ตะกี๊ไปโพสต์ผิดห้องมาแย่เลย
ถ้าเรารู้ว่าเรากำลังใกล้จะตาย เราจะไปสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่ที่ศิริราชอ่า
เราคิดแบบนี้แปลกไหมเนี่ย เพื่อนด่าเราบ้า แต่เราอยากให้วาระสุดท้ายของชีวิต
ได้สร้างกุศลครั้งใหญ่ให้พวกนศ.แพทย์ไว้ศึกษาอ่ะค่ะ
ตะกี๊ไปโพสต์ผิดห้องมาแย่เลย
ถ้าเรารู้ว่าเรากำลังใกล้จะตาย เราจะไปสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่ที่ศิริราชอ่า
เราคิดแบบนี้แปลกไหมเนี่ย เพื่อนด่าเราบ้า แต่เราอยากให้วาระสุดท้ายของชีวิต
ได้สร้างกุศลครั้งใหญ่ให้พวกนศ.แพทย์ไว้ศึกษาอ่ะค่ะ
ไม่ต้องรู้ว่าเราใกล้จะตายก็ทำได้ค่ะ รีบมอบให้เสียแต่ยังปกติดีอย่าลืมบอกครอบครัวและญาติไว้ด้วยนะคะให้เขารับรู้ ตายแล้วฝากญาติทำให้ก็ไม่ได้ต้องเจ้าตัวเซ็นยินยอมมอบให้ก่อน เกิดมีอันเป็นไปแบบปุบปับเขาจะได้โทรเรียกทางเจ้าหน้าที่ได้ทัน
เราให้ไปเป็นแบบบริจาคอวัยวะหมดทั้งตัวและบริจาคดวงตาให้ต่างหากที่สภากาชาดไทยแล้วก็ที่ภาควิชากายวิภาคศาสตร์ ศิริราชพยาบาล จำไม่ได้ว่าให้เป็นแบบอาจารย์ใหญ่ไปด้วยหรือเปล่าในกรณีที่ใช้อะไรไม่ได้เลย ในต่างประเทศเขาจะทำเป็นคล้าย dogtag แขวนคอไว้เลยเผื่อเกิดอุบัติเหตุจะได้เอาไปใช้ได้เลย แต่บ้านเราเขาจะมีบัตรมาให้พก ร่างกายเราที่ตายแล้วเผาไปก็ไม่มีประโยชน์ เสียเปล่าดายแถมยังทำโลกร้อนอีกต่างหาก ฝังก็เปลืองที่ดินเราคิดอย่างนี้นะ![]()
"อย่าแตะต้องอดีตมาริยงของพ่อ ให้สายน้ำดำเนินต่อไป
มาริยงจะสมรักแต่แผ่นดินจะสูญสิ้น มาริยงจะสูญเสียแต่แผ่นดินจะสมดุล
ไปกับอนาคตได้แต่ต้องไม่ลืมอดีต... อดีตต้องเป็นมิตรกับปัจจุบัน... ปัจจุบันต้องเป็นฉันท์มิตรกับอนาคต
หากเรารู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร จะไปอย่างไร จะจบอย่างไร แล้วชีวิตเราจะมีความหมายอะไร"_____________________________________________________________________
บทภาพยนตร์ทวิภพ ฉบับสุรพงษ์ พินิจค้า พ.ศ.๒๕๔๗
"อย่าแตะต้องอดีตมาริยงของพ่อ ให้สายน้ำดำเนินต่อไป
มาริยงจะสมรักแต่แผ่นดินจะสูญสิ้น มาริยงจะสูญเสียแต่แผ่นดินจะสมดุล
ไปกับอนาคตได้แต่ต้องไม่ลืมอดีต... อดีตต้องเป็นมิตรกับปัจจุบัน... ปัจจุบันต้องเป็นฉันท์มิตรกับอนาคต
หากเรารู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร จะไปอย่างไร จะจบอย่างไร แล้วชีวิตเราจะมีความหมายอะไร"_____________________________________________________________________
บทภาพยนตร์ทวิภพ ฉบับสุรพงษ์ พินิจค้า พ.ศ.๒๕๔๗
ไม่ต้องใกล้ตายก็ได้นะคะ แสดงความจำนงบริจาคมอบอวัยวะ ร่างกายให้กับสภากาชาดไทยเราก็ได้อานิสงฆ์ผลบุญแล้วค่ะ
ความง่ายอยู่ที่ปาก ความยากอยู่ที่ทำ
การรู้จักปล่อยวาง เป็นวิถีทางแห่งความสุขสงบ
มนุษย์ย่อมได้รับผลของการกระทำของตนเสมอ อาจจะเร็วหรือช้าเท่านั้น
ถ้ารู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย จะทำอะไร
ทำใจค่ะ................
คงจะไปอยู่ที่ที่มีแต่ ภูเขา สายน้ำ สุดท้ายชีวิต ก็กลับคืนสู่ธรรมชาติ
" ความรู้สึกอิจฉาริษยาเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่า คิดให้ดีก็จะรู้ว่า.....คุณมีทุกอย่างที่คุณจำเป็นต้องมีแล้ว "
ถ้ารู้ตัวว่ากำลังจะตาย จะทำจิตใจให้สงบ อโหสิกรรม และขอขมา และปล่อยวางทุกอย่างให้ได้ค่ะ
เรื่องการบริจาคร่างกาย ไปทำเรื่องบริจาคได้เลย ที่สภากาชาดไทยค่ะ Meesook ก็บริจาคไปแล้วค่ะ บริจาคดวงตาด้วยค่ะ
....กรรมอยู่ที่เจตนา... ทำด้วยความตั้งใจดี แม้คิดเห็นไม่ตรงกัน ก็ไม่หวั่นไหว ไม่ต้องกลัวอะไร... ไม่ต้องดิ้นรนไปเรียกร้องอะไรด้วย...คนที่จิตใจพัฒนาแล้ว ย่อมแยกแยะได้ และในที่สุดคนพาลที่เจตนาไม่ดีก็ย่อมแพ้ภัยตัวเอง...
วิธีตั้งกระทู้ตรวจสอบที่ได้ผล เพื่อคำตอบที่รวดเร็ว และมั่นใจวิธีทำให้อ่านความเห็นได้เยอะๆ ต่อหนึ่งหน้า กระทู้นึงจะได้ไม่ต้องยาวเป็นยี่สิบหน้า อ่านได้ในกระทู้นี้ค่ะ http://siambrandname.com/forum/showthread.php?t=51805
ถ้ารู้ว่าตัวเองจะตาย เราก็จะเลิกทำงานแล้วทำในสิ่งที่เราอยากจะทำแต่ยังไม่ได้ทำคะ