้าบ้าน…เมียร้องไห้โฮ…ดังลั่นบ้าน…
เศรษฐีตกใจ…วิ่งลงมาจากชั้นบน…โผเข้าไปกอดเมียและลูกไว้…ใบหน้าตกใจสุดขีด…
พยายามถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น…เมียไม่ยอมตอบ…เอาแต่ส่ายหน้า…แล้วก็ร้องไห้…หันไปมองหน้าลูก…
กำลังหลับตาพริ้ม…อย่างมีความสุข….นั่งปลอบเมียอยู่สักครู่…
พอเริ่มตั้งสติได้…ถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น…ตกใจเรื่องอะไร…ร้องไห้เรื่องอะไร…เมียไม่ยอมพูด…แต่ชี้มือไปที่ลานจอดรถหน้าบ้าน…
เศรษฐีมองตามไป…
เห็นภาพ…ถึงกับผงะ…ตกใจ…น้ำตาไหล…ไม่รู้ว่า…ลูกลิงที่เอามาเลี้ยงไว้…หลุดออกไปนอกบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่…
มันออกไปดูดนมแม่…ที่เป็นหนังแห้ง…ตากไว้ที่โรงรถ…ดูดเสร็จ…มันก็ก้มลงกอดแม่…น้ำตาไหล…
เศรษฐีและเมีย…ทนดูไม่ได้…ร้องไห้โฮ…คุยกันว่า…ถ้ามีคนทำกับครอบครัวเราอย่างนี้บ้าง…เราจะรู้สึกอย่างไร…
จะเศร้าโศก…เสียใจ…ทุกข์ทรมานใจขนาดไหน…?
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา…เศรษฐี…สั่งให้เอาซากสัตว์ที่สะสมทั้งหมด…ไปเผา…เอาลูกลิง…ไปปล่อยในป่า…
เลิกออกล่ าสัตว์…
เข้าวัด…ทำบุญ…อุทิศส่วนกุศลให้แม่ลิง…และขออโหสิกรรม…
ทุกครั้งที่ทำบุญ…จะขอพรทุกครั้งว่า…
ขออย่าให้มีใคร…มาทำกับครอบครัวเรา…เหมือนกับที่เรา…ได้ทำกับครอบครัวลิงตัวนั้นเลย…
ถ้ารักลูกของเรา…จงอย่าทำร้ายลูกคนอื่น…
จงอย่าทำร้ายครอบครัวคนอื่น
Reply With Quote
