ได้รับ Fw mail มาค่ะ "มีลูกต้องอ่าน"

[Supermink]

โปรดอ่านให้จบ เป็นประโยชน์กับทุกๆ ท่าน อุทาหรณ์จากการยัดเยียดการเรียนเกินไป ทำให้เด็กสติขาดเรื่องจริงที่ใหญ่ที่สุดในชีวิต

หวัดดีค่ะ... ก่อนอื่นจะเล่าเรื่องให้ฟังค่ะ... เพิ่งได้รับทราบมาเหมือนกันจากปากของเพื่อนทั้งน้ำตา... และคิดว่ามีประโยชน์ไม่มากก็น้อย... เพื่อนคนนี้ไม่ได้ติดต่อมานานประมาณเกือบๆ 4 ปีเห็นจะได้... คือไม่สนิทเท่าไร แต่พูดคุยกันได้ และตอนนี้เพื่อนมีลูกแล้วค่ะ... แต่มีเพื่อนน้อย เพื่อนแต่งงานกับวิศกร(สามี)ที่เก่งมากค่ะ และตัวเพื่อนเองก็จบมหาลัยเอกชน ก็เกียรตินิยมอันดับ 2 ด้านภาษาต่างประเทศค่ะ คือเหมาะสมถึงไม่รวยมาก แต่ก็เกินปานกลางนะคะ พอแต่งงานก็ไม่ได้ติดต่อใคร แต่ทราบว่ามีลูก ณ. ปัจจุบันก็ 5 ขวบกว่าแล้วค่ะ ได้โทรไปหาเพื่อน เพระตอนนี้เรามีลูก 4 ขวบกว่าค่ะ ก็หาข้อมูลเรื่องการเรียนในนี้เป็นหลัก และอาศัยถามคนอื่นด้วย และไม่อายที่จะถามด้วย เพราะคิดว่ายิ่งรู้มาก ก็ยิ่งดี จึงได้โทรไปหาเพื่อนค่ะ และถามเรื่องลูก สิ่งที่ได้รับ คือ การปล่อยโฮอย่างแรง ร้องไห้จะเป็นจะตายเดียวนั้น เราก็ตกใจ เฮ้ย แกเป็นไรว่า เป็นไร....


มันบอกว่ามันอึดอัด มันจะบ้าอยู่แล้ว ปรึกษาใครก็ไม่ได้ ทุกวันนี้มันถูกตราหน้าว่าเป็นคนผิด... “ผิดอย่างร้ายกาจ” จากครอบครัวสามี และ แม่ตัวเอง มันปรึกษาใครก็ไม่ได้ เพราะพื้นฐานคือ... ทั้งสามีและเพื่อน เป็นคนเสียเงินเท่าไรเท่ากัน แต่อายหรือไม่สมบูรณ์ไม่ได้ ดังนั้นมันจึงไม่ปรึกษาใครเลย เพราะมันอายและไม่อยากให้ใครดูถูกมัน เรื่องคือ... ลูกชายเข้าเรียนตอน 3 ขวบกว่านิดๆ ได้เข้าเรียนในระดับโรงเรียนดังเลย ค่าเทอมเป็นแสน คอมพร้อม เพื่อนดี สังคมดูดี เพอร์เฟ็กและโรงเรียนเป็นที่หมายตามักมาก ... ให้ข้อมูลผิดนิดค่ะ คือลูกชายเพื่อน อายุจะ 7 ขวบแล้วค่ะ ที่นี้โรงเรียนดัง ก็พ่อแม่ต่างก็ผลักและดันกันสุดฤทธิ์(มันบอกอย่างนี้ค่ะ) เงินพร้อมซะอย่าง ก็คุยกันต้องติวอย่างนั้น ต้องครูคนนี้ ฝรั่งคนนี้ ต้องเรียนนี้เสริม เจ๋งค่ะ เพื่อนก็เป็นเช่นนั้น และมันบอกว่าก็มีการเม้มที่เด็ดๆ ไว้ไม่บอกใครก็มี........ฮื่อ....


ที่นี้... ลูกเรียนวันจันทร์ – ศุกร์ ยัน 6 โมงเย็น และเป็นอย่างงี้ มาตั้งแต่ อนุบาล 1 ถึง 3... เข้านอน ไม่เกิน 3 ทุ่ม เพราะต้องตื่นเช้าไปส่ง ตื่นตอน... ตี 5 ครึ่ง เพราะเพื่อนมีบ้านในหมู่บ้านใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่นอกเขตและห่างจากโรงเรียนค่อนข้างมาก ออกจากบ้านไม่เกิน 6 โมงเช้าเท่านั้น และไปถึงโรงเรียน ประมาณเกือบ 7 โมง วันเสาร์... เรียนพิเศษเสริม เริ่ม 8 โมงเช้าถึง บ่ายโมง และ ตอนบ่าย 3 เรียนว่ายน้ำ จึงได้กลับบ้าน ส่วนวันอาทิตย์... ครึ่งวันเช้าเรียนที่สถาบันคุมองต์ เสริม ครึ่งวันหลังผักผ่อน... ตอน 1 ทุ่มวันอาทิตย์ ต้องทบทวนงานและเตรียมความพร้อมเพื่อไปเรียนวันจันทร์ และแนะนำจากพ่อและแม่ ไม่เกิน 3 ทุ่มเข้านอน


และเหตุการณ์ที่มันเล่าแบบสะเทือนใจตอนหลังคือ ....ลูกไม่มีเพื่อนในหมูบ้านเลยสักคนเดียว...เพราะไม่ได้คุยกับใครอยู่แล้ว สังคมเมืองของแท้ ปั่นแต่จักรยานของเค้าเท่านั้น วันนั้น... วันอาทิตย์ ลูกก็ปั่นจักยานไม่ยอมเข้าบ้าน แม่ก็เรียกให้มาอาบน้ำได้แล้ว 6 โมงเย็นแล้ว เตรียมกินข้าว และทบทวนการบ้าน... ลูกก็ไม่ฟัง จนเพื่อนและสามีโมโห บอกว่า เสียงดังนะคะ ....เข้าบ้านเดียวนี้ เข้าบ้านเลย ทำไมดื้ออย่างนี้ ยิ่งโตยิ่งดื้อ (เพื่อนว่าลูก) จะไม่ให้ขี่จักรยานอีกต่อไป ตัวสามีก็ไปดึงจักรยานออกจากลูก และแม่มาจับลูกเข้าบ้าน สามีบอกว่า... ป๋าจะโยนจักรยานทิ้งซะ ถ้าทำอย่างนี้อีก ลูกชายเข้าไปกอดขาพ่อ... และยกมือไหว้ ป๋าอย่าทำ หนูไม่มีเพื่อนที่ไหน จักรยานคือ เพื่อนของหนู หนูมีจักรยานเป็นเพื่อนเท่านั้น... ป๋าอย่าทำนะ ทั้งเพื่อนและสามีก็ไม่ใส่ใจอะไร เพียงต้องการให้เข้าไปอ่านหนังสือเท่านั้น


และ... อีกเหตุการณ์หนึ่ง กว่าจะจับใจความได้มันร้องไห้ไม่หยุดเพื่อนร้องไห้เหมือนจุดพลุเลย... ลูกกลับจากบ้าน คุยกับพ่อและแม่ อยากดู อุลตร้าแมน มดเอ๊กช์ บ้าง เพื่อนๆ คุยกันที่โรงเรียน... เค้าไม่รู้เรื่องเลย เพื่อนยังบอกว่าที่บ้านไม่มีทีวีหรือไง (เด็กอนุบาลนะค่ะ) ทำให้เค้าไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนๆ... เค้าได้ดูแต่การ์ตูนเสริมความรู้ เช่น ถ้าดู UBC ก็ประมาณ ดอร่า หมาบลู ประมาณนี้... สามีและเพื่อนบอกว่า ลูกอย่าทำตัวไร้สาระได้หรือเปล่า ตอนนี้เพื่อนๆ ลูกอยากทำอะไรก็ปล่อยเค้าไป การ์ตูนมีแต่ความรุนแรงไม่เสริมความรู้อะไรเลย เราได้เปรียบ... เราใช้เวลาทบทวนและเรียน... ในขณะที่คนอื่นเค้าไร้สาระ... ลูกลองคิดดู... โตขึ้นลูกก็จะเป็นนายของคนพวกนี้ และคนพวกนี้จะไม่เหนือลูกเด็ดขาด การสอนจะประมาณนี้ตลอด... แต่เพื่อนบอกว่า เค้าและสามีทำดีที่สุดและ ให้ในสิ่งที่ดีที่สุด ที่คนทั่วไปบางทีก็ให้ไม่ได้ด้วยซ้ำไป...


ที่นี้หนักสุด... ต้องติว เข้า ป. 1 ที่นี้เวลาเล่นแทบน้อยมาก... แต่ก็ได้ติดที่ ป. 1 ตามที่หวังไว้ แต่ก็ต้องเรียนเสริมเหมือนเดิม... ฯลฯ จนถึงวันที่ลูกทนไม่ได้... จนลูกโกรธจนตัวสั่น... และพูดว่า เค้าจะไม่เป็นคนดี... เค้าเบื่อที่สุดแล้ว... เค้าอยากเล่นฟุตบอล... เค้าอยากวิ่งเล่น... อยากดูการ์ตูน... อยากอ่านขายหัวเราะให้พ่อแม่อนุญาตอ่านให้ฟัง... เค้าเกลียดพ่อและแม่... ทำไมต้องบังคับ... ทำไมต้องอาย... ทำไม เค้าจะเป็นคนชั่ว... (เพื่อนมันบอกว่า ลูกพูดจนลิ้นพันกัน ตัวสั่นไปหมด จับลำดับคำพูดยาก (ป 1) อะไรก็พูดๆๆๆๆ ออกมา ร้องไห้ หน้าแดง กำหมัด ขว้างข้าวของ เสียงดัง ในระหว่างนั้น สามีและเพื่อนก็ใช้เสียงดังเพื่อหยุดพฤติกรรม แต่ไม่เป็นผล ยิ่งดัง ก็ยิ่งดังใส่ จนเด็กเป็นลม คงสะสมมานาน


พอผ่านไปสักระยะ... จนทางโรงเรียนมีจดหมายมาถึงเพื่อเชิญผู้ปกครองไปพบ พอไปถึงโรงเรียน ทางครูบอกว่า... ตอนนี้น้องมีอาการเหม่อลอย... ไม่มองกระดาน... และไม่มีปฎิสัมพันธ์กับเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว... ให้ทำอะไรทำได้หมด แต่ทำไปอย่างให้จบไป ไม่มีอารมณ์ร่วมแม้แต่น้อย บางครั้งก็มีน้ำตาเอ่อ... แต่ไม่ไหลออกมาเป็นระยะ และพูดน้อยลง ใช้สายตาและท่าทางคิดมากขึ้น....ฯลฯ เพื่อนและสามีไม่ยอมรับและไม่เชื่อ ก็สักพักใหญ่ๆ จึงไปพบหมอที่สมิติเวช หมอแจ้งว่า... น้องกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างแรง บวกกับเก็บกดภายในสิ่งที่ฝืนความรู้สึกมานาน... จนระเบิดออกมาเหมือนคนเสียสติ เค้าไม่ได้บ้า... หรือพิการทางสมอง... แต่เค้าปิดกั้นทุกสิ่งทุกอย่างเอง... ไม่รับเอง... ไม่เอาเอง... ซึ่งตรงนี้น่าวิตกคือ แล้วเมื่อไรเค้าจะรับ และเปิดใจกลับมาเหมือนเดิม สมาธิและจิตใจได้ถูกตัดด้วยตัวเค้าเอง... เค้าอยากอยู่แต่ในโลกจินตนาการที่เค้าคิดว่านั้นคือความสุขของเค้า... ไม่อยากออกมาเลยด้วยซ้ำ... คงต้องใช้เวลามาก เพราะถ้าเรารู้ว่าเค้าสมาธิสั้น... เรามีทางแก้ ถ้าเค้าเป็นดาวน์... เรารู้วิธี แต่เค้าเลือกเองที่จะปิดตัวเองอย่างเด็ดขาด... ถ้าปล่อยไว้จะกลายเป็นคนวิกลจริตทางความคิดในอนาคต ทุกวันนี้ผลคือ... สามีก็ยอมรับในระดับหนึ่ง แต่ก็เริ่มโทษภรรยา มากกว่าโทษตัวเอง ตอนนี้มันรับกรรมเต็มๆ ลูกไม่สามารถเรียนได้แล้วคะ ... ต้องพบจิตแพทย์เด็กโดยตรง ถึงตรงนี้ มันบอกว่ามันเรียกลูกกลับมาไม่ได้แล้วจริงๆ มันเศร้ามากค่ะ มันก็กำชับไม่ให้ดิฉันบอกใครเพระมันอาย...


แต่เรื่องนี้มีความรู้มาก ไม่ใช่เป็นเรื่องที่น่าอาย ... เมื่อทุกท่านได้อ่านเรื่องนี้จบแล้ว อย่าเก็บเรื่องนี้เอาไว้คนเดียว... กรุณาส่งเมลล์ ไปบอกกับใครก็ได้ หรือญาติพี่น้องของเราก็ได้เผื่อว่าเหตุการณ์ที่เล่ามานี้ จะได้ไม่เกิดกับบุคคลที่ท่านรัก... เป็นรายต่อไป ..........


ขอบคุณที่มา:Fw mail จากเพื่อนที่น่ารักท่านหนึ่งค่ะ

[due]

ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ทุกวันนี้เราก็กลุ้มใจเรื่องลูกอยู่เหมือนกันค่ะ จากเรื่องนี้ทำให้เราได้ข้อคิดอะไรอีกเยอะเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ จะส่งให้เพื่อนๆอ่านต่อนะคะ

[-bow-]

เป็นข้อคิดได้ดีจริงๆค่ะ

[PomPomPurin]

ขอพูดในมุมมองเด็กๆนะคะ

ตอนประถมปอมๆ ไม่เคยเรียนพิเศษเลย เสาร์-อาทิตย์ก็ว่าง ตอนนี้มัธยมเรียนแค่ตอนม.3 เพื่อที่จะเข้าม.4

แม่ปอมๆ ไม่ค่อยเป็นห่วงด้านนี้ บอกประมาณว่าเรียนๆเล่นๆได้ แต่ต้องเอาตัวรอด ซึ่งรอดมาทุกครั้ง

ปอมๆว่าพ่อแม่ของน้องในเรื่องนี้เค้าหวังดีกับลูกนะคะ ปูพื้นฐานให้ลูกแบบดีมาก แต่ฟรีไทม์น้อยมากๆ

เพราะว่าแม่ปอมๆ ให้เรียนทุกอย่างเฉพาะวันธรรมดาเท่านั้น เสาร์อาทิตย์คือ ว่าง

อยากให้น้องเค้าหายไวๆ นะคะ

[honeyp]

อะไรที่มันสุดโต่งก็ไม่ดีทั้งนั้นเนอะ น่าสงสารจัง

[cop_copine]

สงสารเด็กค่ะ มากกกกกกกกกกกกกกกกก ขอย้ำว่ามากกก
พ่อแม่รังแกฉัน จิงๆๆนะ

[get]

สงสารครอบครัวนี้จังเลยขอให้กลับมามีความสุขเร็ว ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

[maxine]

ขอบคุณนะคะสำหรับข้อมูลที่ดีๆ เราก็มีลูกเหมือนกัน ยังไงเอาใจช่วยเพื่อนคนนั้นนะคะ ความรักจะสามารถเยียวยาจิตใจน้องเค้าได้แน่ๆ สู้สู้ คะ

[srichardson]

ฟังๆดูแล้วคล้ายๆเรื่องของลูกเพื่อนเลยอายุ 9 ขวบแล้วเรียนที่โรงเรียนดังแป๊ะเจี๊ยแพงครอบครัวรวยมากบอกแล้วต้องร้องอ๋อ กันเป็นแถว แต่ไม่บอกเดี๋ยวโดนฟ้อง แต่ก้อเรียนหนักมากแล้วมีเรียนพิเศษตอนวันเสาร์อาทิตย์อีก แล้วแม่(คือเพื่อนเรา) ก้อบังคับลูกว่าจะต้องเรียนให้ได้ไม่ต่ำกว่าที่ 5 เพราะถ้าต่ำกว่านั้น แม่อายเค้า จนมีอยู่วัหนึ่งครูเรียกผู้ปกครองไปพบแล้วให้ดูว่าลูกชายเพื่อนเราซุกการบ้านไม่ส่งการบ้านไม่ตั้งใจเรียน แล้วแถมยังเป็นหัวโจกประจำกลุ่มอีก แล้วพฤติกรรมของเค้าเวลาที่อยู่ที่โรงเรียนกับที่บ้านก้อไม่เหมือนกัน อยู่บ้านน่ารัก มีน้ำใจแต่เราเคยเจอเด็กคนนี้เค้าเป็นเด็กน่ารักมีน้ำใจฉลาดด้วย หลังจากนั้นเพื่อนเราก้อ จัดการกับลูกทันที ทั้งดุทั้งปลอบ ปรากฎว่าลูกตะโกนก้องกลับมาเลยว่า" ลูกไม่อยากเรียนที่โรงเรียนนี้แล้วลูกเบื่อลูกเครียด จะไปเรียนที่โรงเรียนอินเตอร์" เพราะระบบอินเตอร์เค้าจะให้เด็กเรียนและมีกิจกรรมไปด้วยการบ้านก้อไม่เยอะ เค้าเห็นจากลูกเราที่เรียนโรงเรียนอินเตอร์ เพื่อนก้อมาปรึกษาเรา เราก้อบอกว่าถ้าเค้าต้องการยังงั้นแล้วเราก้อไม่เดือดร้อนเรื่องเงินก้อให้ลูกลองดูซิ แต่ปรากฎว่า เธอก้อยังกล่อมลูกเธอให้เรียนต่อที่โรงเรียนเดิมพอจบ ปอหกแล้วค่อยไปเรียนที่เมืองนอกแล้วกันสาเหตุที่ยังไม่ย้ายตอนนี้เพราะ แม่กลัวคนนินทาว่าลูกโดนไล่ออกแม่อาย เฮ้อ...เราฟังแล้วสงสารเด็กจริง แต่อย่างว่าแหล่ะเลี้ยงลูกสไตล์ใครสไตล์มัน ลูกใครใครก้อรักทั้งนั้แหล่ะ จบข่าว :roll:

[cherry_k]

ขอบคุณค่ะที่เอาข้อคิดดีๆมาฝากกัน

เป็นแนวคิดที่ดีที่สามารถเห็นและเป็นข้อคิดสำหรับการเลี้ยงลูกในสมัยนี้เลยค่ะ