ไม่ได้เกิดมามีพ่อเป็นนักการเมือง หรือมีแม่เป็นไฮโซ ออกงานบ่อยๆ มีแต่คนนับหน้าถือตา แต่เกิดมาในตระกูลคนจีน ที่ทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว มีกิจการของตัวเอง มีกินมีใช้ไปวันๆ แต่ไม่ได้รับความยุติธรรมใดๆ จากผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เลย

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า รถกระบะของเราหายไปตั้งแต่ เช้ามืด วันที่ 18 มกราคม 2551 แม่เราตื่นมาก่อนตอน 6 โมงเช้า แล้วพบว่ารถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ได้หายไป เราก็ไปแจ้งความที่โรงพักของจังหวัดที่เราอยู่ เชื่อมั๊ยพี่น้อง เรารออยู่ที่โรงพัก ครึ่งชั่วโมง กว่าจะมีไอ้เวรร้อยมารับแจ้งความเรา เริ่มต้นจากเราไปพบร้อยเวร รอก็ประมาณ 20 นาที หลังจากนั้นไปที่ห้องวิทยุ เพื่อสกัดจับรถต้องสงสัย ในภาค 7 และหลังจากนั้นเค้าก็คงจะวิทยุบอกกัน ทั่วประเทศ มั้ง อันนี้เราคิดกันเองนะ ว่ามันน่าจะต้องเป็นอย่างนั้น รออยู่ 5 นาทีมั้ง หลังจากนั้น ก็ไปติดต่อที่ห้องสืบสวน เพื่อที่จะบอกลักษณะ รูปพรรณของรถคันที่หายไป และบอกรายระเอียดของทรัพย์ที่อยู่ในรถ ซึ่งเป็นแสนๆ เลยค่ะพี่น้อง อันนั้นวันแรกนะที่ไปดำเนินการเบื้องต้น ไร้วี่แววใดๆ ทั้งสิ้น เราบอกได้เลยนะ รถที่หายเนี่ย จะหาเจอหรือไม่เจอเนี่ย ขึ้นอยู่กับตำรวจประเทศไทยจริงๆ ค่ะ เพราะ เค้าเป็นกลุ่มเดียวที่รู้ว่าพวกมิจฉาชีพ อยู่ส่วนไหนของจังหวัดมั่ง และมีใครคุมดูแลอยู่ แต่เนื่องจาก ไม่มีเงินเลี้ยง งานก็ไม่เดิน ประเทศไทยก็คงไม่เจริญต่อไป
ต่อมาวันที่ 2 ก็ไปตามเรื่องอีก และเวรร้อยก็บอกให้พาไปที่เกิดเหตุ เค้าก็ไปแค่ถ่ายรูปแล้วก็กลับบ้าน ไร้วี่แววอีกเหมือนกัน

วันที่ 3 ก็ไร้วี่แวว

จนเราต้องวิ่งให้เพื่อนเราที่เป็นตำรวจจังหวัดใกล้เคียง ช่วยโทรกระตุ้นให้หน่อย โดยได้รับคำตอบจากเวรร้อยว่า รถอย่างเนี่ย 14 ปี หายไปก็คงไปเป็นซากแล้วแหล่ะ มันเอาไปได้ก็ถอดชิ้นส่วนไม่เหลือแล้ว....ฮั่นแน่ มานรู้แม้กระทั่ง รถเรากลายไปเป็นชิ้นส่วนแล้ว เอ๊ะ หรือว่ามานเป็นคนเอาไปเอง ไอ้เราก็คิดเล่นๆ ในใจ คิดเสียงดังเดียวจะหายไปกับรถอีก

เชื่อมั๊ยว่า ตำรวจทุกคนที่เราคุยด้วยในโรงพักแห่งนั้น รู้หมดเลยนะ ว่ารถรุ่นนี้ หรือรุ่นไหนๆ ก็ตามที่หายไป ไอ้โจรมันจะเอาไปทำอะไร

ตอนแรกหวังมากว่าจะได้รถทำมาหากินคืน เพราะฟังจากตำรวจเล่าแล้วดูดีมากเลย ฟังแล้วเฮ้ยรู้เยอะจิงๆ ไอ้เราต้องโชคดี ได้คืนแน่ๆๆๆๆ แต่บอกได้เลย ไอ้ที่พูดดูดี ฟังแล้วเป็นคนมีข้อมูลเยอะเนี่ย ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย กำจริงๆ แล้วอย่างนี้เพื่อน ๆ จะให้เราคิด รู้สึกยังไง กับประเทศนี้ดีเนี่ย นับวันโจรจะครองเมืองแล้ว เชื่อมั๊ยแถวบ้านเรานะ ขโมยขึ้นกันเป็นว่าเล่นเลย เพราะถนนมันค่อนข้างเปลี่ยว บ้านที่เคยโดนนะ ไปแจ้งความ เรื่องก็เงียบหาย เงียบหายย ไป ไม่มีความคืบหน้าเลย

เศร้าใจ thailand จริงๆ

อยากระบายอีกนิดนึง ว่ารถคันที่หายในสายตาผู้พิทักษ์ มันโกโรโกโสมากเลย แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า รถคันนี้ ทำเงินให้ครอบครัวเรามากกว่า เงินเดือนคุณทั้งชาติเลย

ขอระบายเพียงเท่านี้แหล่ะ รู้สึกว่าบอบช้ำมาหลายวันแล้ว ไม่ใช่แค่เราคนเดียว ทั้งพ่อแม่พี่น้องเลย เครียดจน ไม่สบาย เพราะคิดถึงรถถอ่ะ ต่อไปนี้ก็คงตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป ใจคิดว่า ของหายช่างมัน คนในครอบครัวอยู่ครบก็พอ

คำพูดคำไหนไม่สุภาพลบทิ้งได้เลยนะคะ
ขอบคุณพื้นที่มากๆ ค่ะ ได้ระบายแล้วสุขใจแยะเลยยยย