วันนี้รู้สึกอารมณ์บ่จอย...หงุดหงิดกับเรื่อง ที่นําไปซึ่งความแตกสามัคคี

ขนาดบอกว่าเป็นคนมองโลกในแง่ดีนะเนี่ย

บางครั้งที่มีคนใช้วจีกรรมทำให้เราไม่สบายใจ

จะพยายามใช้ทางพระเข้าข่ม...นึกไว้เสมอว่า

คนทุกคนในโลกนี้เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

แต่วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ สงสัยเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงมาก

กลางคืนเย็นจัด กลางวันร้อนจัด (โทษอากาศไว้ก่อน)

พอได้เห็นถ้อยคำที่มากระทบกระเทือนเรา

เห็นช้างเท่าหมูเลย...

รู้สึกทันทีว่าฮึ่ม... (แต่ไม่แฮ่)...ต้องโต้ตอบบ้าง

ก็พูดกลับไปนิดหน่อยพอประมาณ

พูดไปแล้วมาคิดทบทวนตัวเองตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองน่าเกลียดจังเลย

ทำไมไม่คุมสติตัวเองให้อยู่


ทำไมฉันต้องให้อภัย

...พวกเราส่วนมากมักจะติดอยู่ที่จุดนี้ และถามว่า

"ทำไม ๆ ทำไม ถึงต้องให้อภัย?

...ทำไมคนที่ทำผิดด่อฉันไม่ต้องชดใช้ค่าความผิดของเขาก่อนเล่า?
.........................................................

...ถ้ามีการตัดสินความเกี่ยวกับเรื่องนี้ตามธรรมชาติ

ก็หมายความว่าจะต้องมีใครสักคนเป็นผู้ชำระชดใช้

...การให้อภัยดูจะเป็นเรื่องง่ายเกินไป

ควรจะเป็นตาแทนตา โลหิตชดใช้ด้วยโลหิตมากกว่า

...ใช่ คุณอาจต้องการฟันแทนฟันในการตอบแทนหรือแก้แค้น

แต่จะเรียกร้องอะไรเป็นค่าชดใช้..........................

...แล้วการแก้แค้นล่ะ?

ถ้าคุณไม่อาจจะได้รับการชดใช้ที่เหมาะสมจากศัตรู

อย่างน้อยคุณก็อาจจะล้างแค้นได้

โดยการกระทำกลับต่อเขาเหมือนที่เขาได้กระทำต่อคุณ

...การกระทำเช่นนี้ก็เท่ากับว่าคุณได้กระทำตัวเอง

ให้ตกต่ำลงไปเท่าเทียมกับศัตรูของคุณ

มึคำกล่าวไว้ว่า "การทำร้ายจะทำให้คุณอยู่ต่ำกว่าศัตรูของคุณ

การผูกพยาบาทจะทำให้คุณเท่าเทียมกับศัตรูของคุณ

แต่การให้อภัยจะยกคุณขึ้นเหนือทั้งหมด"



...การให้อภัยและการลืมนั้นเกี่ยวข้องกัน

แต่การให้อภัยนั้นต้องมาก่อนการลืม

ในการให้อภัย ผู้นั้นจะต้องย้อนคิดถึงความเจ็บปวดความสะเทือนใจ

และการอยุติธรรมที่ได้กระทำไปแล้วก่อน

...ส่วนการลืมเป็นการละเลยไม่สนใจว่าฝ่ายตรงข้ามทำร้ายอะไรเรา

โดยการขับไล่ความรู้สึกที่ว่ามีผู้กระทำผิดต่อเรา..................

การลืมนั้นเป็นแง่ลบและเป็นการนิ่งเฉย

การให้อภัยเป็นแง่บวกและเป็นการสร้างสรรค์

ก่อนที่ผู้ใดจะสามารถให้อภัยและลืมได้

ผู้กระทำให้ขุ่นเคืองและผู้ถูกกระทำต้องรำลึกร่วมกัน

คิดถึงการกระทำผิดที่ได้กระทำไปร่วมกัน

จบสิ้นความรู้สึกนั้นร่วมกัน เสริมสร้างพันธมิตรใหม่ร่วมกัน

และลืมเลือนทุกสิ่งที่ผ่านมาด้วยกัน

การทบทวนความจำ การเสริมสร้างใหม่

การให้อภัยและการลืมล้วนแต่จะช่วยให้เราได้เพื่อนอีกคนหนึ่งกลับมา