การเป็นบ้านเมืองได้ไม่ใช่ด้วยความบังเอิญอีก 1 เรื่องราวที่อยากมาเล่าให้ฟัง

[s]

เพราะ....

ทุกบ้านเมืองมีคนเสียสละ
วันนี้ ได้ไปเรียน ได้ไปทำงาน...
ได้ไปทำทุกอย่างตามเป้าหมายของตน


เพราะมี คนเสียสละ ทำหน้าที่ แทนเรา
เพื่อให้ เราได้อาศัย อยู่บน แผ่นดินเดียวกัน


หากอ้างว่า ที่คนเหล่านี้ทำนั้น เป็นหน้าที่ของเขา
แล้วอะไรคือหน้าที่ของเรา ที่ทำให้เรามีแผ่นดินนี้ให้อาศัย


ถ้าอาศัยอยู่บนแผ่นดินเดียวกันแล้ว...
ไม่สามารถระลึกได้ ถึง คุณของผู้เสียสละ เรา ก็ เนรคุณ
ไม่เลือก เสียสละ ระลึกไม่ได้ถึงสิ่งที่ได้รับจากการเสียสละ เรา ก็ เห็นแก่ตัว


หากเราไม่เลือกเสียสละร่างกายและชีวิต
เราก็ต้องเลือกแสดงความรู้ความคิดที่ปกป้องผู้เสียสละ


ไม่อย่างนั้นเรา ก็เป็นเพียงแค่ คนที่ยืน ตรงข้าม กับคน ที่ เสียสละ เพื่อเรา

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
ทุกวันนี้ภูมิใจมาก...พ่อเป็นตำรวจที่ไม่โกงกิน..แม้ว่าเงินเดือนตำรวจน้อยมากๆๆๆๆๆๆๆ จนไม่พอเลี้ยงลูกๆ
แต่ด้วยความรักและรับผิดชอบของแม่ที่มีต่อคำว่าครอบครัว แม่จึงค้าขายประกอบอาชีพค้าขายมาตลอด..
แม่และพ่อช่วยกันส่งลูกๆเรียน จนจบปริญญาตรีทั้ง 4 คน..ด้วยหยาดเหงื่อของพ่อและแม่
เพราะเงินเดือนตำรวจ ที่พ่อได้รับในแต่ละเดือนนั้น.....มันไม่พอ
แต่งานที่พ่อทำมันเสี่ยงมาก...ไม่คุ้มกะเงินที่ได้เลยจริงๆ
พ่อเป็นตำรวจตระเวนชายแดน 3 จังหวัดชายแดนใต้ พ่อเป็นคนแรกที่ต้องเข้าพื้นที่และทำหน้าที่กู้ระเบิด
โดยที่ไม่ให้ลูกน้องทำ ทั้งๆที่พ่อเลือกได้..แต่พ่อก็เลือกที่จะเสียสละแทนทุกคน

[Euphrates]

ขอบคุณผู้ที่เสียสละทุกคนในบ้านเมืองนี้

ขอบคุณคุณพ่อของคุณ s ด้วยค่ะ