[รีวิว] การสัมมนาครั้งแรกถึงครั้งที่สองของผม "จากนักเรียนรู้ สู่ ผู้สร้างงาน อย่างรับผิดชอบต่อวิชาชีพ ในธุรกิจสมัยใหม่ 17 เมษายน 2554 ถึง 22 เมษายน 2555(รอบก่อน BIT Camp)" - สิ่งที่ได้รับ และ ทำไมถึงอยากเข้า BIT Camp

ผมเองเป็นนักศึกษา กำลังจะเข้าชั้นปีที่ 4 สาขาวิชา Computer Science จากสถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งนับว่าเป็นปีสุดท้ายแล้วในชีวิตนักศึกษาปริญญาตรี ผมมักจะใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในมหาวิทยาลัยไปกับการทำกิจกรรม ได้ประสบการณ์ ได้เพื่อนมากมาย และ ปล่อยให้การเรียนเป็นเรื่องของ การซีล๊อกสไลด์อาจารย์ ยืม Textbook จากห้องสมุด อ่านทั้งหมดนี้ในอาทิตย์สุดท้ายก่อนสอบ และ ได้เกรดออกมาก็ดี อยู่ในระดับมีโอกาสคว้าเกียรตินิยมอันดับสอง ผมปล่อยให้ชีวิตเป็นเช่นนี้โดยที่ไม่รู้เลยว่า กำลังเดินหลงทาง


http://www.ls.wisc.edu/images/fourth_and_fifth_year.jpg

ระหว่างนั้น ผมได้มีโอกาสเข้าฟังสัมมนาจาก BIT ในครั้งแรก (http://sbntown.com/forum/showthread.php?t=108026) สัมมนาในครั้งนั้นได้เตือนให้ผม เริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า ผมคาดหวังอะไรจากอุดมศึกษา และ อะไรคือสิ่งที่ควรได้จากอุดมศึกษา ซึ่งเป็นคำถามที่ผมไม่เคยตั้ง ผมวิ่งไปที่เป้าหมายของผมทันที! ผมอยากจะมีองค์กรธุรกิจของตัวเอง ซึ่งทำให้ผมนึกเสียดายเป็นอย่างมากที่รีบวิ่งไปทางนั้น โดยที่ไม่ได้พิจารณาเนื้อหาของการบรรยายให้เข้าใจเลยแม้แต่น้อย

หลังจากสัมมนาครั้งนั้น ผมได้หางานมาทำเพื่อให้ได้เป้าหมาย ตั้งแต่ไปรับเงินเดือนนายทุนคนนึงที่อยากทำเว็บไซท์เครือข่ายสังคมในอินเตอร์เน็ต จนถึง ทำระบบจัดการให้กับกลุ่มกิจกรรม แต่สุดท้าย งานที่ออกมากลับเจ๊งไม่เป็นท่า ใช้งานจริงไม่ได้ ผมสงสัยมากว่าทำไม ผมทำอะไรผิด


http://www.madchima.net/images/732_vijikidcha.jpg

ผมก็นึกถึงคำถามที่ผู้บรรยายเคยให้ไว้ ในการบรรยายว่า อะไรคือสิ่งที่ควรได้จากการศึกษา นั้นก็คือทักษะวิชาชีพ ซึ่งทักษะวิชาชีพนั้น เป็นทักษะที่ใช้ในการประกอบอาชีพที่ต้องใช้ความรู้ในการทำงาน จึงนึกย้อนไปถึงชีวิตนักศึกษาที่ผ่านมา ผมทำงานเพียงแค่ส่ง อ่านหนังสือหนังสือแค่สอบ เพียงเพื่อให้ได้ปริญญา หรือ เกรด โดยที่มีแต่ความรีบที่ต้องการได้เป้าหมายคือมีองค์กรธุรกิจเป็นของตนเอง โดยไม่สนว่าจะกว่าจะได้มานั้น ต้องพยายามเพียงใด

เพราะเหตุนี้จึงทำให้ผมมีความคิดที่จะต้องเริ่มเปลี่ยนทัศนคติตัวเอง ไม่ใช่เรียนเพื่อให้ได้เพียงเกรด แต่ควรจะได้ทักษะวิชาชีพเป็นสำคัญ ซึ่งผมไม่รู้ว่าอุดมศึกษาจะให้ผมได้รึเปล่า เพราะว่าแค่ความรู้ที่ผมนำไปสอบ ผมยังรู้สึกว่า "อ่านเอง" ง่ายกว่าเยอะเลย ผมจึงเลือกมาขอฝึกงานกับ BIT ที่ที่ทำให้ผมเริ่มเห็นปัญหาของตัวผมเอง


http://2.bp.blogspot.com/-BEKGC9UjuH.../Direction.jpg

เมื่อถึงเวลาปิดเทอมใหญ่ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ BIT Camp จะถูกจัดขึ้น ผมจึงสนใจที่จะสมัครเข้าค่าย และมีโอกาสเข้าฟังสัมมนาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งครั้งนี้ผมได้เห็นสิ่งที่เรียกกว่า สำนึกรับผิดชอบต่อวิชาชีพ ซึ่งหมายถึงสำนึกที่จะนำทักษะวิชาชีพ ไปแก้ปัญหาให้สิ่งแวดล้อม ผมรู้สึกตื่นเต้นกับความรู้ตัวนี้มาก เพราะทำให้ผมเห็นปัญหาของผมในอดีตมากขึ้น ผู้บรรยายอธิบายว่า ในสิ่งแวดล้อมมีปัญหาอยู่มากมาย เมื่อคนเราเรียนรู้ทักษะวิชาชีพแล้ว หากไม่มีสำนึกรับผิดชอบ ก็เท่ากับไปขอความช่วยเหลือจากสิ่งแวดล้อม และทำให้สิ่งแวดล้อมต้องทำงานเพิ่มเพื่อช่วยเหลือเรา ซึ่งจริงๆแล้วมันก็คือ "เรา"นี่แหละที่กลายเป็นคนสร้าง "ปัญหา" ให้สิ่งแวดล้อม

ผมนึกถึงตอนที่ผมไปทำงานรับงานข้างนอก ตอนนั้นผมทำงานแค่แก้ปัญหาให้ตัวเอง เป็นคนประเภทที่รอให้คนอื่นช่วยให้เรา เพื่อให้เราได้เป้าหมายของเรา และ ที่สำคัญผมไม่คิดที่จะพึ่งตนเอง ซึ่งจริงๆแล้วปัญหาสังคมมีอยู่มากมายอยู่แล้ว หากเราสนใจแต่เป้าหมายตนเองแล้ว ต่างคนก็คงต่างไปแย่งชิง ไปหาแต่สิ่งแวดล้อม ให้สิ่งแวดล้อมช่วยเหลือ ถ้าวันนึงเราสร้างปัญหาจนไม่มีใครมาช่วยแก้แล้ว เราจะอยู่กันได้อย่างไร เราจะอยู่ได้หรือ เมื่อมีแต่คนสร้างปัญหา และ ไม่เคยช่วยแก้ปัญหา


http://waterharvest.co.za/wp-content...rbage-Dump.jpg

ในการฟังช่วงที่สองของการบรรยาย ซึ่งบรรยายเกี่ยวกับการจัดการขั้นสุดยอด ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมองข้ามการจัดการไปมาก ทั้งๆที่เห็นได้ง่ายในชีวิตประจำวันของเรา ทั้งหมดล้วนมีการจัดการซ่อนอยู่ สิ่งนี้เองที่ผมไม่เห็นคุณค่า จนบางครั้ง ทำให้เราทำลายคุณค่าของงานที่คนที่รักเราทำให้ เนื่องด้วยเหตุที่เราไม่เห็นการจัดการที่เค้าทำให้เรา ผู้บรรยายยกตัวอย่าง งานแยกผ้าที่ใส่แล้ว หากที่บ้านไม่ได้สอนให้รู้จักแยกผ้าที่ใส่แล้วกับที่ไม่ใส่ให้เราแล้ว เราจะต้องทำการจัดการเองใช่ไหม แสดงว่าที่เราไม่ต้องมาทำงานการจัดการเรื่องการแยกผ้านั้น ก็เพราะว่ามีคนเสียสละทำให้เราแล้ว

เมื่อจบการบรรยาย ผมเลือกรับโอกาสมาเข้าค่าย BIT Camp เพราะว่าผมรู้สึกว่าสิ่งที่ได้จากมหาวิทยาลัยมันไม่เพียงพอ ที่จะทำให้ผมมีทักษะวิชาชีพออกไปประกอบอาชีพได้ ยิ่งกว่านั้นถึงผมจะมีทักษะวิชาชีพ แต่ใช่ว่าผมจะไม่ไปสร้างปัญหาให้สิ่งแวดล้อม และ ผมเชื่อว่าที่โรงเรียนวิศวกรรมขั้นสูงจาก BIT https://www.facebook.com/groups/100912033329712/ สอนผมได้มากกว่ามหาวิทยาลัย ผมไม่อยากจะเป็นนักศึกษาที่จบออกมาแล้ว พึ่งตัวเองไม่ได้ ไม่มีทักษะวิชาชีพพอจะกำหนดงานของตัวเอง และ สร้างปัญหาให้สังคม

สุดท้ายนี้ ก็อยากจะชวนเพื่อนๆมาฟัง สัมมนานี้เหมือนกันบ้าง
ผมเชื่อว่าเพื่อนๆจะได้อะไรกลับไป เช่นเดียวกับผมที่ได้รับ ดังที่เขียนในรีวิวนี้
โดยสามารถติดตามได้ที่ facebook หรือ Group ของโรงเรียนวิศวะกรรมขั้นสูง

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
และ ขอบคุณ BIT ที่ให้โอกาสนี้กับผม