เรื่อง เล่าจากในวัง....แล้วคุณจะรัก "ในหลวง"

[robert]

อ่านเรื่องของพระองค์ท่านทีไร น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มปิติก็คลอเบ้าทุกที

[authentic_only]

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน มีพระพลานามัยแข็งแรง

รักในหลวงค่ะ

.
.

ขออนุญาตคุณ yai_625 แปะอีกเรื่องนะคะ เรื่องนี้ยาวหน่อย แต่ซึ้งใจดีค่ะ


source: http://www.oknation.net/blog/BesideM.../04/29/entry-1

ยาย กับ ในหลวง

ยายซุบ สามร้อยยอด เป็นหญิงชาวบ้านวัย 70 แห่งบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี ประจวบคีรีขันธ์ ยากจนมาตังแต่ยังสาวจวบจนวันนี้

หากแต่เธอกลับยืนยันว่า เธอมีอดีตที่มีความหมายต่อชีวิตของแก

อดีตที่หมายถึงชีวิตใหม่

แกไม่เคยลืมเหตุการณ์ครั้งนั้น เหตุการณ์ที่ล่วงเลยมานานกว่า 40 ปี
การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฏรบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี
ไม่เพียงทำให้หมู่บ้านที่ยากจน ล้าหลัง ไม่มีแม้ถนนที่จะติดต่อกับโลกภายนอก ได้มีชีวิตที่ดีขึ้น

หากแต่การเสด็จพระราชดำเนินในครานั้นได้ทำให้หญิงคนหนึ่งมีชีวิตยืนยาวต่อมาจนถึงวันนี้

ถาม -สมัยยังสาวยายเคยไปรับเสด็จในหลวงใช่ไหม?
ยาย -ใช่ ตอนนั้นไปรับเสด็จที่ตีนถ้ำไทรในหมู่บ้านเรานี่แหละ ท่านเสด็จฯมาทางเหนือ ไอ้เราป่วยเป็นไส้ติ่ง ปวดท้องมาครึ่งเดือนแล้ว แต่ไม่รู้หรอกนะตอนนั้นว่าเป็นไส้ติ่ง ปวดท้องนอนซม คนในบ้านบอกในหลวงจะมา เราก็อยากเห็น อยากไปรับเสด็จ แต่ปวดท้องจนเดินไม่ไหว

ถาม -เดินไม่ไหว แล้วไปรับเสด็จยังไงล่ะ?
ยาย -ก็ให้คนหามไป ใส่เกวียนไปเลย

ถาม -ทำไมถึงเลือกไปเฝ้าในหลวง ไม่ไปหาหมอรักษาตัวเองล่ะ?
ยาย -ไม่รู้สิ คืออยากเห็นตัวจริง ๆ ใกล้ ๆ นะ คิดในใจว่ายอมตายได้แต่ขอไปรับเสด็จก่อน แลกตัวแลกชีวิตกันเลย พูดง่าย ๆ ว่าวัดดวงเอาเลย อีกอย่างตอนนั้นถ้าเราไปหาหมอก็ลำบาก เพราะน้ำแห้งเรือเครื่องก็ไม่มี ถ้าไปก็คงไปไม่ถึง มันคงจะตายก่อน

ถาม -แล้วตอนนั้นได้ถวายอะไรท่านบ้างไหม?
ยาย -ยกมือพนมยังจะไม่ไหวเลย จะให้ถวายอะไรอีก (หัวเราะเสียงดัง)

ถาม -แล้วยายได้เห็นท่านไหม?
ยาย -ก็ได้เห็นท่านอยู่ แต่ก็เห็นห่าง ๆ แล้วก็เห็นไม่นานเพราะว่าพระองค์ท่านต้องเสด็จฯ ไปที่ตีนเขาอีกลูกคนละฟาก ทรงไปดูเรื่องที่จะระเบิดเขาทำทางเข้าออกหมู่บ้าน

ถาม -ไส้ติ่งเรากำลังจะแตก แล้วรอดมาได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้น?
ยาย -ตอนนั้นไส้ติ่งกำลังจะแตก เงินสักบาทก็ไม่มีติดตัว พอดีว่าพระราชินีท่านทรงเยี่ยมเยียนราษฏร แล้วทอดพระเนตรเห็นเรานั่งหน้าซีดพิงเพื่อนไว้ คือตอนนั้นมันไม่ไหวจริง ๆ ท่านทอดพระเนตรเห็นก็คงสังเกตได้ว่าอาการเราไม่ดี พระองค์ก็ถามว่าเป็นอะไร? ท่านบอกให้พูดธรรมดาก็ได้ เราบอกว่าเจ็บท้อง พระองค์ท่านตรัสถามต่อว่าเจ็บมากี่วันแล้ว? เราก็บอกว่า เจ็บมาครึ่งเดือนเห็นจะได้ ท่านก็เลยบอกให้หมอที่มาด้วยตรวจดู

ถาม -แล้วหมอว่ายังไงล่ะ?
ยาย -หมอบอกว่าไส้ติ่งกำลังจะแตก พอหมอบอกอยางนั้น พระองค์ท่านก็ทรงติดต่อไปที่ในหลวงซึ่งทรงอยู่ที่ตีนเขาอีกลูก


ถาม -แล้วยายรู้ได้ยังไงว่าสมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงติดต่อไปที่ในหลวง?
ยาย -รู้สิ เพราะเห็นในหลวง พระองค์ท่านทรงวิ่งจากตีนเขาลูกโน้นมาเลยห่างกันเกือบ 1 กิโลน่ะ (แค่นี้ก็ตื้นตันแทนคุณยายแล้ว)


ถาม -รู้สึกอย่างไรบ้างในตอนนั้น?
ยาย -ดีใจแล้วก็ปลื้มใจแบบมาก ๆ ไอ้ตอนแรกคิดว่ากำลังจะตายนี่คิดว่าตัวเองรอดแน่ มันมีกำลังใจ คิดว่าขนาดพระเจ้าแผ่นดินยังเอาใจใส่เราขนาดนี้ เราจะตายไม่ได้


ถาม -พอในหลวงเสด็จมาถึง ทรงตรัสว่าอย่างไรหรือไม่ ?
ยาย -ท่านให้เอา ฮ. มารับ ท่านตรัสว่า เดี๋ยวเราจะกลับทางเรือเอง ให้เอาคนไข้ไปส่งก่อน พอพระองค์ท่านตรัส หมอสองคนก็หิ้วปีกเราไป ในหลวงท่านทรงเมตตาเราไปจนถึงเครื่อง พอเราขึ้นไป ก่อนที่ประตู ฮ. จะปิด เราก็มองลงมาเห็นในหลวง ท่านทรงโบกพระหัตถ์เราซาบซึ้งมาก ยิ่งบอกตัวของเราเลยว่าเราจะตายไม่ได้


ถาม -ถ้าไม่มีในหลวงในวันนั้น ก็ต้องตายแน่?
ยาย -แน่นอน ไม่ต้องอะไรหรอก หมอบอกว่า มาช้ากว่านี้แค่ 2-3 นาทีก็ไม่รอดแล้ว แล้ววันนั้นอย่างที่บอกว่าเรือเครื่องก็ไม่มี น้ำก็แห้งไม่รู้ใช้เวลาครึ่งวันจะเดินทางไปถึงโรงพยาบาลหรือเปล่า

ถาม -ถ้าในหลวงไม่เสด็จมาที่นี่ วันนั้นก็ตายแน่ ตายทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรตายเหมือนกับได้ชีวิตใหม่?
ยาย -ใช่ ชีวิตทุกวันนี้ถึงฉันแก่แล้วแต่เมื่อนึกถึงวันนั้นทีไรรู้สึกเหมือนได้เกิด ใหม่ทุกที ตอนนั่งดูโทรทัศน์ เวลาเห็นท่าน เราก็จะพนมมือไหว้ตลอด รู้สึกว่าท่านได้มอบชีวิตใหม่ให้กับเรา

ถาม -ตอนนั้นอยู่บน ฮ. เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?
ยาย -จำไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่าพอบินขึ้นไปพักใหญ่หมอก็ถามว่าเป็นยังไงบ้างเราพูดไม่ค่อยไหว แต่ก็บอกไปว่าปวดท้อง บน ฮ. นอกจากเรา ก็มีหมออีก 2 คน แล้วก็คนขับอีก 2 คน จำได้แค่นี้ล่ะ

ถาม -ฮ. พาไปที่โรงพยาบาลไหนล่ะ?
ยาย -โรงพยาบาลพระมงกุฏฯ เพชรบุรี


ถาม -แล้วยายพักอยู่กี่วัน?
ยาย -ปกติคนเป็นไส้ติ่งทั่วไปเขาพักกัน 3-4 วันก็ออกได้แล้วแต่เราเป็นหนักต้องพักถึง 24 วัน ถ้าในหลวงไม่ช่วยก็ตายแน่แล้วถ้าเราตาย ลูกเต้าก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง ในหลวงท่านทรงเมตตาทรงดูแลเราอย่างดี ห้องที่เราพักอยู่นี่ดีมาก เป็นห้องพิเศษเลยพูดตรง ๆ ว่าบดีกว่าบ้านที่ฉันอยู่อีก หมอก็นิสัยดี พูดจากับเราเพราะแล้วก็ใจดีด้วย

**ในหลวงท่านทรงห่วงใยเรามากมีคนมาเยี่ยม ถามอาการ
ถามสาร ทุกข์สุขดิบทุกวัน คนใกล้ชิดพระองค์ท่านก็ถามเรานะว่า จะฝากอะไร ถึงท่านไหม เราบอกให้พระองค์ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ พูดได้แค่นั้น มันตื้นตันจนนึกไม่ออก**


ถาม -หลังจากวันนั้นแล้วเป็นอย่างไรบ้าง?
ยาย -ไม่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ พระองค์ท่านอีกเลย ถ้าเรามีโอกาสจะขอเข้าไปกราบแทบพระบาทเลย สิ่งที่พระองค์ท่านทรงช่วยเหลือเราไว้ เป็นความซาบซึ้งที่สุดในชีวิตแล้ว


** คิดูสิโลกนี้จะหากษัตริย์อย่างท่านได้ที่ไหน เราเป็นแค่ชาวบ้านจน ๆ แต่ท่านห่วงเราเหมือนเราเป็นลูกพระองค์ท่าน ทรงห่วงเราเหมือนที่เราห่วงลูก ท่านทรงเสียสละแม้กระทั่งของส่วนพระองค์ทรงยอมลำบากกลับทางเรือเพื่อคนอย่าง เรา พูดตรง ๆ ว่าสิ่งที่พระองค์ทรงทำให้ฉันตายแล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติก็ทดแทนไม่หมด**


ถาม -กลับมาบ้านแล้ว เป็นอย่างไร?
ยาย -ตอนที่ออกจากโรงพยาบาลใหม่ ๆ พระองค์ท่านก็ส่งเงินมาให้อยู่ถึง 1 ปี ครั้งละ 3-5 พันบาท ส่งมาหลายครั้งอยู่ เรารู้เพระว่าใส่ซองสีขาว ประทับตราสำนักพระราชวัง
จาก เหตุการณ์นั้นทำให้เรารักในหลวงของเรามาก แล้วทุกวันนี้ก็ยังน้อยใจตัวเองอยู่ว่า เวลาที่ท่านป่วยเราก็ไม่มีเงินไปเฝ้า ไปแสดงความจงรักภักดีกับท่าน ได้แต่ร้องไห้อยู่กับบ้าน นั่งร้องไห้ทุกวัน ดูข่าวทุกวันไม่เคยเว้นเลย


**ฉันอายตัวเองว่า ในขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเรา แต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย**


ถาม -การเสียสละของในหลวงคราวนั้น ได้เอามาปฏิบัติตามหรือไม่?
ยาย -มีส่วนมากเลย เวลาคนในหมู่บ้านเขาป่วยเป็นอะไร ฉันก็ไปเยี่ยมเขาทั่วไปไหนไปกัน มีใครเจ็บในหมู่บ้านนี่ฉันจะไปเยี่ยมหมด บางที ถึงไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ญาติเขา แต่เราก็ไป ไปนั่งพูดคุยให้กำลังใจ บางทีก็ไปบีบให้นวดให้ นี่คือสิ่งที่ในหลวงให้เรา และเราให้คนอื่นต่อ


**เมืองไทยเราโชคดี ที่มีในหลวง โชคดีมาก ๆ ไม่มีกษัตริย์ที่ไหนในโลกอีกแล้วที่จะเป็นห่วงชาวบ้านอยางฉันเท่ากับท่าน คนอยางเราเปรียบไปก็เหมือนมดปลวกแต่ท่านก็ยังใส่ใจ


ท่านใส่ใจจริง ๆ เหมือนกับว่าคนไทย คือ ลูกของท่านทั้งแผ่นดิน**

[metaporn]

เรารักในหลวงค่ะ ดีใจที่ได้เกิดเป็นคนไทยใต้ร่มพระบารมีค่ะ

[hut2211]

ขอพระองค์ทรงพระเจริญครับ ....

[due]

พระองค์ทรงละเอียดในทุกเรื่อง
และมีพระเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้จริงๆ
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานนนนนน!

[mamee]

บ้านอยุ่แถววัง เมื่อก่อนรถติดก่อนจะถึงบ้านตรงถนนราชดำเนินช่วงมืดแล้ว ลงไปถามตำรวจว่าใครเสด็จ ตำรวจบอกว่า ในหลวง กับพระราชินี เลยทิ้งรถไว้ เดินไปตรงใกล้ขอบถนน พอตอนเสด็จผ่าน พระองค์ท่านนั่งฝั่งที่เรา ยืนอยู่กับน้องสาวพอดี พวกเราก้อตื่นเต้นมากทั้งถอนสายบัว ทั้ง โบกมือบ้ายบาย ด้วยทำตัวไม่ถูก ด้วย ท่านหันมามองพวกเราพอดี เพราะตอนนั้นคนไม่ค่อยเยอะ รู้สึกดีใจเป็นเป็นบุญกับตัวมาก ยังจำกับน้องสาวมาจนทุกวันนี้ ขอจงทรงพระเจริญ

[authentic_only]

^
^

น่ารักจังเลยค่ะ อยากอยู่ใกล้ๆ ท่านแบบนี้จังเลยค่ะ

[yai_625]

ขออนุญาตคุณ yai_625 แปะอีกเรื่องนะคะ เรื่องนี้ยาวหน่อย แต่ซึ้งใจดีค่ะ

ยินดีมากเลยค่ะช่วยกันมาแปะเยอะๆจะได้ชุ่มฉ่ำใจ ปลาบปลื้มกันถ้วนหน้า
เป็นkingพระองค์เดียวในโลกจริงๆค่ะที่เป็นอย่างนี้

ยังจำความรู้สึกตอนรับปริญญากับพระองค์ได้มาจนถึงทุกวันนี้
แม้จะผ่านมานานมากๆแล้ว ตื่นเต้น ตัวลอยๆไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก
เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ได้อยู่ใกล้ีกับพระองค์ปลาบปลื้มไม่เคยลืมค่ะ

[authentic_only]

ขออนุญาตคุณ yai_625 นำรูปที่เราเซฟเก็บไว้ จากพันทิปมาแชร์ให้เพื่อนๆ ดูนะคะ

ในหลวงท่านทรงพกกล้องถ่ายรูป และ แผนที่ไปทุกๆ ที่เลยค่ะ (ยกเว้นตอนทรงออกผนวชเท่านั้นค่ะ)

ยินดีมากเลยค่ะช่วยกันมาแปะเยอะๆจะได้ชุ่มฉ่ำใจ ปลาบปลื้มกันถ้วนหน้า
เป็นkingพระองค์เดียวในโลกจริงๆค่ะที่เป็นอย่างนี้

ยังจำความรู้สึกตอนรับปริญญากับพระองค์ได้มาจนถึงทุกวันนี้
แม้จะผ่านมานานมากๆแล้ว ตื่นเต้น ตัวลอยๆไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก
เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ได้อยู่ใกล้ีกับพระองค์ปลาบปลื้มไม่เคยลืมค่ะ

[huahorm]

^
^
ชอบจังเลย เห็นแล้วปลาบปลื้ม