ประเทศใคร.. ในหนึ่งวัน

[yourfwd]

ทางไปโรงเรียนประถมที่ชายแดนใต้

04.40 น. เส้นทางเดินในหมู่บ้าน ทหารตำรวจ กลุ่มหนึ่ง ออกตรวจการสำรวจความพร้อม ก่อนที่ผู้คนจะเริ่มออกมาทำกิจวัตรกันยามเช้า พระที่ออกบิณฑบาต พ่อค้าแม่ขายที่ต้องออกมาขายของตลาดเช้า เด็กนักเรียนที่ต้องเดินทางไปโรงเรียน การศึกษา ทางเดินสำหรับผู้คน ที่ต้องการอนาคต ..ที่ ชาติ ต้องให้การ คุ้มครอง...

[yourfwd]

ทางอีกเส้นที่...

09.30 น. ผู้คนส่วนหนึ่งในประเทศได้ทราบข่าวการจากไปของ ผู้หมวดหนุ่มที่เลือกไปปฏิบัติหน้าที่สามจังหวัดชายแดนใต้ ผู้หมวดตายในขณะกำลัง ออกลาดตระเวนเส้นทางเดินรถ ผู้คนรับทราบข่าวการตายของหมวด และรู้ว่าเป็นการตายในวันเกิดของหมวด วันที่หมวดไม่ได้ฉลองวันเกิด หมวดเลือกไปเฝ้าถนน

ทางอีกเส้นที่... ต้องการคนเสียสละ มาคุ้มครอง

[yourfwd]

รถไฟลอยฟ้าและใต้ดินยามเช้า ในเมืองหลวง

10.45 น.

นักศึกษาสาว ในมือ ถือหนังสือพิมพ์บันเทิงที่ลงข่าว คู่รักดาราหนุ่มสาว ประกาศแยกทางกัน

นักศึกษาหนุ่ม คุยกันเรื่องแกมคอมพิวเตอร์ตัวใหม่ที่กำลังเปิดตัว

ชายวัยทำงาน อ่านข่าวตลาดหุ่นและการลงทุน

สาววัยทำงาน อ่านหนังสือแฟชั่น

คู่รักหนุ่มสาว คุยกันถึงภาพยนตร์เรื่องใหม่ที่จะไปดู

ชายวัยทำงานมานาน อ่านหนังสือพิมพ์ฟุตบอล เพื่อหาข้อมูลในการตัดสินใจเล่นพนันบอล

หญิงวัยทำงานมานาน ยิ้มกับข้อความที่ได้รับในมือถือจากหนุ่มน้อยในอินเตอร์เน็ต

…. รถไฟฟ้า ทั้งใต้ดินและลอยฟ้า ไม่มี ทหารตำรวจ ต้องถือปืนยืนเฝ้า

เมืองหลวงไม่ต้องมี คนมีอาวุธ มาคุ้มครอง ?

[yourfwd]

โรงเรียนมัธยมที่ต่างจังหวัด

12.30 น. ที่ โรงเรียน มีการเลือกตั้งประธานนักเรียน พี่ๆ ชั้น มัธยมปลาย เดินแจกเอกสารหาเสียงในโรงอาหาร บ้างกลุ่มก็จัดเวทีเล็กๆ เพื่อพูดถึงสิ่งที่ตนจะทำให้โรงเรียน เด็กหลายคนสนใจกิจกรรมเลือกตั้งที่โรงเรียน ปราณี นักเรียนหญิงมัธยมปลาย ห้องเรียนเก่ง เดินผ่าน กิจกรรม ดังกล่าว อย่างไม่สนใจ เป็นปกติที่ห้อง ของปราณี จะสนใจการเลือกตั้งน้อยกว่า เด็กห้องกิจกรรม เป็นอย่างนี้มาทุกปี ห้องเด็กเรียน จะตั้งใจเรียน

เพราะทุกคนไม่อยากเสียเวลาส่วนตนในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในคณะ ที่ตนหมายมั่น

นายอำนาจ ใหญ่คับฟ้า ลูกนักการเมืองท้องถิ่นรู้ดีว่าตนเรียนหนังสือไม่เก่ง ชอบทำกิจกรรมและต้องการเตรียมตัว ไว้วันหนึ่ง เมื่อเขาโตขึ้นเขาจะต้องเป็นนักการเมือง เหมือนพ่อและบรรดาญาติของเขา แต่เขาต้องการมากกว่านั้น เขาต้องเป็นนักการเมืองระดับประเทศให้ได้ ปีนี้ นายอำนาจ จึงลงเลือกตั้งเพื่อเป็นประธานนักเรียน อำนาจ ชอบที่จะทำกิจกรรมที่ต้องโต้วาที

เพราะเขาสังเกตได้ว่า การฝึกโต้วาทีน่าจะช่วยให้เขามีทักษะ เพียงพอที่จะทำงานการเมืองในอนาคตได้

แต่ ด.ช. วินัย ยังคงรักประเทศไทย เจอทางเลือกใหม่ของชีวิต เขามั่นใจเขาทำได้แน่ๆ เขาสังเกตแล้วเขามีพรสวรรค์ที่ทำให้เพื่อนหัวเราะ และเขาใฝ่ฝันจะเป็นตลกดังคับฟ้า วงการบันเทิงไทย หลังจากที่เขาได้ดูรายการสัมภาษณ์หลายวันก่อน ที่เปิดใจการทำงานของตลก ในบ้านหลังใหม่ราคาเกือบร้อยล้านบาท ความก้าวหน้าในอาชีพ วงการบันเทิง เขาเห็นตลกดังคนเดิมอีกครั้งทางจอทีวี ในงานประกาศผลรางวัลบันเทิง

ตลกคนดังกล่าว เป็นพิธีกร และ เขาชอบที่จะได้อยู่ถามกลางๆสาวสวยมากมาย เช่นตลกคนดัง

[yourfwd]

ห้องทำงานนักการเมืองใหญ่ในสภา นักวิชาการ

14.30 ศ.ดร.รู้จริง เรื่องเมืองไทย ผู้บริหารมหาวิทยาลัย ต้องไปให้ข้อมูล เกี่ยวกับการศึกษาและเรื่องการพัฒนาอุตสาหกรรมของประเทศ ว่าต้องดำเนินการไปทางไหน นักการเมืองสงสัยว่าเหตุใดประเทศเราถึงไม่มีบริษัท ที่มี องค์ความรู้ของตนเอง และสามารถแข่งขันได้กับตลาดโลกเหมือน ดังประเทศเกาหลี หรือมาเลเชีย อะไร คือความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ในการสร้างนโยบายพัฒนาประเทศที่ผ่านมา และเป็นไปได้ไหมที่เราจะพึ่งตนเองได้ทางการผลิต นักการเมืองผู้มีวิสัยทัศน์ เชื่อว่า การผลิตได้เองคือความมั่นคงของชาติ

นักการเมืองใหญ่ ในสภา “เป็นไปได้ไหมที่เราจะสนับสนุนให้เกิดการสร้างงานเองของคนในชาติ”

ศ.ดร.รู้จริง เรื่องเมืองไทย “ได้ครับ แต่ การสร้างงานจะช้ากว่าการสนับสนุนให้ต่างชาติมาลงทุน”

นักการเมืองใหญ่ ในสภา “แล้วเราจะทำอย่างไรให้ เกิดบริษัทข้ามชาติด้านเทคโนโลยีของเราเองเหมือนอเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลี ก็ได้ ผมยังจำได้ตอนผมเป็นนักการเมืองใหม่ๆ เกาหลียังตามหลังบ้านเราอยู่เลย”

นักการเมือง รำลึกความหลัง เมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว ที่ เกาหลีใต้ ยังส่งคนมาดูงานการเกษตรที่ประเทศไทย

ศ. ดร.รู้จริง เรื่องเมืองไทย “ได้ครับ เราทำทั้งสองทาง สนับสนุนโครงการบ่มเพาะธุรกิจในระดับอุดมศึกษาเพื่อให้ อาจารย์และนักศึกษานำองค์ความรู้มาสร้างธุรกิจ อันนี้เป็นการพัฒนาระยะยาว และเราก็สนับสนุนให้ต่างชาติมาลงทุน ในนิคมอุตสาหกรรมที่เราพัฒนา อันนี้เป็นระยะสั้น ทำให้เกิดการสร้างงานและการถ่ายทอดเทคโนโลยีไปในตัว”

ผู้บริหารมหาวิทยาลัยทางวิศวกรรมเสนอนักการเมือง ทั้งๆ ที่เขารู้ความจริงดีว่าหากทำเช่นนี้คงยากที่จะทำให้ อุตสาหกรรมไทย เติมโตขึ้นมาเป็นอุตสาหกรรมหลักของชาติได้ อย่างมากธุรกิจจากองค์ความรู้ที่บ่มเพาะในมหาวิทยาลัย ก็เป็นเพียงธุรกิจที่ ขนาดเล็กที่ต่างชาติ ไม่สนใจ ยากที่จะเกิดบริษัทชั้นนำในตลาดโลกได้ อย่างที่ อเมริกา ญี่ปุ่น หรือ เกาหลี

และเขาเองไม่เคยเชื่อเลยว่านักศึกษาไทยจะทำได้สำเร็จ ในเมื่อเขาที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำจากต่างประเทศ และผลการเรียนดีที่สุดในขณะนั้น ยังไม่รู้เลยว่าจะสร้างบริษัทชั้นนำของโลก ตามที่นักการเมืองต้องการได้อย่างไร

และที่สำคัญเขาเพิ่งตกลงรับเป็นที่ปรึกษาอย่างไม่เปิดเผยให้ บริษัทเอกชนที่ทำธุรกิจพัฒนาที่ดิน เพื่อสร้างนิคมอุตสาหกรรมให้บริษัทข้ามชาติ มาลงทุนตั้งโรงงานอุตสาหกรรมในประเทศไทย

“วันชัย ค่อยดูเถอะ ถึงคร่าวข้าแล้ว ที่จะรวยกว่าเอ็ง ในที่สุดฟ้าก็ให้โอกาสคนเรียนเก่งกว่า เช่นกู”

[yourfwd]

นักข่าวที่ตระเวนถ่ายภาพที่ปลายด้ามขวาน

15.40 น. มานพ อายุ 34 ปี เดินทางโดยรถไฟจากหาดใหญ่ไปสุไหงโกลก เขาตั้งใจ จำถ่ายภาพ การเดินทางวิถีชีวิตของชาวบ้าน ในสามจังหวัดไปลงในบล็อกส่วยตัวของเขาเพื่อเล่าเรื่องราว ที่มีพื้นที่ให้น้อยเหลือเกินในสื่อส่วนใหญ่ในปัจจุบัน

ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์ เขาเป็นนักข่าวประจำหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง บ้านเกิดดังเดิมของเขาไม่ใช่คน ปักษ์ใต้ แต่งานที่เขาทำ ทำให้เขาตัดใจไปจากดินแดนแห่งนี้ไม่ได้

วันนี้เขาได้รู้ข่าวผู้หมวดหนุ่ม วัย 24 ตายจากไปอีกคน

จากการปฏิบัติหน้าที่ เขาเองสงสัยว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ คนเหล่านี้มาทำงานในที่เสี่ยงภัยเช่นนี้ กว่า 4 ปีที่เขาทำงานในดินแดนแห่งนี้ เขาได้สัมผัสชีวิต ของผู้คนที่เสียสละ ครู ตำรวจ ทหาร เจ้าหน้าที่ ที่ต้องให้บริการสาธารณะ แก่ บุคคลในพื้นที่ ชาวบ้านที่ต้องการอยู่กันอย่างสงบสุข ที่มีที่ยึดเหนี่ยวเดียวกัน ความเป็นชาติเดียวกัน...

เขาเองไม่รู้ว่า ชาติเดียวกันคืออะไรเขาไม่รู้

เขาต้องการถ่ายทอดให้คนส่วนอื่นได้รับทราบ และไม่อยากให้ลืมว่าที่แห่งนี้ยังมีอยู่และเรียกว่า ประเทศไทย เช่นกัน เหตุการณ์ความรุนแรงยังเกิดขึ้นทุกวัน ผู้ปฎิบัติหน้าที่ เสียชีวิตก่อนวัยอันควร

เขาเริ่มรู้ตัวว่าเขาจากดินแดนแห่งนี้ไปไม่ได้ หากเขาไม่ทำหน้าที่นักข่าว จะมีใครมาทำข่าว เพื่อนนักข่าวคนอื่นเท่าที่เขาพูดคุยคงไม่มีใครกล้ามา แล้วภาพที่เขาอยากให้คนส่วนอื่นได้เห็น จะมีใครรู้ดีไปกว่าเขา ว่า เขาอยากเห็นภาพอะไร

นับจากวันแรกที่เขาเดินทางมายังดินแดนแห่งนี้ เขาเดินทางถ่ายภาพ เขาไม่รู้ว่าเขาตามหาภาพอะไร ภาพอะไรที่เขาอยากเห็นและอยากให้คนอื่นได้เห็น

4ปีที่เขาเดินทางถ่ายภาพ ทำให้ภาพที่เขาอยากเห็นและอยากให้คนอื่นได้เห็นชัดขึ้นเรื่อยๆ จนวันนี้เขารู้ว่า ภาพที่เขาอยากให้คนส่วนอื่นได้เห็นคืออะไร

“คนที่กำลังเสียสละ ทุกข์ทุกคน”

ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะรู้ว่า ภาพที่เขาอยากให้คนที่ไม่ได้อยู่ในดินแดนสามจังหวัดได้เห็น คือภาพอะไร แต่เขาก็อยากจะถ่ายภาพเหล่านี้ต่อไป และเขาเองก็ไม่อาจจาก ภาพที่เขาเห็นมาได้

ภาพ คน ที่กำลังเสียสละกว่าเขา…

รถไฟเดินทางไปปลายทางที่ปลายด้ามขวานของประเทศไทย

เขาอยากให้คนไทยที่เหลือได้เห็นภาพเดียวกับเขา

เขาจะถ่ายภาพต่อไป เพื่อว่า...

วันหนึ่งภาพที่เขาถ่ายจะช่วยให้คนไทยเห็นภาพเดียวกัน

[yourfwd]

โต๊ะทำงานของคนกลัวตัวตาย

".....ท่องคาถาเอาไว้ว่าไม่อาจตาย ทุกๆลมหายใจมีไว้รอเธอ หลั่งเลือดทาแผ่นดินภาคภูมิเสมอ ฉันจะเคียงข้างเธอ........บนแผ่นดินของเรา..."

... ... ...

รู้ว่าเสี่ยงทุกครั้งที่ออกทำงาน
อะไรก็เกิดขึ้นได้ทุกวินาที
ปลอบใจตัวเองไว้ตลอดว่าตายไม่ได้
แต่ถ้าเกิดมีวันนั้นจริง ๆ ก็ไม่เสียดายนะ
เกิดมา ตายครั้งเดียว ไม่เคยกลัว
ตายเพื่อชาติ ไม่กลัวและไม่เสียดายเลยจริง ๆ

(คัดจาก http://polize.diarysisi.com/?20080113 บันทึกของหมวดตี้)

เป็นข้อความที่ผมได้อ่านจากหน้าเว็บบล็อก
ที่ไว้บันทึกเรื่องราวประจำวันของผู้หมวดหนุ่มวัย 24

วันนี้ผมตั้งใจจะเขียนบทความในหนังสือเล่มใหม่

เรื่องราวเกี่ยวกับการแย่งบ่อน้ำสาธารณะของหมู่บ้าน มาเป็นประโยชน์ของตนในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ต่อจากเรื่องสั้นในหนังสือ “สิ่งที่พ่อไม่เคยรู้”

แต่ผมไม่สามารถเขียนหนังสือได้ ข่าวการตายของผู้หมวดทำให้ผมต้องนั่งอ่าน เรื่องที่ผู้หมวดเขียนเอาไว้ในอินเตอร์เน็ตทั้งวัน หลายวัน

การตายของหมวด ทำให้ผม ละอายใจ

ผมอยากทำอะไรได้มากกว่านี้

ความรู้ที่ผมมีความจริงที่ผมมองเห็น
ช่างมีค่าน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับความเสียสละที่หมวดมี

ผมไม่รู้จะทำสิ่งใด

บ้านเมืองที่หมวดมองเห็น
ภาพประเทศที่หมวดแบกไว้

ผมไม่รู้ว่าประชาธิปไตยขนานไหน จะเหมาะกับสังคมเรา

ผมรู้แต่ว่า ขนาดบ้านเมืองเราที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ที่ทรงงานอย่างเสียสละให้เห็นเป็นตัวอย่างผู้นำที่ดียิ่ง บ้านเมืองเรายังมีปัญหาทางการเมืองมาตลอด แล้ว การปกครองแบบอื่นๆ ที่ไม่มีตัวอย่างผู้นำที่เสียสละ จะนำพาประเทศชาติได้หรือ

ผมอยากให้คนไทยตื่นขึ้นจากความเห็นแก่ตัว ลุกขึ้นมาสู้กับความชั่วช้าทั้งหลาย ทำให้คนเลวกลัว เปิดทางให้คนเสียสละได้นำพาแผ่นดิน

อยากให้ทุกคนทำหน้าที่ตน อย่างรับผิดชอบ
เพราะคนที่ทำหน้าที่รักษาแผ่นดิน ที่เสียสละ ตายแทนเรา...

อายุน้อย ลง กว่าเรา ทุกวัน


ผมอยากให้ฝันของผู้เสียสละเป็นจริง

การปกครองที่ได้ผู้นำที่เสียสละ รับผิดชอบ เป็นผู้นำพาแผ่นดิน
และเดินตามพ่ออย่างไม่หลงทาง…

ผมจึงตัดสินใจเขียนเรื่องสั้น เรื่องนี้ขึ้นมา
ขณะที่กำลังฟังเพลง "สุดแผ่นดิน"

นี้ คือ สิ่งหนึ่ง ที่ คน รักตัว กลัวตาย พึงทำ

เพื่อ รับผิดชอบ ต่อ โอกาส ที่ได้รับ จากผู้ที่เสียสละ ที่ตายแทน ตน

21.00 น. ประเทศใคร ?.. ในหนึ่งวัน

[yourfwd]

เพลงที่ หมวด ชอบ

[yourfwd]

เรื่องสั้นที่ได้รับจากการ ส่งต่อกันทาง Facebook ในขณะนี้

ประเทศใคร.. ในหนึ่งวัน

ขอบคุณเจ้าของบทความเรื่องสั้นนี้ขออนุญาตนำมาส่งต่อ

[myzoc]

ขอบคุณคุณ yourfwd มากค่ะที่เอาเรื่องสั้นดีๆมาแบ่งปันกัน
ขอบคุณเหล่าผู้เสียสละมากๆค่ะที่ทำให้ประเทศไทยยังคงอยู่ เจนนี่จะทำหน้าที่สื่อที่มีความรับผิดชอบค่ะ
จะพยายามรับผิดชอบเพื่อไม่ให้คนที่เสีสยสละต้องทุกข์อีกต่อไปค่ะ