เซ็งชีวิต คนเราเลือกเกิดไม่ได้ !!!!

[wannit]

ไม่ได้เกิดมามีพ่อเป็นนักการเมือง หรือมีแม่เป็นไฮโซ ออกงานบ่อยๆ มีแต่คนนับหน้าถือตา แต่เกิดมาในตระกูลคนจีน ที่ทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว มีกิจการของตัวเอง มีกินมีใช้ไปวันๆ แต่ไม่ได้รับความยุติธรรมใดๆ จากผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เลย

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า รถกระบะของเราหายไปตั้งแต่ เช้ามืด วันที่ 18 มกราคม 2551 แม่เราตื่นมาก่อนตอน 6 โมงเช้า แล้วพบว่ารถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ได้หายไป เราก็ไปแจ้งความที่โรงพักของจังหวัดที่เราอยู่ เชื่อมั๊ยพี่น้อง เรารออยู่ที่โรงพัก ครึ่งชั่วโมง กว่าจะมีไอ้เวรร้อยมารับแจ้งความเรา เริ่มต้นจากเราไปพบร้อยเวร รอก็ประมาณ 20 นาที หลังจากนั้นไปที่ห้องวิทยุ เพื่อสกัดจับรถต้องสงสัย ในภาค 7 และหลังจากนั้นเค้าก็คงจะวิทยุบอกกัน ทั่วประเทศ มั้ง อันนี้เราคิดกันเองนะ ว่ามันน่าจะต้องเป็นอย่างนั้น รออยู่ 5 นาทีมั้ง หลังจากนั้น ก็ไปติดต่อที่ห้องสืบสวน เพื่อที่จะบอกลักษณะ รูปพรรณของรถคันที่หายไป และบอกรายระเอียดของทรัพย์ที่อยู่ในรถ ซึ่งเป็นแสนๆ เลยค่ะพี่น้อง อันนั้นวันแรกนะที่ไปดำเนินการเบื้องต้น ไร้วี่แววใดๆ ทั้งสิ้น เราบอกได้เลยนะ รถที่หายเนี่ย จะหาเจอหรือไม่เจอเนี่ย ขึ้นอยู่กับตำรวจประเทศไทยจริงๆ ค่ะ เพราะ เค้าเป็นกลุ่มเดียวที่รู้ว่าพวกมิจฉาชีพ อยู่ส่วนไหนของจังหวัดมั่ง และมีใครคุมดูแลอยู่ แต่เนื่องจาก ไม่มีเงินเลี้ยง งานก็ไม่เดิน ประเทศไทยก็คงไม่เจริญต่อไป
ต่อมาวันที่ 2 ก็ไปตามเรื่องอีก และเวรร้อยก็บอกให้พาไปที่เกิดเหตุ เค้าก็ไปแค่ถ่ายรูปแล้วก็กลับบ้าน ไร้วี่แววอีกเหมือนกัน

วันที่ 3 ก็ไร้วี่แวว

จนเราต้องวิ่งให้เพื่อนเราที่เป็นตำรวจจังหวัดใกล้เคียง ช่วยโทรกระตุ้นให้หน่อย โดยได้รับคำตอบจากเวรร้อยว่า รถอย่างเนี่ย 14 ปี หายไปก็คงไปเป็นซากแล้วแหล่ะ มันเอาไปได้ก็ถอดชิ้นส่วนไม่เหลือแล้ว....ฮั่นแน่ มานรู้แม้กระทั่ง รถเรากลายไปเป็นชิ้นส่วนแล้ว เอ๊ะ หรือว่ามานเป็นคนเอาไปเอง ไอ้เราก็คิดเล่นๆ ในใจ คิดเสียงดังเดียวจะหายไปกับรถอีก

เชื่อมั๊ยว่า ตำรวจทุกคนที่เราคุยด้วยในโรงพักแห่งนั้น รู้หมดเลยนะ ว่ารถรุ่นนี้ หรือรุ่นไหนๆ ก็ตามที่หายไป ไอ้โจรมันจะเอาไปทำอะไร

ตอนแรกหวังมากว่าจะได้รถทำมาหากินคืน เพราะฟังจากตำรวจเล่าแล้วดูดีมากเลย ฟังแล้วเฮ้ยรู้เยอะจิงๆ ไอ้เราต้องโชคดี ได้คืนแน่ๆๆๆๆ แต่บอกได้เลย ไอ้ที่พูดดูดี ฟังแล้วเป็นคนมีข้อมูลเยอะเนี่ย ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย กำจริงๆ แล้วอย่างนี้เพื่อน ๆ จะให้เราคิด รู้สึกยังไง กับประเทศนี้ดีเนี่ย นับวันโจรจะครองเมืองแล้ว เชื่อมั๊ยแถวบ้านเรานะ ขโมยขึ้นกันเป็นว่าเล่นเลย เพราะถนนมันค่อนข้างเปลี่ยว บ้านที่เคยโดนนะ ไปแจ้งความ เรื่องก็เงียบหาย เงียบหายย ไป ไม่มีความคืบหน้าเลย

เศร้าใจ thailand จริงๆ

อยากระบายอีกนิดนึง ว่ารถคันที่หายในสายตาผู้พิทักษ์ มันโกโรโกโสมากเลย แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า รถคันนี้ ทำเงินให้ครอบครัวเรามากกว่า เงินเดือนคุณทั้งชาติเลย

ขอระบายเพียงเท่านี้แหล่ะ รู้สึกว่าบอบช้ำมาหลายวันแล้ว ไม่ใช่แค่เราคนเดียว ทั้งพ่อแม่พี่น้องเลย เครียดจน ไม่สบาย เพราะคิดถึงรถถอ่ะ ต่อไปนี้ก็คงตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป ใจคิดว่า ของหายช่างมัน คนในครอบครัวอยู่ครบก็พอ

คำพูดคำไหนไม่สุภาพลบทิ้งได้เลยนะคะ
ขอบคุณพื้นที่มากๆ ค่ะ ได้ระบายแล้วสุขใจแยะเลยยยย

[KwaNn]

ขอให้ได้รถคืนไวๆนะคับ
เป็นกำลังใจให้

[Sorunya]

เปนกำลังใจให้นะคะ เพราะแม้ แนทเอง เปนลูกตำรวจ
แต่ก้อเข้าใจ ว่าตำรวจไทยมักจะเปนแบบที่ คุณ wannit เล่าจิงๆ

สู้ๆค่ะ

[pong]

มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ระบบงานราชการเป็นกันทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่คนใหญ่คนโต เราก็คือตาสีตา

สาคนนึงแหละ เรียกร้องอะไรก็ไม่ได้ มีเงินอย่างเดียวบางทีไม่พอ ต้องมีอำนาจด้วย ถึงจะทำอะไร

ได้คล่องตัว ป้องก็เป็นคนนึงที่ทำมาค้าขายโดยสุจริต แค่เพียงกิจการเล็กๆ ก็ยังหนีไม่พ้นพวกเอา

รัดเอาเปรียบที่คอยจะมาเก็บค่าโน่น ค่านี่อยู่เรื่อยๆ เจอแทบทุกหน่วยงานเลยค่ะ ปวดหัว จด

ทะเบียนการค้าก็ถูกต้อง ภาษีก็เสียทุกปีไม่เคยเลี่ยง แถมตรงเวลาอีก จะมาอะไรนักหนากับคนค้า

ขาย ขอระบายด้วยคนนะคะ ถึงจะคนละเรื่องก็เถอะ

[maxine]

เป็นกำลังใจให้นะคะ ตำรวจบางกลุ่มมันก็ซังกะบ๊วยอย่างนี้แหละ บางครั้งเราคนไทยทำได้อย่างเดียวคือ ทำใจ สู้ สู้ คะ

[-bow-]

มาให้กำลังใจคุณโอ๋ด้วยคน...

เคยมีกรณีคล้ายๆกับคุณโอ๋เกิดขึ้นกับตัวเองเหมือนกัน แต่เป็นแค่มือถือ
โจรมากระชากไปจากมือ โบว์ก็ตั้งสติรีบขับรถไปแจ้งตำรวจ
แถมตอนอยู่โรงพักโบว์ยังสามารถโทรเข้าเครื่องตัวเองและพูดคุยกะโจรซะด้วย
ส่วนตำรวจไทยเหรอคะ?? นั่งฟังเราคุยโทรศัพท์ เหมือนเราคุยกะเพื่อนอยู่ยังไงยังงั้นเลย
ไม่มีแม้แต่จะช่วยคิดแนวทางว่าควรตะล่อม กล่อมพวกโจรออกมายังไง (คือคุณตำรวจคงไม่คิดจะจับแล้วมั้ง)

สุดท้าย คุณตำรวจบอกเราได้แค่ว่า มันคงเอาไปขายตามร้านแล้ว
โบว์ก็ดันถามซึ่งๆหน้าไปว่า...แล้วจะทำยังไงต่อคะ?...แบบว่าอยากรู้ว่าตำรวจไทยเค้าจะตอบอย่างไร
คุณตำรวจตอบกลับอย่างหน้าแข็งขันว่า "ผมคงต้องลองเดินดูตามร้านรับซื้อครับ" 8O

เอ่อ...คุณพี่คะ เมืองไทยมันคงมีร้านรับซื้อแค่ 10 ร้านสิคะเนี่ย พี่หวังว่าคงจะตามเจออีกหรือคะ :roll:

เศร้าใจกะตำรวจไทยจริงๆ ทำงานแบบแก้ปัญหาเฉพาะหน้า(ตัวเอง)ไปวันๆ
พูดให้ประชาชนสบายใจ แต่เอาเข้าจริง ไม่เห็นตามเรื่องอะไรให้เลย....สลดใจจริงๆค่ะ :cry:

.....ขอยืนไว้อาลัย 3 วินาที.....แล้วส่ายหัวไป-มา 3 ที.....

[kunmuay]

ไม่รู้จาพิมพ์อะไร สู้ๆ แล้วกันนะคะ.. ops:

[catdojo]

ไม่ทราบว่าได้ทำประกันไว้ไหมค่ะ เคยโดนเหมือนกันค่ะ บริษัทประกันเนี่ยแหละค่ะ เจ๋งกว่าตำรวจไทยเยอะเลย เค้าจะตามให้เราเสร็จสรรพ ก็ประมาณเดือนนึงถึงจะได้คืน

[wannit]

คนเรามีอยู่ 2 อย่างคือ ทำ กับไม่ทำ เพื่อนๆ ว่าจริงมั๊ย คนเราถ้าคิดจะทำอะไรด้วยความตั้งใจแล้ว มีรึจะทำไม่ได้ ตร.ไทย ส่วนใหญ่ เลือกที่จะไม่ทำมากกว่า

ส่วนเรื่องโทสับมือถือ เคยมีประสบการณ์เหมือนกันค่ะ น้องชายเคยเอาไปใช้ช่วงนึง แล้วเค้าไปเตะบอล เอาโทสับวางไว้ที่อัฒจรรย์ มีเด็กเวรมาขโมยค่ะ เราแค้นใจมาก มาเหยียบหางเสือ เลยหาข้อมูลจากทางบ.มือถือว่ามันใช้เครื่องเราโทรไปไหนมั่ง ซึ่งตอนนั้นบ.มือถือเช็คให้ แต่ตอนนี้เค้าไม่ทำแล้ว ไอ้เด็กนั่นมันก็ดันใช้มือถือเราโทรออกไปหาแฟนมัน ตอนแรกเราโทรไปขอคืนดีๆ มันบอกว่า ถ้าอยากได้คืน ให้เอามาให้มัน 2 แสน โอ้แม่เจ้า ยั่วโมโหสิ้นดี เจ้าแม่โอ้เลยยั๊วมาก ก็เลนเช็คขอมูลทุกอย่าง จากทุกเบอร์ที่มันโทร ได้ทั้งชื่อเจ้าของเบอร์มาทุกคน รวมถึงที่อยู่ด้วย เราก็ไปแจ้งความ เอาข้อมูลให้ตำรวจ เผอิญตอนนั้นรู้จักกับสารวัตรเค้าถึงช่วย แล้วตำรวจก็ไปเชิญเจ้าของเบอร์ทุกคนมา แค่นั้นแหล่ะ สาวไปถึงขโมยทันที สรุปว่า เด็กเวรที่ขโมยไปนะ มันมี 2 คน เป็นลูก สจ.คนนึง และก็หลาน สจ. อีกคนนึง เศร้าใจจริงๆ แล้วต่อจากนั้น มีตำรวจนายหน้า เข้ามาขอเจรจากับเราเพื่อไม่ให้เราเอาเรื่องเด็ก เพราะว่ามันเป็นลูกหลาน สจ. โชคดีที่สารวัตรที่เรารู้จัก เค้าไม่ให้เรายอมความแหล่ะ มัน 2 คนเลยซวยไป เพราะ คำว่า 2 แสน อิอิ สะใจจริงจริง

[zen]

มาเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เพราะเราก็โดนเหตุการณืแบบนี้เหมือนกัน รถของเราหายไปเมื่อ ตุลาคม ปี50 จอดไว้ในรั้วบ้าน แล้วรถคันที่ใช้ต้องใช้กุญแจของมันไขเท่านั้น คุณโจรใจกล้าเลยงัดบ้านเข้ามาเอากุญแจ แล้วขับออกไป คุงแฟนตื่นมาเข้าห้องน้ำ แอบไปแง้มม่านดู ตกใจแทบตาย นึกว่าตัวเองเมาเอารถไปจอดที่อื่น รีบวิ่งลงมาดู สิ่งที่เห็นคือประตูเหล็กดัดที่ใช้เหล็กอย่างหนา โดนงัดซะง้าง กุญแจรถและนาฬิกามันเอาไป แต่กระเป๋าตังที่วางคู่กันมันไม่เอา ในรถของมีค่าเพียบ เพราะเราใช้รถเหมือนเป็นบ้านและที่ทำงานเคลื่อนที่ มีนาฬิกาอีกเรือนอยู่ในรถ กล้องดิจิตอล กล้องวีดีโอ และอีกมากมาย เรารีบไปแจ้งความ แต่ประโยคที่ทำเอาเราพูดไม่ออก คุณตำรวจพูดทำนองว่า ตัวเราเองรึป่าวที่โกหกจะเอาเงินประกันรถ เราน้ำตาร่วงเลย คุงแฟนปลอบใจว่า นี่ถ้าเรานามสกุลใหญ่ๆหน่อย ปานนี้คงได้รถคืนมาแล้ว อย่าท้อน่ะค่ะ คนที่เขาได้รถคืนก็ยังมี ท้อได้แต่อย่าถอย