ตัวผมในอดีตเคยเป็นแบบนั้นครับ เป็นคนที่ไม่มีจุดยืนเลย โอนเอนตามคนอื่นไปเรื่อย จะเริ่มทำงานอะไรก็ไม่เป็นชิ้นเป็น ทำๆ เลิกๆ อยู่แบบนี้ พอเริ่มรู้สึกว่าไม่ชอบก็บายละครับ ทั้งที่ตอนนั้นจริงๆถ้ามุ่งมั่นลองทำอย่างตั้งใจอาจจะออกมาดีก็ได้ ตอนนั้นเรียกว่าไม่รู้จักตัวเองสุดๆ จะเริ่มทำอะไรก็กลัวไปหมด ตัดสินใจไม่เด็ดเดี่ยวไม่เด็ดขาด พูดง่ายๆคือ ไม่รู้จักตัวเองเลย จนคิดว่าไม่ไหวแล้วถ้าไม่ปรับความคิดตัวเองแบบนี้แย่แน่ๆ ก็เลยต้องลองเปลี่ยนตัวเอง หาแรงบันดาลใจให้ตัวเอง

เริ่มจากทำสิ่งที่เราชอบมากที่สุดก่อน ก็คือ งานศิลป์ครับ ไม่ว่ามันจะสวยหรือไม่สวย ดีหรือไม่ดี เราก็จะลองทำซ้ำๆ คิดอยู่เสมอว่างานต้องดีขึ้นกว่านี้ให้ได้และก็ไม่หยุดสร้างกำลังใจและแรงบันดาลใจให้ตัวเอง มองหาไอเดียใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ก็มีอยู่ช่วงนึงที่ผมวาดภาพแล้วลงเฟสบุ๊คไว้ แล้วผู้คนในโซเซี่ยลก็มาคอมเม้นในทางลบบ้าง ดูไม่ออกบ้าง บอกว่าไม่สวยบ้าง ตอนแรกๆก็ยอมรับว่าท้อครับ แต่ผมก็เอาคำตำหนิเหล่านั้นมาปรับปรุงในจุดที่ตัวเองยังพลาดอยู่ แต่ก็ไม่ได้ตามคนอื่นจนทิ้งความเป็นตัวตนของเราไป ผมเพียงแค่อยากเรียนรู้ที่จะพัฒนางานของเราให้ไปในทิศทางที่ดีขึ้น จากเมื่อก่อนที่ผมคอยเอาแต่ตามกระแสจนไม่เป็นตัวเอง ตอนนี้ก็ได้เรียนรู้ที่จะชัดเจนในเป้าหมายของตัวเองมากขึ้น เพราะในโลกควานเป็นจริง เราไม่สามารถตามคนอื่นได้ตลอด และถ้าเราคอยทำตามแต่สิ่งที่คนอื่นบอกนั่นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ และไม่มีวันไปถึงเป้าหมายได้แน่ๆ

ผมไปเจอบทความนึงในเว็บนึงมาซึ่งเป็นบทความที่ผมชอบมากๆ เค้าพูดไว้ว่า
ปลาแซลมอนสะท้อนให้เห็นว่าสัตว์น้ำที่มีราคาแพงนี้มีเป้าหมายที่ชัดเจนที่จะทำในสิ่งที่มันคิดว่าสำคัญต่อชีวิตของมันแม้มันจะต้องเผชิญกับความยากลำบากและความเสี่ยงก็ตามการกระทำนี้ยิ่งเป็นสิ่งพิสูจน์คุณค่าในตัวของมันมากยิ่งขึ้น
cr.https://www.passiongen.com/


แล้วเพื่อนๆล่ะครับคิดว่าเรื่องการไม่รู้จักตัวเองมีผลกับการใช้ชีวิตในการจะเริ่มทำอะไรสักอย่างของเราไหม? สำหรับผมแล้วการไม่รู้จักตัวเองมันมีผลต่อทำงานของเรามากนะครับ การไม่รู้จักตัวเอง ทำให้เราทำงานแบบไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจนในชีวิต เหมือนทำงานไปวันๆ ไม่ได้นึกถึงอะไรมากมาย แต่ตอนนี้ผมมีเป้าหมายในเรื่องงานที่ชัดเจนแล้ว และจะพยายามพิสูจน์ด้วยผลงานของผมให้ทุกคนได้ดูครับ