เมื่อใดที่ได้เห็น "ความคิด" ชีวิตก็จะอยู่กับ “ความจริง”
. . . สิ่งเดียวเท่านั้นที่จะทำให้กลับมาอยู่ในโลกแห่งความจริง
ให้เห็นว่าแท้จริงแล้วเรากำลังนั่งดูหนังดูละครอยู่
สิ่งนั้นก็คือความรู้สึกตัว หรือที่เรียกว่า “สติ” นั่นแหละครับ . . .

ผมมองว่าเรากำลังอาศัยอยู่ในโลก 2 โลกครับ คือโลกแห่งความคิดและโลกแห่งความจริง
มันก็คล้ายๆ กับการที่เรานั่งดูโทรทัศน์หรือนั่งอยู่ในโรงละครนั่นแหละครับ ถ้าเรามีสติ
มีความระลึกรู้ รู้กาย รู้ใจ ว่าเรากำลังนั่งดูหนัง ดูละครอยู่ เราก็อยู่ในโลกแห่งความจริง
เมื่อใดก็ตามที่เราลืมตัว เผลอตัว เผลอใจ (ของการเป็นผู้ดู) เรียกได้ว่า “หลง”
เข้าไปในสิ่งที่กำลังดู “อิน (in)” กับมันอย่างเต็มที่ มีอารมณ์ความรู้สึกไปกับหนังกับละครนั้น
โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว หนังหรือละครที่ผมพูดถึงนี้ที่จริงแล้วผมหมายถึง “ความคิด” ครับ
เราทุกคนต่างก็เป็น “ผู้กำกับ” เป็นผู้สร้างหนังกันทั้งนั้น หลายครั้งเราก็ “ลงไปเล่น”
หนังที่เราสร้างนี้โดยไม่รู้ตัว ลงไปอยู่ในโลกแห่งความคิด ในโลกแห่งมายา
โดยนึกไปว่าเป็นโลกแห่งความจริง

ผมยอมรับครับว่าที่ผ่านมาได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งความคิดเป็นส่วนใหญ่
เนื่องจากถูกฝึกมาให้ “ช่างคิด” จึงไปติดอยู่แต่ในโลกแห่งมายา
หลายครั้งหลายครา“ไม่รู้ตัว” ว่าเราได้ “กระโดดเข้าไป” ในความคิด
โดดเข้าไปเป็น “ผู้เล่น” อยู่ในละครเรื่องนั้นเรียบร้อยแล้ว ...
ในวันนี้ได้ความชัดเจนแล้วครับว่ามีสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะทำให้กลับมาอยู่ในโลกแห่งความจริง
ให้เห็นว่าแท้จริงแล้วเรากำลังนั่งดูหนังดูละครอยู่ สิ่งนั้นก็คือความรู้สึกตัว
หรือที่เรียกว่า“สติ” นั่นแหละครับ คือจะต้องมีสติรู้สึกตัวว่าเรากำลังนั่งอยู่
รู้สึกตัวว่าเรากำลังมีอารมณ์ร่วมไปกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
เช่น รู้สึกว่ากำลังมีความสุขกับฉากในละคร รู้สึกตัวว่าเรากำลังโกรธตัวอิจฉา เป็นต้น

ถึงเวลาที่เราต้องกลับมาเป็น “ผู้ดู” กันแล้วครับ
จะได้ “หลุด” จากโลกแห่งมายา
กลับมาอยู่ในโลกแห่งความจริงซะที!


ทีมา : http://gotoknow.org/blog/beyondkm/82784